วิมานมนตรา
ตอนที่ 2
“ฉันยินดีเป็นคนรับใช้คุณไปจนตายจ้ะ”
“ใครว่าจะพาเธอไปรับใช้ ฉันจะพาเธอไปเป็นภรรยาของฉัน”
“คุณล้อฉันเล่นแน่ๆ”
“ฉันไม่ใช่คนชอบพูดเล่น”
“หรือว่าฉันฝันไป”
“เธอไม่ได้ฝันไป นี่คือความจริง”
“แล้วคนที่รู้จักคุณไม่รังเกียจฉันหรือจ๊ะที่ฉันมาจากสำนักนางโลม”
“แต่เธอยังไม่ได้เป็นนางโลม”
“ฉันคงโดนตราหน้าไว้แล้วว่าเป็นนางโลม ใครจะเชื่อว่าไม่จริง”
“ฉันเชื่อคนเดียวก็เพียงพอแล้ว ไม่ต้องไปสนใจคำคนที่ชอบฟังแต่เรื่องเลวร้าย”
“คุณฉุดฉันจากนรกไปสวรรค์ ฉันขอตอบแทนพระคุณในความเมตตาของคุณครั้งนี้ด้วยตัวและหัวใจของฉันจ้ะ”
พูดจบก็กระชากเสื้อตัวเองขาด เผยผิวขาวผ่องของสาวแรกรุ่น แสงตาพราวดึงเธอมากอดแน่น
“ฉันไม่ได้คิดว่าจะทำอะไรเธอ แต่ถ้าเธอยินดีและยินยอมพร้อมใจ...ฉันก็ขอบใจมาก”
ooooooo
เดือนดาราได้ขึ้นสวรรค์กับแสงสมใจในขณะที่สำลีหมอผีต่างหมู่บ้านทำให้รำเพยหญิงสาวร่วมหมู่บ้านที่กำลังป่วยหนักตกนรกทั้งเป็นด้วยการขโมยเลือดของเธอไปทำพิธีเพื่อชีวิตอมตะ
ผลจากการถูกขโมยเลือดทำให้รำเพยตายในคืนนั้นเอง ส่วนสำลีที่ได้ดื่มเลือดของรำเพยกลับมีพละกำลังมากขึ้น มีชีวิตอมตะและกลายเป็นหมอผีที่มีอาคมแก่กล้ากว่าเดิม
แสงไม่สนว่าใครจะตกนรกหรือขึ้นสวรรค์ มัวดื่มด่ำรสเสน่หาที่เดือนดาราปรนเปรอให้
“ฉันจะออกไปพูดกับเถ้าแก่เต็งเรื่องของเรา”
“แล้วให้ฉัน...เอ้อ...ดารารอคุณที่นี่หรือจ๊ะ”
“รอที่นี่...แล้วก็พูดค่ะกับฉันเถอะ อีกหน่อยเธอ... น้องก็ต้องเป็นภรรยาของพี่”
“ค่ะ...แล้วถ้าคนพวกนั้นคิดจะ...”
“จะไม่มีใครแตะต้องน้อง...พี่สาบาน!”
เถ้าแก่เต็งยอมตกลงตามที่แสงขอเพราะปลัดหนุ่มจ่ายเงินถึงสองร้อยบาทเป็นค่าไถ่ตัวเดือนดารา
“คงเข้าใจนะว่าวันนี้วันศุกร์ กว่าฉันจะมารับตัวเดือนดาราได้ก็ต้องเป็นวันจันทร์ ฉันขอสัญญาของลูกผู้ชาย อย่าได้ให้ใครไปแตะต้องเธอจนกว่าฉันจะมารับ”
“ไม่มีปัญหาครับ สัญญาลูกผู้ชายของผมก็มั่นคงครับ”
“เรามาเซ็นสัญญากันเพื่อความมั่นใจ นี่ฉันร่างให้แล้ว”
แสงยื่นสัญญาที่เพิ่งร่างสดๆร้อนๆ เถ้าแก่เต็งยอมเซ็นแบบเสียไม่ได้ แสงพอใจมากแต่ไม่วายขู่กำชับ
“จำไว้...ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ สำนักนี้โดนปิดถาวรแน่นอน”
“ครับ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเธอแน่นอนครับ”
“ถ้าเธอต้องการและจะกินอะไร ฉันให้เงินเธอไว้แล้ว ให้คนไปจัดการให้เธอด้วย”
ooooooo
ข่าวแสงจะรับนางโลมมาเป็นเมียทำให้ท่านสิทธิ์กับคุณหญิงตรึงตรานั่งไม่ติด มีเพียงเสริมที่ไม่เชื่อคำพูดนางเอิบเพราะเข้าใจว่าพี่ชายแค่เที่ยวนางโลมเพื่อคลายเหงาเท่านั้น
“เที่ยวก็ปกติเจ้าค่ะสำหรับคนไม่มีเมีย แต่นี่เที่ยวกลับจนสาย แถมมาสั่งป้า ไอ้เมฆ ไอ้อ่ำ นังดาวเรือง ให้จัดเรือนอีกหลัง หาเครื่องเรือนชุดรับแขกใหม่เอี่ยม สั่งแบบสีหวานขนาดนี้ไม่รอรับผู้หญิงแล้วจะรอรับใครเจ้าคะ”
“แล้วทำไมต้องเหมาว่าจะเป็นนางโลม”
“ก็ไอ้เมฆมันรายงานว่าคุณแสงไม่เคยเจอผู้หญิงที่ไหนนอกจากนางโลม ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่นอนในสำนักนางโลม และล่าสุดเมื่อสายหลังออกจากที่นั่นไอ้เมฆมันว่ายิ้มไม่หุบ ทำหน้าเหมือนเพิ่งละจากเทพธิดานางฟ้าก็ไม่ปาน”
ท่านสิทธิ์กับคุณหญิงตรึงตราร้อนใจมาก ต่างจากเสริมที่ไม่เห็นเป็นเรื่องใหญ่และขอตัวไปเอารูปนางในฝันที่เขาแอบถ่ายไว้ได้เมื่อหลายวันก่อน ท่านสิทธิ์กับคุณหญิงตรึงตราอึ้งมาก
“นี่แปลว่านางในฝันของแกมีตัวตนจริง”
“ครับ เธอโผล่มาจากสวรรค์แล้วหายวับไปหลังจากที่ผมถ่ายรูปเธอได้”
“โผล่มาจากนรกมั้ง แล้วมันก็หายกลับลงนรกไป”
“นางสวรรค์ชัดๆครับ และที่สำคัญเธอไม่ใช่นางโลมแน่นอน เพราะเธออยู่ในทุ่งนาฟ้ากว้าง”
ไม่มีใครสนใจนางในฝันของเสริม โดยเฉพาะท่านสิทธิ์กับคุณหญิงตรึงตราที่อดรนทนไม่ไหว ไปคาดคั้นความจริงจากแสงถึงบ้านพักประจำตำแหน่ง แถมขู่จะตัดจากกองมรดกหากทั้งหมดเป็นเรื่องจริง
เดือนดาราไม่ยี่หระว่าตนจะเป็นที่ต้อนรับที่บ้านแสงหรือไม่ สำเริงสำราญกับเงินก้อนโตที่แสงทิ้งไว้ กิมลั้งยังต้องยอมเอาใจเพราะเดือนดาราไม่ได้ใช้เปล่าแต่ตกรางวัลอย่างงามทุกครั้ง
ครั้งนี้ก็เช่นกันเมื่อเดือนดาราเอ่ยถามถึงนางโลมเก่าอย่างขวัญตา กิมลั้งก็พาไปหาอย่าง ไม่อิดออด โดยไม่คาดคิดเลยว่าขวัญตากับเดือนดาราจะเคยมีเรื่องกันมาก่อน!
ooooooo
ขวัญตานางโลมเก่าแห่งสำนักโคมเขียวจำหน้าเดือนดาราไม่ได้ โพล่งถามอย่างไม่ไว้หน้า
“แกเป็นใคร นางโลมคนใหม่ล่ะสิ ไปให้พ้น อย่ามายุ่งกับฉัน”
“ฉันต้องยุ่งเพราะแกคือคนทำให้แม่ฉันตาย แกแย่งเงินจากมือของแม่ ทุบตีแม่ฉัน ลืมง่ายจริงนะนังคนชั่ว สิบปีก่อนแกไปนอนกับพ่อฉัน ลืมแล้วเหรอนังหน้าด้าน!”
พูดจบก็จ้องหน้าเขม็ง ขวัญตานิ่วหน้าก่อนเบิกตาโพลง
“แก! อีเด็กสกปรก ในที่สุดแกก็มาอยู่ในสำนักนางโลม แกเป็นไปตามคำสาปแช่งของฉัน”
“คำสาปของคนถ่อยคนเลว ฉันมาอยู่ที่นี่แต่ฉันไม่ใช่นางโลมอย่างแก วันนี้ฉันมาทวงคืนแกที่ทำให้แม่ฉันตาย”
“แกจะทำอะไรฉัน นังเด็กเลว”
เดือนดาราไม่ตอบแต่กระโจนไปตบขวัญตาอย่างแรง ขวัญตาสู้ไม่ได้เพราะอายุมากและร่างกายทรุดโทรม เดือนดาราสะใจมาก เอ่ยท้านางโลมเก่าเสียงดัง
“มาสิ มาสู้กับฉัน นังช็อกกะรีตกอับ แกน่ะเป็นแค่ของแถม ให้เปล่าๆยังไม่มีใครเอาเลย วันนี้ไม่ใช่วันวานที่ฉันเป็นเด็กไม่มีทางสู้ ไม่มีทางช่วยแม่”
