เสน่หามายา

“มันก็ไม่ได้ผิดจากที่เพลงคิดไว้ว่าต้องเจออะไรที่นี่ เพลงจะทำให้เขาเห็นว่าไม่ได้เข้ามาเพราะหวงคุณ แต่ต้องการมาช่วยงานคุณจริงๆ” เพลงพิณยืนยันหนักแน่น สรัลเตือนอย่าทำงานหนักจนลืมเรื่องลูกของเราก็แล้วกัน เธอรับรองไม่ลืมแน่นอน เขากุมมือเธอไว้อย่างรักใคร่

“วันที่ลูกของเราเกิดมาจะเป็นวันที่สมบูรณ์แบบที่สุดในชีวิตผมเลยล่ะเพลง”

ooooooo

อลิสกลับมาที่ห้องทำงานตัวเองด้วยอารมณ์ขุ่นมัว สเตฟานจะเอาเอกสารมาให้อ่าน เธอยกมือห้าม ยังไม่มีอารมณ์จะคุยเรื่องงานตอนนี้ แล้วบ่นให้เขาฟัง ไม่รู้สรัลคิดอะไรอยู่ถึงยอมให้เพลงพิณเข้ามาทำงานที่นี่ แถมยกตำแหน่งสูงๆให้แบบไม่เห็นหัวพนักงานที่กำลังไต่เต้าขึ้นมา

“คุณอลิสคิดว่าจะมีคลื่นใต้น้ำในออฟฟิศหรือครับ”

คำพูดของสเตฟานทำให้อลิสคิดแผนชั่วขึ้นมาได้ ในเมื่อไม่มีคลื่นใต้น้ำเราก็สร้างมันขึ้นมาเองน่าจะดี คิดได้ดังนั้นอารมณ์ขุ่นมัวเปลี่ยนเป็นแช่มชื่น บอกกับสเตฟานว่าพร้อมจะคุยงานแล้ว...

ฝ่ายโมเน่ต์หัดขับรถตั้งแต่เช้ายันเย็นอย่างสนุกสนาน แบงก์เห็นใกล้เวลาสรัลจะกลับจากทำงาน จึงชวนให้เธอกลับบ้านได้แล้ว ขืนพ่อของเธอมาเห็นเขาเข้าเป็นเรื่องแน่ โมเน่ต์ยื้อไม่ยอมกลับจะขอออกไปขับบนถนนใหญ่ก่อน เขาพาขึ้นแน่แต่ไม่ใช่วันนี้ สั่งให้เธอวนรถกลับ

เธอไม่ยอมทำตาม เขาขู่ถ้าไม่เชื่อฟัง เชิญเธอขับไปคนเดียว เขาจะลงตรงนี้ โมเน่ต์ไม่สนใจยังคงขับรถต่อไป แบงก์แกล้งเปิดประตูรถทำท่าจะลง

“ก็ได้ๆกลับก็กลับ อีกนิดเดียวก็ถนนใหญ่แล้ว แค่นี้ก็ไม่ได้”

“ผมก็กลัวตายเหมือนกันนะ ที่สำคัญผมไม่อยากตายเพราะมาสอนเด็กหัดขับรถด้วย”

โมเน่ต์อยากรู้ว่าแบงก์จะมาอีกเมื่อไหร่จะได้มาสอนให้ขับรถขึ้นถนนใหญ่ เขาออกตัวไม่ได้ขึ้นกับเขาแต่ขึ้นกับว่าแม่ของเธอเลิกจ้างเขาเมื่อไหร่เขาก็จะเลิกมา เธอแปลกใจตกลงที่เขามาที่บ้านนี้เพราะแม่จ้าง เขาพยักหน้ารับคำ แม่ของเธอกลัวเพลงพิณจะเหงาก็เลยให้เขามาช่วยเอ็นเตอร์เทน โมเน่ต์ยิ้มให้กับแผนการของแม่

ทันใดนั้นมีรถจักรยานขี่ตัดหน้า แบงก์ตะโกนเตือนให้เบรก โมเน่ต์ตกใจกระแทกเบรกหัวทิ่ม รอดจากการชนมาได้หวุดหวิด แบงก์หายตกใจก็ระเบิดหัวเราะออกมา พลอยทำให้โมเน่ต์หายอกสั่นหัวเราะไปด้วย...

ครู่ต่อมา โมเน่ต์กับแบงก์ก็กลับถึงบ้าน ปรานีที่รออย่างกระวนกระวายใจต่อว่าเธอยกใหญ่ ไปหัด

ขับรถถึงไหน เดี๋ยวคุณพ่อกลับมาก่อนได้เกิดเรื่องใหญ่แน่ แล้วจัดแจงไล่แบงก์กลับ โมเน่ต์ไม่ให้เขาไปชวนให้อยู่

กินข้าวเย็นด้วยกันก่อน ปรานีร้องห้ามเสียงหลง เธอไม่เข้าใจจะห้ามทำไมในเมื่อคุณแม่เป็นคนจ้างเขามาป่วนแม่เลี้ยงของเธอไม่ใช่หรือ ปรานียอมรับว่าใช่แต่ไม่ได้สั่งให้แบงก์ต้องอยู่กินข้าวด้วย

“ผมกลับก่อนดีกว่า ผมไม่อยากมีเรื่องกับพ่อคุณ” ตัดบทเสร็จแบงก์เดินไปที่รถตัวเอง โมเน่ต์มองตามตาละห้อย ปรานีเห็นสายตาที่เธอมองเขาแล้วอดเป็นห่วงไม่ได้...

เลยเวลาเลิกงานนานแล้วตอนที่อลิสเดินผ่านมาเจอกัสโซ่ออกจากห้องทำงาน ร้องทักว่าเลิกงานเย็นแบบนี้ผู้หญิงของเขาไม่งอนเอาหรือ กัสโซ่มั่นใจเธอคงรู้ว่าเขาคิดกับเธออย่างไร