สองนรี

“น้อยชักไม่แน่ใจแล้วล่ะ พี่ใหญ่ช่วยให้พี่สองมากรุงเทพฯเพราะอยากช่วยพี่สองหรืออยากได้คนดูแล” คุณน้อยกระเซ้าเย้าแหย่ตามนิสัยคนอารมณ์ดีไม่ได้คิดอะไร แต่คุณใหญ่ไม่สนุกด้วย เอ็ดน้องสาวเสียงเขียวหาว่ามองตนในแง่ลบเหมือนแม่ไม่มีผิด สองเห็นท่าไม่ดีช่วยแก้ต่างให้ที่คุณน้อยชอบแหย่คุณใหญ่ก็เพราะรัก คุณน้อยเล่นตามน้ำเออออไปด้วย สองยื่นรองเท้าคู่ที่เลือกให้คุณใหญ่บอกว่าคู่นี้เหมาะกับชุดที่จะสวม

“ก็โอเค แต่ฉันชอบคู่โน้นมากกว่า” คุณใหญ่ ว่าแล้วเดินไปหยิบรองเท้าอีกคู่ สองเหวอไปเล็กน้อยแต่ไม่ติดใจอะไรเพราะรู้นิสัยอีกฝ่ายดีแล้วนึกขึ้นได้ถามคุณน้อยว่ามีอะไรหรือเปล่าถึงเข้ามาในนี้

“อ้อ ลืมไปเลย พี่สองคะมีแขกมาหาค่ะ”...

ครู่ต่อมา สองมาถึงศาลากลางสวน ศานต์ที่รอท่าอยู่มอบช่อดอกไม้ให้เป็นการต้อนรับสู่กรุงเทพฯ เธอแปลกใจเขารู้ได้อย่างไรว่าเธออยู่นี่ เขาโทร.ไปหาเธอที่ลำปาง ถึงได้รู้ว่าเธอลงมากรุงเทพฯ ดีใจมากที่จะได้อยู่ใกล้กัน แล้วจูงมือออกจากศาลา สองสงสัยจะพาไปไหน เขาไม่ตอบได้แต่อมยิ้ม...

อีกมุมหนึ่งในบ้าน ป้าแขเดินถือถาดใส่น้ำกับของว่างจะเอาไปให้แขก เจอคุณน้อยชะเง้อคอยาวมองศานต์กับสองอยู่ ถามว่าแขกของคุณสองเป็นใครดูจะตื่นเต้นมากที่ได้เจอเธอ

“เพื่อนรุ่นเดียวกับพี่สอง ชื่อคุณศานต์ค่ะ”

ป้าแขคุ้นหูเหมือนเคยได้ยินคุณดาวพูดว่าแฟนเก่าคุณใหญ่ชื่อศานต์ คุณน้อยว่าคนเดียวกันคบกันตอนเรียนที่โน่น พอเลิกกับพี่ใหญ่ก็มาจีบพี่สอง ป้าแขตบอกตัวเองด้วยความตกใจแล้วแบบนี้คุณใหญ่ไม่อาละวาดเอาหรือ คุณน้อยพลอยตกใจไปด้วยรีบบอกให้ป้าแขเอาน้ำไปเสิร์ฟ เธอจะไปกันพี่ใหญ่ไม่ให้ออกจากห้องเอง แล้วหันหลังจะไปต้องชะงักเมื่อเจอพี่สาวยืนจ้องด้วยสีหน้าไม่พอใจก่อนจะเดินไปทางห้องรับแขก

“งานนี้ตายแน่ๆค่ะ” ป้าแขมองตามใจคอไม่ดี ชวนคุณน้อยตามไปดู...

ภายในห้องรับแขก ศานต์เอารูปถ่ายของบรรดาร้านให้เช่าที่อยู่ในทำเลดีๆมาให้สองเลือกเพราะรู้ว่าเธออยากเปิดแกลเลอรี เธอเห็นภาพแต่ละร้านก็ตื่นเต้นดีใจ ขอบใจเขามากที่อุตส่าห์ตระเวนหามาให้

“ไม่ต้องขอบใจหรอกเราเต็มใจ อยากเห็นสองมีความสุข”

สองได้แต่ยิ้มรับ รู้ดีว่าศานต์พยายามจีบ แต่เธอไม่คิดอะไรด้วย คุณใหญ่มาทันได้ยินพอดีแดกดันเขาว่ายังปากหวานเหมือนเดิม น่าจะเปลี่ยนมุกจีบสาวบ้าง ศานต์รู้ดีว่าคุณใหญ่ต้องการมาป่วนก็ไม่อยากมีปัญหาด้วย จึงทักทายอย่างสุภาพว่าสบายดีไหม เธอสบายดีว่าแต่เขาทำใจได้แล้วใช่ไหม สองอึดอัดที่เธอเอาเรื่องในอดีตมาพูด ขณะที่ศานต์เองก็ไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้ต่อหน้าสอง จำใจรับคำเพื่อตัดบท แต่เธอไม่ยอมจบ