สองนรี

“คิดมากปวดหัวค่ะแม่”

“อีนี่ เถียงคำไม่ตกฟาก”

“แม่เลิกบ่นได้แล้วหนึ่งง่วงนอน แล้วแม่ก็ไม่ต้องห่วงหนึ่งดูแลตัวเองมาตั้งแต่เด็ก หนึ่งดูแลตัวเองได้” ว่าแล้วหนึ่งดันตัวแม่ออกจากห้องแล้วจะปิดประตู ปรียาจับขอบประตูไว้ สั่งห้ามแผลงฤทธิ์กับตนอีก และย้ำว่าคนที่จะเปิดหรือปิดประตูคือตนไม่ใช่เธอ แล้วปิดประตูใส่หน้าหนึ่งก่อนเดินกลับห้องตัวเอง หนึ่งสะเทือนใจกับคำพูดของแม่ รู้สึกว่าแม่ไม่รักและไม่ห่วงเธอแม้แต่น้อย

ตั้งแต่หนึ่งเป็นเด็กตัวน้อย แม่มักจะพาผู้ชายมาบ้านไม่สนใจเธอที่วิ่งไปหาด้วยความดีใจที่ท่านกลับบ้าน แถมบางครั้งยังไล่เธอไปเล่นนอกบ้านเพื่อที่ท่านกับผู้ชายเหล่านั้นจะได้หาความสุขกันได้สะดวก

คิดถึงเรื่องในอดีตเมื่อใด หนึ่งจะร้องไห้ออกมา

ooooooo

ที่คฤหาสน์พะวงดาว ในจังหวัดลำปาง พะวงดาวไม่ค่อยจะพอใจนักที่คุณใหญ่ลูกสาวคนโตเจ้ากี้เจ้าการสั่งให้ป้าแขจัดกระเป๋าเดินทางให้สองจะได้พาไปกรุงเทพฯพร้อมกับตัวเองและคุณน้อยผู้เป็นน้องสาวซึ่งต้องไปฝึกงานต่ออีกหนึ่งเทอมก่อนสำเร็จการศึกษา ทั้งที่ท่านอยากให้สองอยู่ช่วยงานที่นี่

คุณใหญ่ขอร้องแม่ให้เลิกบงการชีวิตสองสักที ท่านก็รู้ว่าสองอยากไปทำงานที่กรุงเทพฯ ตั้งแต่เล็กมาแล้วแม่บังคับสองทุกอย่าง ตอนมัธยมสองอยากเรียนที่ลำปางกับตนและน้อย ท่านก็ส่งไปอยู่ออสเตรเลีย พอเธอเรียนจบอยากไปทำงานที่กรุงเทพฯ ท่านก็บังคับให้อยู่ช่วยท่านที่โรงงาน บงการชีวิตคนอื่นแบบนี้ไม่แฟร์ สองไม่อยากให้แม่ลูกมีปากเสียงกัน รีบบอกคุณใหญ่

“สองขอบคุณคุณใหญ่ค่ะ สองอยู่ช่วยงานคุณอาดาวได้ค่ะ”

“ยัยสองเมื่อไหร่จะเลิกทำตัวเป็นนางฟ้า คอยเสียสละเอาใจคนอื่นไปซะทุกเรื่อง หัดเป็นตัวของตัวเองบ้าง”

พะวงดาวไม่พอใจที่คุณใหญ่ว่าสองจึงออกโรงปกป้อง สองแม่ลูกเปิดศึกน้ำลายกันอย่างไม่มีใครยอมใคร เถียงกันไปเถียงกันมาคุณใหญ่ขุดเรื่องที่แม่คอยขวางไม่ให้สองเข้ากรุงเทพฯขึ้นมาพูด คาดคั้นให้ท่านบอกเหตุผลว่าทำไมถึงทำแบบนั้น ณรงค์กลัวเรื่องจะบานปลายรีบเข้ามาปรามลูกสาวคนโตให้พอได้แล้ว จากนั้นหันไปบอกสองให้ตอบตามความรู้สึกจริงๆว่าอยากไปกรุงเทพฯหรือเปล่า

“สองเลือกเรียนจิตวิทยาเพราะสองอยากใช้ความรู้ช่วยเหลือคนอื่น แล้วที่สองอยากเปิดแกลเลอรี สองตั้งใจใช้เป็นหน้าร้านของโรงงานเราด้วยค่ะ”

“คุณแม่ได้ยินแล้วใช่ไหมคะว่ายัยสองต้องการอะไร” คุณใหญ่โพล่งขึ้นทันที

“สอง...สองไม่เคยก้าวร้าวหรือขัดใจอา เพราะคุณใหญ่เสี้ยมสองใช่ไหม”

“คุณแม่เลิกโทษคนอื่นเถอะค่ะ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นก็เพราะคุณแม่เอง”