เด็ดปีกนางฟ้า
ตอนที่ 11
นางอวยพรให้ไวน์มีความสุขมากๆ ไวน์ขอบใจ เอ่ย “เทกแคร์นะนาง” แล้วกอดกันด้วยความรู้สึกดีๆในมิตรภาพที่ก่อตัวขึ้นใหม่ นางยิ้มยินดี ทั้งที่ในใจเจ็บแปลบ
เมื่อไวน์กลับมาเล่าให้พิมานฟัง เขาชมว่าเยี่ยมมาก ถามว่าสรุปแล้วนางใจอ่อนแล้วใช่ไหม ไวน์บอกว่า
นางไม่ได้โกรธอะไรแต่จะไปงานหรือไม่ไม่รู้ พิมาน
ขอให้นางไปเถอะเรื่องจะได้เรียบร้อยเสียที
“เราก็ทำเต็มที่แล้วนะ ลำพังพี่ปฐพีน่ะ ไวน์ว่าเหมือนเขาจะถอดใจแล้วยังไงไม่รู้”
“ก็มันหน้าบางไม่อยากเทียวไล้เทียวขื่อ ไอ้ดินเอ๊ย...เรื่องอื่นเก่งนัก พอเรื่องตัวเองดันทำอะไรไม่ถูก ของแบบนี้มันต้องตื๊อ ด้านได้อายอด” พิมานพูดอย่างผู้มีประสบการณ์โชกโชน
ooooooo
วันนี้ปฐพีจะไปเพชรบูรณ์อีกแต่ไม่เอาไฟไปกลัวหลานจะเมารถ เฟื่องฟ้าจึงไปเป็นเพื่อนและจะได้ดูไร่นางฟ้าด้วยว่าไปถึงไหนแล้ว
พอไปถึงลงจากรถ เฟื่องฟ้าชมว่าที่นี่สวยและอากาศดีมาก ขณะนั้นเองปฐพีเห็นลุงเลิศยืนคุมคนงานอยู่ก็ร้องทัก
“อ้าว...ลุงเลิศ วันนี้มาช่วยดูไร่ด้วย” ทักลุงเลิศแล้วหันบอกเฟื่องฟ้าว่า “เป็นลุงไร่ข้างๆนี่ครับแม่ ใจดีมากๆ คอยช่วยเหลือผมมาตลอด แกมีบ้านที่เชียงใหม่ด้วย ก็ไปๆมาๆเหมือนผมนี่แหละครับ” แล้วแนะนำลุงเลิศว่านี่แม่ตนเอง
“ฟ้า!” ลุงเลิศอุทานเมื่อเห็นหน้าเฟื่องฟ้าเต็มตา
เฟื่องฟ้ารู้สึกเหมือนฟ้าถล่มลงตรงหน้า หันหลังผลุนผลันเดินหนีไปทันที ปฐพีถามว่าแม่จะไปไหน
“ดิน...พาแม่กลับกรุงเทพฯเดี๋ยวนี้”
ปฐพีงุนงง หันมองลุงเลิศเห็นตกใจมากเช่นกัน ปฐพีตามไปถามแม่ว่ารู้จักลุงเลิศหรือ เฟื่องฟ้าปฏิเสธเสียงสะท้านว่าไม่รู้จัก คนแบบนี้จะรู้จักไปทำไม เร่งให้ดินรีบพากลับกรุงเทพฯเดี๋ยวนี้ แม่ไม่อยากอยู่ที่นี่
เมื่อกลับถึงกรุงเทพฯ เฟื่องฟ้าเข้าห้องเปิดกล่องที่เก็บรูปเก่าๆหยิบมาดู มีรูปของชีพในวัยหนุ่มกำลังเต้นรำอยู่กับตนในวัยสาวอย่างร่าเริงมีความสุข ดูรูปแล้วเฟื่องฟ้าน้ำตาคลออย่างเจ็บปวด
ฝ่ายลุงเลิศหรือชีพ หลังจากเฟื่องฟ้าไปแล้ว ก็ไปนั่งซึมเศร้าอยู่ใต้ซุ้มเฟื่องฟ้า...
ปฐพีอยู่ในห้องนอน เขาลำดับเหตุการณ์ต่างๆทั้งคำบอกเล่าจากลุงเลิศและแม่ จนเหตุการณ์สดๆร้อนๆวันนี้ ทำให้เขามั่นใจว่า ลุงเลิศคือชีพ พ่อที่ตนตามหาอยู่...
ooooooo
ปฐพีเข้าไปหาแม่ในห้อง บอกว่าตนรู้แล้วว่าพ่อเป็นใคร ถึงตนจะเจอพ่อแล้วแต่ตนก็ยังรักแม่เหมือนเดิมมากกว่าด้วยซ้ำ
วันต่อมาเขาไปหาเลิศที่ไร่ ทันทีที่เห็นหน้าลูก เลิศขอโทษตำหนิตัวเองว่าไม่สมควรที่จะเป็นพ่อของลูกเลย ดินขอร้องให้พ่อไปหาแม่...เมื่อไปถึงเขาขอร้องแม่ให้ฟังพ่อหน่อย พ่ออยากบอกแม่ว่าทำไมพ่อถึงหายไป ขอร้องว่า “แม่ให้โอกาสพ่อ ให้โอกาสดินหน่อยนะครับ” เฟื่องฟ้าฟัง แต่ยังปั้นปึ่ง
เหตุการณ์ในอดีตเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนรื้อฟื้นขึ้นในความทรงจำ...
เฟื่องฟ้าที่เกิดในครอบครัวมีฐานะ แม่ส่งเรียนจนจบมหาวิทยาลัย แต่ไม่ทันทำงานเธอก็ท้องกับชีพนักดนตรีที่รักการเต้นรำเป็นชีวิตจิตใจเหมือนกัน แม่โกรธมากคิดว่าชีพหวังสมบัติมากกว่าความรัก ยื่นคำขาดว่า
“ถ้ายังอยากอยู่บ้านนี้ก็ให้เลิกกับมันเสีย หรือถ้าอยากอยู่กับมันก็ขนข้าวของออกไปเดี๋ยวนี้เลย”
