วิมานมนตรา
ตอนที่ 2
ooooooo
นางเอิบกับดาวเรืองดื้อแพ่งและขัดคำสั่งเดือนดาราเสมอ เดือนดาราเลยดัดหลังด้วยการจำเพาะเจาะจงเลือกใช้งานสองคนป้าหลาน
จนนางเอิบถึงกับต้องโอดกับนายอ่ำ
“ข้าเบื่อนังคุณผู้หญิงจอมปลอมนี่จริงๆ มันมาวันสองวันมันก็มาเปลี่ยนกฎเกณฑ์บ้านเราใหม่”
“เบาหน่อยป้าเอิบ บ้านเราที่ไหน บ้านเขาตะหาก ยอมรับความจริงเถอะ”
“ใครจะยอมรับนับถือนางโลมนางคณิกาได้ ใครอยากรับรับไป ข้าไม่รับแน่ ข้าแค่จำยอม!”
เดือนดาราสะใจที่สั่งสอนนางเอิบกับดาวเรืองไม่ให้เหิมเกริมได้ กระนั้นก็ยังไม่วางใจ เชื่อว่า
สองป้าหลานคงไม่หยุดแค่นี้เพราะมีแรงหนุนจากคุณหญิงตรึงตราแม่ของแสงที่เธอยังไม่เคยเจอ
แม้จะผจญฤทธิ์เดชนางเอิบกับดาวเรืองแต่เดือนดาราก็ไม่ยี่หระ ดื่มด่ำกับความสุขที่แสงปรนเปรอให้จนแทบลืมวันและเวลา ต่างจากพลอยที่ชีวิตลำบากมากขึ้นหลังพ่อตาย ต้องช่วยผิวยายแท้ๆทำขนมขายทุกวัน
เสริมก็หมกมุ่นกับงานที่รัก ถ่ายภาพและวาดภาพนางในฝัน โดยไม่สนใจกานดาวดีที่เป็น
ว่าที่คู่หมั้นแม้แต่น้อย กระทั่งกานดาวดีทนไม่ไหวอาละวาดใหญ่โตเมื่อเห็นเขาวาดภาพผู้หญิงคนอื่นทั่วห้อง
คุณหญิงตรึงตราอ่อนใจมากเรื่องนางในฝันของลูกชายคนเล็ก แต่ก็ทำได้แค่เอ็ดเสริมต่อหน้ากานดาวดี
“แกทำให้น้องกานดาเสียใจแล้วเห็นไหม นางในฝันของแกจะเป็นผู้หญิงคนไหนไม่ได้นอกจากน้องกานดา!”
“คุณป้าขา...กานดาไม่ยอมนะคะ พี่เสริมวาดภาพผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้ให้เป็นนางในฝัน กานดาจะฉีกทิ้ง!”
กานดาวดีถลาไปหาหนึ่งในรูปภาพแต่เสริมรีบกระโจนไปขวางจนเธอเต้นผาง
“คุณป้า...ดูพี่เสริมสิคะ พี่เสริมปกป้องภาพวาด! พี่เสริมขัดใจกานดา!”
“หนูกานดาอย่าเสียใจเลยลูก ไอ้ภาพนี้
มันก็แค่นางในฝัน แต่หนูกานดาคือตัวจริง”
เสริมถอนใจเหนื่อยหน่าย กระนั้นก็ต้องยอมรับวาดรูปเหมือนให้กานดาวดีบ้างเพื่อรักษาหน้าแม่ กานดาวดีที่ไม่อยากเสียหน้าหรือเสียเสริมให้นางโลมอีกเลยประกาศกร้าวจะมาเป็นแบบให้เขาทั้งวัน
คุณหญิงตรึงตราโล่งใจที่ขายผ้าเอาหน้ารอดได้อีกครั้ง กระนั้นก็ต้องสะอึกเมื่อกานดาวดีพูดใส่หน้าตรงๆ
“กานดากังวลเรื่องเดียวค่ะ พี่เสริมน่ะอะไรก็ดีทุกอย่างยกเว้นไม่มีการงานอาชีพที่จะส่งเสริมกานดาเหมือนพี่แสง การวาดภาพ ปั้นรูปหรือถ่ายภาพ ถ้าเป็นเพียงเพื่อผ่อนคลายจากการงานประจำมันก็ดีนะคะ แต่ไม่ควรยึดเป็นอาชีพ!”
“ป้ารู้...ป้าเคยพูดกับเขาแล้ว”
“แล้วเขาคิดจะเปลี่ยนอาชีพไหมคะ”
“ป้าคิดว่าพอตาเสริมแต่งงานแต่งการมีครอบครัวแล้วก็คงจะเปลี่ยน”
“คุณป้าพูดถูกค่ะ กานดาจะคอยเป็นกำลังใจสนับสนุนเขา”
“แน่นอนจ้ะ เขาต้องเชื่อหนูกานดาแน่ๆ”
ooooooo
เสริมของขึ้นเมื่อคุณหญิงตรึงตราบอกว่า
เขาต้องหาอาชีพใหม่เพื่อให้คู่ควรกับกานดาวดี
“ในเมื่อเขาไม่ชอบก็ไม่ต้องแต่งงานกับผม!”
“นี่แกจะให้ครอบครัวคุณหญิงวิลาวัณย์
มาถอนหงอกพ่อกับแม่ใช่ไหม ดูทำท่าราวกับทองไม่รู้ร้อนเข้าสิ”
“ผมยังไม่เห็นผมคุณแม่หงอกสักเส้น ผมสลวยสวยขำ ดำราว...”
“ไม่ต้องมาพูดดีเลย แม่ก็เคยพูดเรื่องนี้
กับแกแล้ว แกควรจะหาการงานอาชีพที่ไม่ใช่ศิลปินไส้แห้งอย่างนี้ ถ้าไม่เห็นแก่หน้าพ่อหน้าแม่ แกก็ควรเห็นแก่หน้าหนูกานดาและครอบครัวเขาบ้าง”
“ที่จริงหนูกานดากับครอบครัวควรจะเกรงใจคุณพ่อคุณแม่และเกรงใจผมต่างหาก เพราะหากเคราะห์หามยามร้ายผมต้องแต่งงานกับเขา ผมก็ต้องเป็นหัวหน้าครอบครัว”
คุณหญิงตรึงตราจะค้านแต่เสริมก็ไม่เปิดโอกาส ตัดบทเสียงห้วน
“ผมก็เป็นของผมอย่างนี้ ถ้าคุณกานดาวดีไม่ถูกใจก็เชิญนั่งราชรถไปเกยคนอื่นได้เลย!”
เดือนดาราไม่สะทกสะท้านกับเรื่องวุ่นวายที่นางเอิบกับดาวเรืองช่วยกันก่อให้เธอพ้นจากตำแหน่งคุณผู้หญิงของแสง เพราะเธอมีเป้าหมายสำคัญกว่าคือการกลับไปล้างแค้นดวงกับมิ่ง...
มิ่งกับดวงทะเลาะแย่งเงินกันเหมือนเคย
เดือนดาราได้ยินแล้วแสยะยิ้ม แกล้งแต่งหน้าเข้มๆ แต่งตัวเป็นนางโลมจนสองผัวเมียจำไม่ได้ และเข้าไปใส่ไฟมิ่งว่านัดเธอมาพลอดรักที่บ้าน
“ข้าไม่ได้นัด ข้าไม่รู้จักมัน”
ท่าทางเลิ่กลั่กของมิ่งทำให้เดือนดารายิ่งสนุก แกล้งพูดแหย่ดวง “พี่มิ่งนัดฉันให้มาเอาเงินจริงๆ นะยาย”
ดวงตาขวาง “อีช็อกกะรี อย่ามาเรียกกูยาย ไอ้มิ่งมึงเลวมาก”
เดือนดาราไม่สะทกสะท้านหันไปอ้อนมิ่ง
“พี่มิ่งจ๋า ถ้าพี่แย่งเงินยายแก่นี่มาได้ พี่ก็ได้เงินไปเที่ยวไปกิน ฉันไม่เอาสักแดงแต่จะช่วยพี่แย่งตกลงไหม”
มิ่งตกลงเพราะความโลภ บีบคอดวงจะแย่งเงิน เดือนดาราแกล้งยุดวงให้สู้ตอบ กระทั่งสองผัวเมียแทงกันเองในที่สุด เดือนดาราสะใจมากโพล่งถามเสียงหยัน
“จำฉันได้ไหม ป้าดวง ลุงมิ่ง”
ดวงกับมิ่งตาเหลือกเมื่อสบตาแข็งกร้าวคู่นั้น จำได้ดีว่ามันเป็นแววตาของเดือนดารา
เดือนดาราแสยะยิ้ม “ฉันเอง นังดาราที่ลุงมิ่งพยายามจะข่มขืน นังดาราที่ป้าดวงหลอกลวงเอาไปขายให้เป็นนางโลม ป้ากับลุงใจร้ายกับฉัน
และน้องราวกับฉันสองคนเป็นทาส ทำลายชีวิตพวกเรา เสียใจด้วยนะที่ทำไม่สำเร็จ ฉันไม่ได้ขายตัวแต่
ฉันกลายเป็นคุณผู้หญิง มีผัวเป็นผู้ดีมีเงิน มีบารมี...
โชคดีนะป้าลุง!”
ooooooo
