เสน่หามายา

อลิสเครียดจัดเพราะไม่ได้ปลื้มแคทและไม่อยากได้มาเป็นสะใภ้ สรัลทรุดลงนั่งหมดเรี่ยวแรงที่เหตุการณ์ชักจะไปกันใหญ่ เพลงพิณเห็นสามีมีสีหน้าไม่สู้ดีเข้ามานั่งข้างๆจับมือเขาไว้อย่างเป็นกำลังใจให้ พร้อมกับ

ถามว่าเกิดอะไรขึ้น เขาเครียดเกินกว่าจะเล่าให้ฟังจึงได้แต่นิ่งเฉย อลิสไม่ต้องการให้เพลงพิณมายุ่งกับเรื่องนี้ก็เลยตัดบท พรุ่งนี้ท่านจะเรียกแคทมาคุยให้รู้เรื่อง ลีโอรับคำเดินหลบออกไป

ส่วนกัสโซ่กลับจะออกไปข้างนอก สรัลร้องทักนั่นยังจะไปไหนอีก เขาอ้างมีนัดกับเพื่อนกลับดึกหน่อยแล้วเดินลิ่วออกไป อลิสเห็นเพลงพิณจับมือให้กำลังใจ

สรัลก็เอาบ้าง นั่งประกบเขาอีกข้างหนึ่งจับมือเขาไว้

“ไม่เป็นไรนะสรัล เราจะจัดการเรื่องนี้ด้วยกัน” อลิสหันไปเห็นเพลงพิณมองอยู่ “เรื่องในครอบครัวน่ะ”...

ลีโอหลบมานั่งอยู่ที่ริมสระว่ายน้ำตามลำพัง เสียงมือถือของเขาดังไม่หยุด แคทพยายามโทร.หาแต่เขาไม่รับสาย เพลงพิณเห็นเขานั่งหน้าเครียด มองลังเลสักพักตัดสินใจเข้ามานั่งข้างๆ

“เพลงเองก็ไม่รู้หรอกว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ขอให้ปัญหาทุกอย่างจบลงด้วยดีนะคะ”

“มันคงจบลงด้วยดีแต่ทุกอย่างคงไม่เหมือนเดิมหรอกครับ”

เพลงพิณเชื่อว่าความเข้าใจและการให้อภัยจะเยียวยาได้เองและถ้าลีโอมีอะไรไม่สบายใจคุยกับเธอได้ทุกเรื่องไม่ต้องเกรงใจ เขาขอบคุณเธอมากบอกให้เธอขึ้นไปพักผ่อนกลับมาเหนื่อยๆไม่ต้องเป็นห่วงตน อีกมุมหนึ่ง ที่ระเบียงชั้นบน อลิสมองลงมาเห็นทุกอย่างก็ไม่พอใจที่เพลงพิณไปพูดคุยกับลีโอตัดหน้าตนเอง...

ขณะที่บ้านสรัลยังมีเรื่องวุ่นๆไม่เลิกไม่แล้ว กัสโซ่กลับนัดกินข้าวกับแคทท่ามกลางบรรยากาศหวานน้ำตาลเรียกพี่ หวังจะให้เธอเลือกเขาเมื่อถึงเวลาที่แม่เรียกเธอไปพบ ทีแรกแคทลังเลแต่พอเขาออดอ้อนว่าเธอเป็นคนสำคัญของเขา ไม่เคยรู้สึกอย่างนี้กับใครมาก่อน ทั้งหึงทั้งหวงเวลาที่เห็นเธอเอาแต่รักลีโอฝ่ายเดียว

แล้วจับมือเธอขึ้นมาจุมพิต ใส่ไฟว่าลีโอไม่เคยคลั่งไคล้เธอแบบที่ตนเป็นทำไมเธอยังจะไปรักเขาอีก

“รักโซ่นะแคท ถ้าเป็นโซ่ โซ่จะทำให้แคทมีความสุขที่สุด ชนิดที่ลีโอทำไม่ได้เลย”

แคทหวั่นไหวเนื่องจากลีโอเป็นอย่างที่กัสโซ่พูดจริงๆเพราะเธอโทร.หาหลายครั้งก็ไม่รับสาย กัสโซ่เห็นเธอเริ่มเอนเอียงมาทางตัวเองดึงตัวมาจูบ เธอจูบตอบด้วยความเต็มใจ กัสโซ่ยิ้มสะใจที่แย่งของพี่ชายมาได้...

ทางด้านอลิสไม่ปล่อยให้เพลงพิณลอยนวล ทันทีที่เจอหน้าก็ต่อว่าว่าอย่ามาถือโอกาสตอนที่ตนมีปัญหากับลูกสวมบทแม่เลี้ยงใจดีปลอบเขา คนนอกอย่างเธอห้ามมายุ่งเรื่องนี้เด็ดขาด

“นี่คุณแทนที่จะมาจิกกัดฉันว่าเป็นคนนอก ฉันคิดว่าคุณควรเอาสมองไปคิดหาวิธีช่วยคุณสรัลจัดการปัญหาที่ว่านั่นจะดีกว่า อย่ามาชวนทะเลาะเป็นเด็กๆด้วยคำพูดไร้สาระพวกนี้อยู่เลย”

“นี่อย่ามาก้าวร้าวใส่ฉันนะ เธอกล้าดียังไง”

“หัดเตือนตัวเองก่อนนะคะ ก่อนที่อารมณ์ของฉันจะระเบิดเพราะฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะข่มไว้ได้นานแค่ไหน” พูดจบเพลงพิณเดินผ่านอลิสไปอย่างไม่แคร์

ooooooo

ปรานีโทร.นัดแคทให้มาที่บ้านสรัลตามที่อลิสสั่งเรียบร้อย หันไปบอกโมเน่ต์ว่าอีกสักครู่คุณแคทก็คงจะมาถึง โมเน่ต์เป็นกังวลแทนพี่ชายคนรอง ป่านนี้ยังไม่กลับบ้านเดี๋ยวได้เป็นเรื่องแน่ พูดไม่ทันขาดคำมีเสียงรถแล่นมาจอดหน้าบ้าน ปรานีจะออกไปดูว่าใช่คุณกัสโซ่หรือเปล่า โมเน่ต์รีบวางช้อนส้อมคว้าไม้เท้าขอตามไปดูด้วย

“จะดีหรือคะ เขาบอกว่าอย่าเพิ่งหักโหม”

“ดีสิคะ นี่ก็ดีขึ้นมากแล้วด้วย”

“แบบนี้น้ำขิงก็ไม่ต้องมาบ่อยๆแล้วสิคะ”