สารวัตรใหญ่
ตอนที่ 12
ใหญ่ขับรถมาจอดหน้าโรงพยาบาลกวาดตามองลูกน้องหลายคนที่ปลอมตัวเป็นพ่อค้าและคนกวาดขยะกระจายตัวกันตามมุมต่างๆ เพื่อสอดส่องป้องกันหากคนร้ายจะย้อนกลับมาเล่นงานพิทยาธรที่ยังรักษาตัว อยู่ที่นี่
ก้องภพในชุดคนกวาดขยะเห็นรถสารวัตรใหญ่มาจอดก็รีบเดินไปขึ้นรถเพื่อรายงานความเคลื่อนไหว
“สวัสดีครับสารวัตร”
“สถานการณ์เป็นไงบ้าง”
“ทีมของเรากระจายกำลังกันอยู่หน้าโรงพยาบาลผลัดเปลี่ยนกันตั้งแต่เมื่อคืน”
“ยังไม่มีอะไรผิดปกติใช่ไหม”
“ยังครับ ตอนนี้ยังไม่มีความเคลื่อนไหว”
“แล้วจะเปลี่ยนเวรกันอีกทีตอนไหน”
“ช่วงเย็นครับ แต่ถ้าต้องเข้าเวรหลายวันผมคงต้องขอให้ฝ่ายธุรการกับฝ่ายจราจรมาเป็นกำลังเสริมครับ”
“ได้...แต่ผมขอไว้คนนะ อย่าเอามา”
“ใครครับ”
“หมู่ปราการ พอดีผมรู้สึกไม่ค่อยวางใจในพฤติกรรม ของเขา”
“ครับ ผมเองก็รู้สึกเหมือนสารวัตร”
“คุณไปทำงานเถอะ”
ก้องภพทำความเคารพก่อนลงจากรถ ใหญ่เหลือบเห็นรถคำแพงขับผ่านเข้าไปยังลานจอดแล้วถือปิ่นโตลงจากรถเดินเข้าตึก เขาตัดสินใจตามเธอไปโดยทิ้งระยะห่างพอสมควร
เมื่อคำแพงมาถึงห้องผู้ป่วยที่ประตูห้องเปิดกว้างไว้ เธอก้าวเข้ามาเห็นมัทนีกำลังใช้พัดโบกไล่ความร้อนให้คนป่วยที่นอนบนเตียง
“นึกแล้วเชียวว่ายังไงวันนี้หมวดต้องฟื้นเลยทำข้าวต้มเครื่องมาให้”
“หมวดกำลังบ่นอยากทานอยู่พอดีเลย มาค่ะเดี๋ยวช่วยจัดใส่จานให้” มัทนีรับปิ่นโตจากคำแพงไป
“ทำไมไม่ปิดประตูคะ”
“แอร์เสียครับ อบอ้าวหน่อยนะครับ”
“ดีแล้วค่ะ ให้อากาศข้างนอกถ่ายเทเข้ามาบ้าง”
“ตายจริง ในห้องไม่มีช้อนค่ะ เดี๋ยวไปขอช้อนให้นะคะ”
มัทนีรีบออกจากห้องไป ส่วนคำแพงเดินมาข้างเตียงถามไถ่อาการหมวดหนุ่ม
“เจ็บตรงไหนบ้างหรือเปล่าคะ”
“ก็เจ็บที่แผลครับ สงสัยยาชาคงจะหมดฤทธิ์ พอพลิกตัวก็จะเจ็บ”
“แล้ววันนี้หมอมาล้างแผลหรือยังคะ”
“ยังเลยครับ รู้สึกเหมือนมีเหงื่อซึมอยู่เหมือนกัน”
“ขอดูหน่อยนะคะ” คำแพงเปิดดูแผลผ่าตัด
“ตายจริง ไม่ใช่เหงื่อค่ะ แต่เป็นเลือด ยังซึมไม่หยุดเลย”
คำแพงกระวีกระวาดซับเลือดที่แผลให้พิทยาธร ทั้งคู่ไม่เห็นใหญ่ยืนมองจากหน้าห้อง แต่มัทนีที่ออกไปเอาช้อนเดินกลับมาเจอ
“อ้าว...สารวัตร เยี่ยมเสร็จแล้วเหรอคะ”
“ครับ เสร็จแล้ว”
“เมื่อเช้าหมวดแกบ่นอยากทานข้าวต้มเครื่อง คุณคำแพงก็เอามาให้ ใจตรงกันพอดีเลยค่ะ”
“ผมขอตัวก่อนนะครับ” ใหญ่ผละไปด้วยความรู้สึกอึดอัดและว้าวุ่นใจ มัทนีรู้สึกท่าทางเขาแปลกๆ แต่ไม่ได้ติดใจอะไร นำช้อนมาป้อนข้าวต้มให้พิทยาธรกินอย่างเอร็ดอร่อย
“รสชาติเป็นไงบ้างคะ” คำแพงถาม
