วิมานมนตรา
ตอนที่ 2
“วันไหนๆแกก็ไม่มีทางสู้ฉัน แกตาย!”
ขวัญตาสู้ยิบตา คว้ากรรไกรมาจ้วงแทง แต่เดือนดาราหลบทันแล้วจับมือขวัญตาให้หันกรรไกรเข้าตัวเอง
“แกน่าจะตายเองมากกว่า”
“ไม่นะ อย่านะ ปล่อย!”
เดือนดาราแสยะยิ้ม ออกแรงกดมือจนกรรไกรแทงขวัญตาอย่างจัง
“แกทำตัวแกเองนะ แกให้ทุกข์แก่ผู้อื่น เวรกรรมมันตามติดแก ช่วยไม่ได้ ถ้าฉันปล่อยแกก็ฆ่าฉัน ฉันป้องกันตัว และมือที่ถือกรรไกรก็มือของแกไม่ใช่ฉัน แกมันอยากจะฆ่าตัวตายเพราะแกมันโทรมเน่า คนอย่างแกไม่มีใครเอา!”
ขวัญตาเจ็บปวดมาก อ้าปากค้าง ตาเบิกโพลง เดือนดาราจ้องตากลับ ประกาศกร้าวทิ้งท้าย
“จำหน้าฉันเอาไว้ จำเอาไว้ให้ถึงชาติหน้าว่าอย่ามีเรื่องกับฉัน!”
ooooooo
หลังฆ่าล้างแค้นขวัญตา เดือนดาราก็เดินหน้าตายกลับห้อง จุดตะเกียงน้ำมันก่อให้เกิดไฟสลัว กิมลั้งเข้ามาเห็นแล้วอดบ่นไม่ได้ที่อีกฝ่ายชอบอยู่ที่มืดๆ
“ทำไมแกถึงชอบอยู่สลัวๆแบบนี้ ฉันว่ามันน่ากลัวเหมือนว่าผีจะมาหลอก”
“ฉันชอบแสงสลัว ฉันไม่กลัวผี ฉันกลัวคนเลวมากกว่า ผีก็แค่หลอกหลอนให้หวาดหวั่น แต่คนมันหลอกลวงทำลายชีวิตกันด้วยเงินและอำนาจ มันจึงเลวยิ่งกว่าอะไรในโลกนี้”
เดือนดาราตาวาวเมื่อคิดถึงขวัญตา เถ้าแก่เต็ง ดวงและมิ่งที่ทำร้ายเธอสารพัด กิมลั้งไม่รู้ความนัยของอีกฝ่าย โพล่งระบายอย่างเหลืออดให้กับโชคชะตาตนเองที่ถูกหลอกมาขายและโดนเถ้าแก่เต็งข่มขืนจนต้องกลายเป็นนางโลมแบบตอนนี้ แถมเธอยังโชคร้ายท้องกับแขกที่มาเที่ยว ทำให้มีลูกสาวต้องเลี้ยงดูอีกคน
“แล้วลูกพี่โตหรือยัง ผู้หญิงหรือผู้ชาย”
“ผู้หญิง...ชื่ออีพริ้ง เด็กกว่าแกนิดนึง มันยังไม่ค่อยประสา ฉันหาเลี้ยงมันทุกวัน ถ้าไม่มีฉันมันอดตายแน่”
กิมลั้งพูดถึงพริ้งลูกสาวคนเดียวด้วยความรักและเวทนาสุดหัวใจก่อนถามถึงขวัญตา
“มันจำแกได้ไหม มันแก่แล้ว มันชอบเก็บตัวเงียบๆคนเดียวเลยไม่มีใครอยากยุ่งกับมัน”
“จำไม่ได้หรอก เห็นแล้วก็สงสาร ยังให้เงินไปสิบบาทเผื่อเอาไว้ใช้กิน อกเขาอกเรานะพี่”
เดือนดาราโกหกเรื่องขวัญตาหน้าตาย ก่อนเปรยถึงชะตาชีวิตตัวเองกว่าจะมีวันนี้
“คนที่ทำเลวกับเราเช่นป้า ลุง เถ้าแก่เต็ง รวมทั้งไอ้นักเลงคุมซ่องที่ทำร้ายฉัน ฉันถือว่ามันให้ประสบการณ์และบทเรียนสำคัญกับชีวิตฉัน พวกนี้ทำให้ฉันรู้จักคำว่าทรมาน เจ็บและอดทน ฉันคงไม่มีวันลืมได้ลงหรอกพี่ ที่ฉันกับน้องต้องมีชีวิตเปลี่ยนไปเพราะพวกเขา จะมีเพียงแต่แม่เท่านั้นที่ดีที่รักฉัน จริงใจกับฉัน แต่แม่ก็ต้องตายเพราะผัวแย่ๆ”
“ฉันเห็นใจแกนะ เออ...แล้วฉันล่ะ ฉันทำอะไรเลวๆให้แกหรือเปล่า”
“ฉันบอกตามตรงว่าฉันไม่ได้แค้นถือสาพี่เลยนะ ฉันรู้ว่าพี่จำใจทำเพื่อความอยู่รอดของพี่กับลูกสาว”
“ขอบใจที่เข้าใจฉันนะ”
“นอกจากแม่ก็มีแค่พี่กิมลั้งเท่านั้นที่ดีกับฉัน ถึงแม้จะไม่ดีที่สุดก็ตาม อ้อ...ยังมีอีกคน...”
พูดพลางแสยะยิ้มน่ากลัว คำสอนของสำลีชายแก่แปลกหน้าที่เคยเสกงูช่วยเธอผุดในหัว
“ตาต่อตา ฟันต่อฟัน ใครรักรักบ้าง ใครชังชังตอบ”
กิมลั้งเห็นแววตาเดือนดาราก็อดติงไม่ได้
“แกทำหน้าตาน่ากลัวจริง”
“เพราะนึกถึงสิ่งเลวร้ายที่ได้รับมาตลอดชีวิต เอาเป็นว่าถ้าได้ดีฉันจะไม่ลืมพี่กับลูกของพี่”
“แกช่างจิตใจดีงาม ฉันน่ะห่วงอีพริ้งยิ่งกว่าสิ่งใดในโลกนี้”
“ฉันจะตอบแทนพระคุณของพี่ที่ชี้แนะให้ฉันรอดพ้นจากการถูกย่ำยีความสาว”
“ฉันก็ไม่มีญาติที่ไหน ถ้าวันใดที่ฉันอาจมีอันเป็นไป ถ้าแกได้ดิบได้ดีจริงๆ ฉันขอฝากอีพริ้งด้วยนะ”
“แน่นอนพี่ ฉันสาบานว่าจะไม่ทิ้งอีพริ้ง”
“ขอบใจนะอาดารา ขอบใจจริงๆ”
ooooooo
ในที่สุดก็ถึงกำหนดวันรับตัวเดือนดารา แสงตื่นแต่เช้าไปหา นางเอิบร้อนใจมากแล่นไปฟ้องท่านสิทธิ์กับคุณหญิงตรึงตราถึงกรุงเทพฯ
“เสนียดจัญไรตระกูลชัดๆ สั่งทุกคนว่าถ้าคุณแสงพาผู้หญิงคนนี้เข้าบ้านให้ไล่ออกไปทั้งสองคน อย่าได้มาเหยียบแม้แต่ประตูบ้านด้านนอกเด็ดขาด!”
ท่านสิทธิ์ประกาศกร้าว ส่วนคุณหญิงตรึงตราก็มีคำสั่งให้นางเอิบหาทางกำจัดเมียนางโลมของแสงให้ได้
เสริมได้แต่มองเหตุการณ์วุ่นวายตรงหน้าด้วยความเหนื่อยหน่าย ตั้งท่าจะออกจากบ้านไปถ่ายภาพและวาดรูปเหมือนเคย หากกานดาวดีและคุณหญิงวิลาวัณย์จะไม่โผล่มาร้องไห้โวยวาย
“หน็อย...ที่แท้คุณแสงก็ไปเอานางโคมเขียวมาเป็นเมียแล้วจะลดศักดิ์ลูกกานดาไปเป็นเมียน้อย ทั้งที่รู้ว่าลูกกานดารักคุณแสง พอไม่สำเร็จก็เลยยกลูกกานดาให้คุณเสริม ดิฉันก็หลงคิดว่าคุณเสริมรักลูกกานดา หยามกันมากเกินไปแล้วนะคะ ลูกสาวดิฉันไม่ใช่ของเล่นที่จะโยนไปทางไหนก็ได้!”
คุณหญิงวิลาวัณย์อาละวาดจนใครก็เข้าหน้าไม่ติด เสริมรู้สึกผิดมากพยายามจะอธิบายแต่ก็ช้ากว่าคุณหญิงตรึงตรากับท่านสิทธิ์ที่รวมหัวกันขายผ้าเอาหน้ารอด
“คือมันอย่างนี้ค่ะคุณหญิง...ลูกเสริมเขาไปขอหนูกานดากับลูกแสงค่ะ”
“เอาเรื่องบ้าเรื่องบออะไรมาพูด อย่ามาหลอกกันครั้งที่สองเลย”
“ไม่ได้หลอกนะคะ ลูกเสริมเขารักหนูกานดามาก ลูกแสงเลยยอมหลีกทางค่ะ”
คุณหญิงตรึงตราเล่นละครตบตาฉากใหญ่ พลางส่งสายตาให้เสริมลูกชายคนเล็กร่วมมือ เสริมอึดอัดมากแต่สุดท้ายก็จำต้องยอมรับสมอ้าง กานดาวดีตะลึงแต่ก็ประทับใจเสริมไม่น้อย เช่นเดียวกับคุณหญิงวิลาวัณย์ที่ยอมเชื่อใจท่านสิทธิ์กับคุณหญิงตรึงตราอีกครั้ง
