สารวัตรใหญ่
ตอนที่ 12
คำแพงนิ่งไปอย่างยอมรับ...หลังจากนั้นสองคนอาบน้ำเตรียมตัวเข้านอน คำแพงสวดมนต์ไหว้พระเสร็จก็หันมาตั้งคำถามจนใหญ่ชะงักอย่างงงๆ
“หายเครียดหรือยังคะ”
“เครียด??”
“ก็เมื่อเช้าที่โรงพยาบาล คุณใหญ่ดูเครียดๆ เป็นเพราะเรื่องป้าสำอางใช่ไหมคะ”
ใหญ่ยิ้มบางๆไม่อยากรื้อฟื้น แม้จะไม่จริงแต่ก็ปล่อยให้คำแพงเข้าใจในทิศทางนั้นดีกว่า
“มาค่ะ คำแพงนวดให้” เธอดึงเขามานั่งบนเตียงแล้วบีบนวดที่ไหล่ “ดูซิ ไหล่ตึงไปหมด เวลาคุณใหญ่เครียดหน้าตาดุมากเลยนะคะ”
“ผมจะพยายามไม่เครียดอีก” ใหญ่พูดเสียงอ่อน... ซ่อนความรู้สึกน้อยใจ
ooooooo
กอบเกียรติยังอยู่ในช่วงลากิจ...เช้าวันนี้เขาเข้ามาที่บริษัทของเสี่ยน้อยหลังจากโดนเสี่ยเรียกตัว
“เสี่ยเรียกผมมามีอะไรให้รับใช้ครับ”
“พอดีเห็นหมู่ปราการเล่าให้ฟังว่าแกโดนไอ้สารวัตรใหญ่มันเล่นงาน”
กอบเกียรตินิ่งเงียบไม่ตอบ
“ฉันรู้ว่าแกอึดอัด และที่สำคัญเรื่องมันก็เกิดขึ้นเพราะแกทำงานให้ฉัน ที่เรียกมาวันนี้เพื่อจะบอกให้อดทนไปอีกหน่อย เพราะอีกไม่นานไอ้สารวัตรใหญ่มันต้องโดนย้ายออกจากพื้นที่แน่นอน”
“เสี่ยรู้ได้ยังไงครับ”
“สารวัตรใหญ่มันโดนจดหมายร้องเรียน แล้วทางผู้ใหญ่ก็ส่งคนมาสืบ ตอนนี้ก็น่าจะประชุมเรื่องนี้กัน นี่เป็นข่าววงในเลยนะ”
“แต่ถ้าผมกลับไปทำงานตอนนี้ ผมก็ไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรมาถ่วงเวลาในเรื่องคดีแล้วนะครับเสี่ย”
“ก็ไม่ต้องรีบกลับไปทำงาน แล้วถ้ามันจวนตัวจริงๆ แกก็ลาออกซะ”
“ลาออกเลยเหรอครับ”
“ไม่ต้องกลัวตกงาน เดี๋ยวฉันจะจ้างแกเอง”
“เสี่ยจะให้ผมทำอะไรครับ”
“งานของไอ้เนี้ยวมันเยอะเกินไป ฉันอยากหาคนมาแบ่งเบาตั้งนานแล้ว ถ้าได้แกมาทำงานด้วยก็คงดี อย่างแกฉันสตาร์ตให้ที่ห้าหมื่น”
กอบเกียรติลังเล เพราะใจหนึ่งยังเสียดายการเป็นตำรวจ แต่อีกใจเงินเดือนที่เสี่ยเสนอมาก็น่าสนใจไม่น้อย
ในที่สุดกอบเกียรติกลับออกมาโดยยังไม่ได้ให้คำตอบเสี่ยน้อย แต่มีพนักงานหญิงคนหนึ่งเดินตามมาเรียกเขาไว้ บอกว่าเสี่ยฝากเงินให้พ่อของเขาเป็นค่ารักษาพยาบาล กอบเกียรติลังเลไม่อยากรับ
“รับไปเถอะค่ะ เสี่ยฝากมาบอกว่าแกเป็นคนรักลูกน้อง พ่อของผู้กองเป็นคนเก่าคนแก่ของแก แกไม่ทิ้งหรอกค่ะ”
กอบเกียรติปฏิเสธไม่ออกเพราะเธอยัดเงินสามหมื่นใส่มือแล้วหันกลับไปทันที จังหวะนั้นนวคุณกับมือปืนชื่อหวินเดินผ่านมา นวคุณทักผู้กองสองสามคำก็เดินนำหวินไปทางห้องเสี่ยน้อย
เมื่อหวินมายืนตรงหน้าเสี่ยน้อย มันก้มหน้างุดอย่างรู้สึกผิด
