เส้นสนกลรัก

“เป็นเด็กนักเรียนมาคบไอ้ชัยได้ไงวะ แบบนี้มันพรากผู้เยาว์นี่หว่า” แสนพึมพำ

ชัยพาน้อยหน่าไปหาพร้อม พร้อมถามว่าทำไมแต่งชุดนักเรียนมา อยากให้นายเดือดร้อนรึไง

เมื่อน้อยหน่าถูกพาไปพบพีระและเล่าปัญหาของน้อยหน่าให้ฟัง น้อยหน่าประหม่าตื่นเต้นมาก ยิ่งพีระเรียกให้เข้าไปหาก็ยิ่งตื่นเต้น พอเข้าไปพีระลูบผมน้อยหน่าเบาๆ อ่อนโยน บอกว่า

“ให้ฉันช่วยนะ”

“ค่ะ” น้อยหน่าตอบเคลิ้มๆ

“ไม่ต้องกลัวนะคนดี” พีระยื่นหน้าเข้าใกล้

พูดอ่อนโยน พร้อมรู้จังหวะเดินออกไป ชัยกับดำเดินตามไปด้วยความเสียดาย

จนถึงกลางคืน พีระเรียกพร้อมมาพร้อมกับชัยและดำเห็นน้อยหน่าอยู่ในชุดอาบน้ำในมือมีเงินปึกหนึ่ง พีระสั่งให้หาเสื้อผ้าที่เข้ากับร้านมาให้เปลี่ยน บอกชัยว่าให้น้อยหน่าเริ่มงานพรุ่งนี้เลย สั่งอย่าลืมเปลี่ยนชื่อจากน้อยหน่าเป็นชูการ์แอปเปิ้ลด้วย

ooooooo

โขงเห็นแขนเหมียวถูกแกงลวกเป็นผื่นแดง

ก็ซื้อยาตามไปให้ เหมียวตะบึงตะบอน โขงถามว่าจะทาเองหรือจะให้ทาให้ เหมียวจึงทายาเอง

โขงบอกเหมียวว่าถ้าเธอไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณทิชาที่จะจ่ายค่าแกงจืดให้ก็ให้ช่วยทำงานเป็นการตอบแทนเรื่องช่วยเด็กที่ต้องออกจากโรงเรียนกลางคันเพราะ

พ่อแม่ยากจน แล้วให้โปสเตอร์โครงการให้ดูบอกว่าคุณนายจะส่งเรียนจนจบปริญญาตรี ให้เหมียวเอาไปปิดตามตลาด ตามโรงเรียน ตามชุมชนต่างๆ

“นี่เป็นโครงการนำร่อง ตอนนี้เรามีทุนให้แค่ 3 ทุนต้องมาคัดเลือกกันอีกทีว่าใครเหมาะสม แต่เราจะพยายามขยายให้ช่วยเด็กได้มากกว่านี้ในอนาคต”

เปิ้ลดูโปสเตอร์แล้วคิดถึงแม่ เปรยว่าถ้าตนได้เรียนก็คงหาเงินได้มากกว่านี้ เหมียวคิดถึงทิชาที่ดูเลิศหรู

ก็รำพึงว่า “ถ้าฉันได้เรียน ฉันก็คงสู้คนอื่นได้”

ที่ผับของพีระ น้อยหน่ามาอยู่ได้ไม่กี่วันก็ทำงานคล่อง ยิ่งได้เงินทิปมากงานก็ยิ่งคล่องและถึงเนื้อถึงตัวง่ายขึ้น ไม่นานก็ได้เข้าไปรับแขกในห้องวีไอพีที่รู้กันว่าเป็นห้องอะไร

แสนเห็นน้อยหน่าเด็กมากก็สงสัยว่าเด็กขนาดนี้ต้องไปบริการวีไอพีแล้วหรือ?

ด้วยความเป็นห่วงแสนจึงไปคุยกับโขง บอกว่าที่ผับคุณพีระมีอะไรที่ตนเห็นแล้วไม่สบายใจหลายอย่าง

เล่าว่าพีระรับเด็กอายุไม่ถึง 18 เข้ามาทำงานแถมยังมากับชัย พอทำงานไม่กี่วันก็ได้เข้าห้องวีไอพี โขงถามว่าได้ถ่ายรูปไว้หรือเปล่า แสนบอกว่าตนเข้าไม่ถึงน้องเขาเลย แต่เป็นวัยรุ่นหน้าตาน่ารักขาวๆใสๆ

แสนชี้ให้ดูเด็กสาวที่กำลังเลือกเสื้อผ้าในร้าน

แล้วร้องว่านั่นเด็กสาวคนนั้น...ใช่เลย คนนี้แหละ

“น้อยหน่า” โขงอุทานเมื่อมองไปตามแสนชี้

โขงไปดึงน้อยหน่าจากร้านเสื้อผ้าไปคุยกันที่มุมหนึ่ง

ในตลาด น้อยหน่าถามว่าตนแค่ไปทำงานพิเศษทำไมโขงต้องโมโหขนาดนี้ด้วย น้อยหน่าเสียงดังจนยายหวานได้ยินสงสัยว่าใครมาทะเลาะกันแถวนี้ย่องดู พอเห็นโขงอยู่กับน้อยหน่าก็ตาโตเงี่ยหูฟังแทบไม่หายใจ

โขงบอกว่าน้อยหน่าอายุยังไม่ถึง 18 ทำงานแบบนี้ผิดกฎหมาย ถามว่ายายรู้หรือเปล่า

“อย่าบอกยายนะพี่โขง ยายรู้เรื่องนี้ไม่ได้เด็ดขาด” บ่นว่าน้อยหน่าขโมยก็ด่า ขยันก็ว่า มันอะไรกันนักหนา โขงบอกว่าตนเป็นห่วง น้อยหน่าตาเป็นประกาย ถามว่าห่วงหรือหวงหรือหึงกันแน่ที่ตนไปอยู่ใกล้คุณพีระ