สารวัตรใหญ่
ตอนที่ 13
ใหญ่โดนสั่งย้ายแต่ยังไม่ทันออกจากพระลาน ทั้งบ่อนและซ่องของบรรดาผู้มีอิทธิพลก็กลับมาเปิดกันสลอนยิ่งกว่าเดิม เพราะเวลานี้คัคนานต์กับเสี่ยน้อยแตกคอกันแล้ว ต่างคนต่างเปิดโดยไม่แคร์ใครหน้าไหน ขณะที่กำนันฉลองโชคกับจาตุรนต์ก็ใช่ย่อย แม้ยังไม่เข้าข้างใครชัดเจนแต่ทั้งคู่ก็ทำมาหากินกับเรื่องผิดกฎหมายต่อไป
เสี่ยน้อยได้หมู่ปราการมาคุมบ่อนโดยจ่ายค่าจ้างวันละสองพัน แต่ผู้กองกอบเกียรติที่โดนทาบทามเช่นกัน
ยังลังเล พอทรัพย์อนันต์รู้เรื่องจึงเรียกกอบเกียรติมาซักถามก่อนจะยัดเยียดงานให้อีกอย่าง
“งานอะไรครับ”
“เสี่ยคัคกับกำนันจะเรียกเด็กผู้หญิงให้กลับมาบริการแขกในโรงแรม คุณว่างช่วงไหนก็ไปดูแลความเรียบร้อยให้หน่อย ถึงเดือนก็แวะไปรับเงินมาให้ผมที บ่อนเสี่ยน้อยก็เหมือนกัน ผมโทร.ไปบอกแล้วว่าคุณจะเป็นคนไปรับเงินส่วนแบ่งแทนผมทุกเดือน”
“ทำไมไม่ให้ขจรหรือหมู่ปราการล่ะครับ”
“ถ้าให้ขจรไปคนก็รู้สิว่าเป็นของผม ส่วนหมู่ปราการ ผมยังไม่ไว้ใจเท่าคุณ ช่วยผมหน่อยนะเกียรติ”
“แต่ท่านรองฯทราบเรื่องที่เสี่ยน้อยกับเสี่ยคัคแตกกันแล้วใช่ไหมครับ”
“ใครมันจะแตกกับใครเราไม่ต้องไปสนใจหรอก ดีซะอีก ยิ่งพวกนี้เขาเปิดบ่อนแข่งกัน เราก็จะมีรายได้เยอะขึ้น นั่งบนภูดูเสือกัดกันสนุกจะตาย ฮ่าๆๆ”
ทรัพย์อนันต์หัวเราะชอบใจ กอบเกียรติฝืนยิ้มเอาใจนายทั้งที่ความจริงยังสองจิตสองใจระหว่างขั้วธรรมะกับขั้วอธรรม
ค่ำนั้นผู้กองก้องภพกับจ่าบุญเชิดเห็นหญิงขายบริการแถวตลาด สองคนสังเกตการณ์ด้วยความรู้สึกหดหู่ บ่นกันว่าตอนนี้พระลานเริ่มกลับเข้าสู่ยุคมืด อีกไม่นานเด็กพวกนี้คงโดนต้อนเข้าสังกัดผู้มีอิทธิพลคนใดคนหนึ่งเป็นแน่ แถมบ่อนก็เกลื่อนเมือง และสุดท้ายปัญหาอาชญากรรมจะตามมา
ก้องภพบอกบุญเชิดว่าตนยอมให้พระลานเป็นแบบนี้ไม่ได้...แต่เพียงแค่คิดก็ผิดแล้ว เพราะพอทรัพย์อนันต์รู้เข้าก็โกรธมากเรียกก้องภพมาสั่งห้ามแตะต้องคนของตนอย่างเด็ดขาด
“ตกลงเจ้าของบ่อนพวกนั้นคือคนของท่านรองฯเหรอครับ”
“ใช่ ผมขอเตือนคุณไว้ก่อนเลยนะ ถ้าไม่อยากเดือดร้อนก็อยู่เฉยๆ”
“แต่พวกเราคือตำรวจนะครับ ไม่ใช่โจร”
“แล้วไม่รู้หรือไงว่าที่นี่โรงพักไม่ใช่ทุ่งลาเวนเดอร์”
“ท่านกำลังทรยศต่อเครื่องแบบที่ท่านใส่อยู่”
“อย่ามาตีฝีปาก ออกไป ไปให้พ้น”
ทรัพย์อนันต์เกรี้ยวกราดไล่ก้องภพ จเรที่มาด้วยกำลังจะเดินตาม แต่โดนนายใหม่เรียกไว้สั่งงาน
“เดือนนี้คุณไปเพิ่มยอดใบสั่งมาให้ได้ ผมขออีกสองเท่าตัว”
“แต่ท่านครับ...”
“ไม่มีแต่ ไปทำมา” ทรัพย์อนันต์ตะคอกใส่จนจเรจำต้องเงียบต่อหน้า แต่เดินออกมาบ่นลับหลังให้ลูกน้องในฝ่ายจราจรฟังอย่างเบื่อหน่าย
“ผมโดนสั่งให้เพิ่มยอดใบสั่ง”
