เส้นสนกลรัก
ตอนที่ 4
ยายแจ๊วกลับไปเอาไหปลาร้ามาราดหัวโขงแก้แค้น
โขงเดินหัวโชกน้ำปลาร้าไปตามถนนอย่างเหม่อลอย เสียงด่าของยายๆและชาวบ้านอื้ออึง เหมียวตามมาเรียกอย่างเห็นใจ ทั้งหมดพากันขึ้นรถลุงไสวเพื่อไปส่งโขงที่บ้าน
ถึงบ้านแล้วโขงยังเหม่อลอย เหมียวกับเปิ้ลจึงสร้างบรรยากาศแซวว่ากลิ่นปลาร้านัวดีจัง โขงบอกให้เอาข้าวเหนียวมาจิ้มสิ เลยกลายเป็นเรื่องหัวเราะไป โขงบอกให้สองคนไปทำงานเถอะ เหมียวขอโทษที่ไม่เชื่อเรื่องพ่อแม่เขา
เหมียวไปตักน้ำมาราดปลาร้าที่หัวของโขงและสระผมให้ด้วย โขงพูดขำๆว่า
“ตลกดีนะ ทำไมเราต้องมาผลัดกันสระผม ล้างพวกของกินที่คนอื่นเขาสาดใส่ด้วย”
เหมียวเข้าใจและเห็นใจโขง ถามว่าอยากให้ตนปลอบไหม โขงถามว่าเธอจะปลอบว่ายังไง
“สู้ๆ พรุ่งนี้ก็วันใหม่แล้ว...เก็บแรงไว้สู้ต่อพรุ่งนี้”
เปิ้ลเห็นทั้งสองคุยให้กำลังใจกันก็ค่อยๆถอยไป บอกเหมียวว่าไปทำงานก่อน เหมียวจะตามไปแต่โขงโวยวายว่าแชมพูเข้าตาเลยต้องกลับมาล้างให้
เหมียวถามโขงเรื่องพ่อแม่เขาว่า...ไหวไหม โขงบอกว่าเรื่องผ่านมานานแล้วอดีตแก้ไขอะไรไม่ได้ก็ไม่ควรให้มันกลับมาทำร้ายตนอีก ถ้าตนไม่อยากเป็นคนป่วยทางจิตเสพติดความรุนแรงอย่างที่เขาด่า ตนก็ควรเดินหน้า อย่าไปคิดถึงอดีตอีก
เหมียวถามเรื่องน้อยหน่า โขงบอกว่าน้อยหน่าไปทำงานที่ผับพีระ เหมียวบอกว่ากลัวเรื่องหายเงียบไป เหมือนเรื่องเมี่ยง
ฝ่ายยายแจ๊วยังตามเรื่องน้อยหน่าจะเอาเรื่องโขงให้ได้ โดยมีชัยคอยยุคอยเป่าหูตลอด พวกที่สำนักงานก็พลอยระแวงโขงไปด้วย นารีเรียกโขงมาคุยสงสัยว่าทำไมยายแจ๊วจึงเชื่อว่าเป็นโขง ถามว่าโขงทะเลาะอะไรกับน้อยหน่าและโขงมีเรื่องอะไรในอดีต ซึ่งโขงก็อึดอัดไม่อยากพูดถึงเรื่องอดีตนัก
สวัสดิ์ฉุกคิดว่าน้อยหน่าหายตัวไปจะเกี่ยวกับเรื่องที่แสนคุยกับโขงหรือเปล่า เห็นเจียรไนยตามบี้โขงก็เตือนให้ใจเย็นๆ เรื่องมันอาจจะโอละพ่อก็ได้
สุรารักษ์หว่านล้อมจนโขงยอมคุยกับนักจิตวิทยา บอกโขงว่าระหว่างนี้ไม่ต้องลงพื้นที่ ไม่ต้องไปเยี่ยมบ้าน นั่งทำเอกสารที่นี่จนกว่าความจริงจะกระจ่าง
โขงอึ้ง เพราะนัดกับกำชัยไว้ว่าคืนนี้จะไปดูที่ผับพีระ
ooooooo
คืนนี้ขณะที่พีระดูคลิปที่โขงถูกยายแจ๊วเทน้ำปลาร้าใส่หัวแล้วหัวเราะชอบใจ พลันก็ชะงักหน้านิ่งเมื่อโตเข้ามาบอกว่าตำรวจมา
โขงมากับกำชัย โขงบอกว่ามาตามเด็กหาย แล้วเอารูปน้อยหน่าให้ดู พีระบอกว่าไม่เคยเห็นและผับตนก็ไม่เคยรับเด็กอายุต่ำกว่า 18 หรือต่างด้าวมาทำงาน ขณะนั้นทั้งพร้อมและโตก็มายืนยันว่าไม่มีเรื่องแบบนี้ พีระเชิญให้ตรวจได้ตามสบาย
แสนเห็นโขงพาตำรวจมาก็ไม่สบายใจ พอเมื่อโขงเอารูปน้อยหน่ามาถาม แสนบอกว่าไม่เคยเห็น เมื่อถามใครก็ไม่เคยเห็น พีระเลยประชดว่างั้นถามทิชาดูเธอไม่มีทางโกหก เมื่อเอารูปไปถามทิชา เธอก็ไม่เคยเห็นเพราะมาถึงก็นั่งอยู่แต่หน้าคอมพ์
นับวันเหมียวก็เข้าใจโขงขึ้น เข้าใจเห็นใจเขา และยิ่งเมื่อโขงทำงานตามหาน้อยหน่าอย่างจริงจังก็ชื่นชม กลับถึงบ้านโขงได้ไม่นานทิชาก็ตามมาขอโทษโขงที่ช่วยอะไรเขาไม่ได้ที่ผับ แต่ตนก็ไม่เคยเห็นน้อยหน่าจริงๆ แต่ก็จะช่วยตามหาให้เพื่อแก้ความเข้าใจผิดของยายๆ และชาวบ้านที่กล่าวหาว่าเขาเป็นคนเลวให้ได้
