ตอนที่ 11
ในงาน นางยังได้เจอกับวิเวียน วิเวียนถามว่านาง เลิกกับปฐพีแล้วหรือ บอกว่าดี ตนจะได้มีหวังเสียทีเพราะผู้ชายดีๆอย่างดินไม่ได้หาง่าย แต่ตอนนี้นางยังมีโอกาสเพราะดินยังรอเธออยู่ นางถามว่าเธอไม่เกลียดตนแล้วหรือ วิเวียนบอกว่าตนเคยเกลียดและเกลียดมากด้วยเพราะนางทำให้ตนเจ็บปวดมาก นางเอ่ยขอโทษ
“มันไม่ใช่ความผิดของเธอหรอก ความรักของดินสอนอะไรฉันตั้งหลายอย่าง ไม่ว่าฉันทำผิดแค่ไหน เขาก็ให้อภัยและถือฉันเป็นเพื่อนเสมอ แม้แต่วันที่ฉันไม่มีที่ยืนเลยในสังคมนี้ เขาก็เป็นคนเดียวที่ไม่เคยซ้ำเติม ตอนนี้ฉันไม่อยากได้อะไรมากไปกว่าการได้เห็นเขามีความสุข เธอโชคดีนะนางที่เขารักเธอ เพราะเขาไม่มีวันทอดทิ้งเธอเลยแม้แต่วินาทีเดียว”
นางฟังแล้วหัวใจเริ่มหวั่นไหว...
นางบินกลับไทยเพียงข้ามคืนแจสเปอร์ก็บินตามมา เขาเผยความในใจกับนาง นางซึ้งใจและยอมรับว่าตนชอบอัธยาศัยและความจริงใจมีน้ำใจของเขา แต่เป็นการชอบแบบเพื่อน ซึ่งแจสเปอร์ก็มีความเป็นสุภาพบุรุษมาก เขายอมรับความสัมพันธ์นี้อย่างหน้าชื่นอกตรม
ooooooo
ฝ่ายผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่ายต่างมีความยินดีและลุ้นให้ปฐพีกับนางได้เข้าใจกันและทุกอย่างเป็นไปด้วยดี
“ความรักต้องชนะอุปสรรคทั้งหมดทั้งมวลค่ะ” รัศมีเชื่อจากประสบการณ์ครอบครัวของตัวเอง
เมื่อนางกลับมาที่ไร่รัศมี เธออึ้งกับการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก ไร่ก็พัฒนาสวยงาม ซ้ำยังมีร้านปาท่องโก๋ที่ตกแต่งอย่างน่ารักกลมกลืนกับธรรมชาติอยู่หน้าบ้านด้วย รัศมีบอกว่ามันเป็นบุญของเราที่ได้เจอคนดีแบบนี้มาร่วมหุ้นทำธุรกิจด้วย นางชื่นชมไร่และได้รู้จักกับเฟื่องฟ้าและลุงเลิศกับชัยด้วยความยินดี ครู่หนึ่งมีเสียงเครื่องบินแว่วมา นางถามพ่อว่าเครื่องบินอะไรทำไมมาบินอยู่แถวนี้
นักรบกับผักกาดที่นั่งกินปาท่องโก๋อยู่เข้ามาถามไพรัชว่าเครื่องบินของใคร ไพรัชบอกว่าหุ้นส่วนใหม่ของพ่อ เขาชื่อเอริคเป็นฝรั่งแต่พูดไทยได้ เอริคอยากทำทัวร์เครื่องบินให้คนนั่งเครื่องบินวนดูวิวฟาร์มดอกไม้ของเรา วันนี้เอริคอยากให้พ่อช่วยบินสำรวจเส้นทางด้วย แต่พ่อเพิ่งหายป่วยกลัวขึ้นไปแล้วจะเวียนหัว
ทุกอย่างเป็นไปตามแผน ไพรัชให้รัศมีขึ้นไปแทนตน รัศมีบอกว่าตนกลัวความสูง ทำทีปัดให้ชุนชุนร้องว้ายกลัวจะเป็นลม ไพรัชจึงให้นางขึ้นไปแทน
พอเอริคเชิญนางไปขึ้นเครื่องบินเล็กที่จอดอยู่ ทุกคนก็แทบเฮที่แผนสำเร็จ
ปฐพีทำหน้าที่นักบิน พอนางรู้ก็บอกให้จอดตนจะลง แม้จะดีใจลึกๆแต่นางก็ยังมีทิฐิเวิ่นเว้อสั่งให้บินกลับ ปฐพีส่ายหัวยิ้มเอ็นดูพึมพำ “ฤทธิ์เยอะจริงๆ”
ปฐพีลงจอดที่จุดชมวิว อันเป็นสถานที่แห่งความหลัง เขาขอโทษที่ทำผิดกับเธอมากแต่นั่นเป็นเพราะตนรัก
นางมาก รักจนอยากจะรู้ว่านางรักตนบ้างหรือไม่...นางเองก็ยอมรับความผิดพลาดของตัวเองเพราะตนมีเรื่องกับไวน์มาตลอด และตอนนั้นตนมีปัญหาเรื่องบ้านไม่รู้จะแก้ยังไง
“พี่เข้าใจนางทุกอย่าง คนเราน่ะมีเรื่องผิดพลาดกันทั้งนั้น แต่แทนที่จะยึดติดกับความผิด...เรามาให้ความสำคัญกับบทเรียนที่เราได้รับไม่ดีกว่าเหรอ เพื่อที่ว่าเราจะได้ไม่ทำมันผิดซ้ำอีก”
เมื่อต่างก็เปิดใจแก่กัน เข้าใจกันบนพื้นฐานแห่งความรักที่มีต่อครอบครัวและมีต่อกัน ปฐพีจึงขอนางแต่งงาน สัญญาว่าจะรัก ดูแลนางกับครอบครัวไปจนตลอดชีวิต นางพยักหน้าน้ำตาไหลพรูอย่างปลาบปลื้ม ปฐพีจุมพิตนางอย่างแผ่วเบา
ปฐพีเปิดกล่องที่วางอยู่ข้างตัว นางเห็นกลีบดอกไม้นานาพันธ์ุหลากสีสวยงาม เมื่อเขาพยักหน้านางหยิบกลีบดอกไม้โปรยลงด้านล่างอย่างสวยงาม รับกับฟาร์มดอกไม้ที่บานสะพรั่งหลากสีสัน เป็นความงามจากบนผืนฟ้าและแผ่นดิน ที่รังสรรค์ไว้ด้วยความรักและความจริงใจของหนุ่มสาวทั้งสองที่มีต่อกันตราบนิรันดร์...
ooooooo
–อวสาน–










