สกาวเดือน
ตอนที่ 14
“ให้มันรู้ไปว่าถ้าเราไม่ไปกับพี่กลดแล้วคุณเทวินาจะเลิกจ้างเรา...เลิกยุ่งกับเราสักที เราเกลียดพี่กลด ได้ยินมั้ย เราไม่อยากเห็นหน้าคนที่เราเกลียด ตื๊อเราจนตาย เราก็ไม่ใจอ่อน”
“พรุ่งนี้พี่มารับเวลาเดิมนะ”
ทรงกลดใช้ความอดทนยิ้มสู้ กระต่ายโมโหจนพูดไม่ออก รีบเดินหนีไป...
เวลาเดียวกันนั้นที่บาร์ ศักรินทร์กำลังคลอเคลียหญิงสาว สักครู่ทนายเดินเข้ามาทักโดยไม่รู้ว่าอนิลกับอลงกตหลานชายของหลวงราชไมตรีแอบสะกดรอยตามมาเห็นทุกอย่าง
เมื่อศักรินทร์ฟังทนายบอกว่าหลานของหลวงราชไมตรีมาจับผิดเรื่องพินัยกรรมก็ไม่ชอบใจอย่างแรง
“สาระแนจริงๆไอ้พวกนี้”
“คุณช่วยเตือนคุณกัณด้วยแล้วกันว่าให้ระวังตัว อย่าเผลอพลาดพูดหรือทำอะไรให้ถูกจับได้ว่ามีการปลอมพินัยกรรม ไม่งั้นเราจะแย่กันหมด โดยเฉพาะผม เพราะต้องถูกถอนใบอนุญาต โดนดำเนินคดีหนักแน่ ในฐานะผู้ที่ทำงานด้านกฎหมายกลับทรยศวิชาชีพตัวเอง ได้คุ้มเสียหรือเปล่าเนี่ย”
“คุณนั่นแหละที่ต้องระวัง แล้วแน่ใจนะว่าพวกมันไม่ได้ตามคุณมา มันบอกแล้วนี่ว่ามันไม่เลิกตามเรื่องนี้ มันอาจจะตามคุณมาก็ได้”
“ผมแน่ใจ ไม่มีใครตามมาแน่”
“ถ้าไม่มีใครหลุดปาก ก็ไม่มีทางที่พวกมันจะจับเราได้” ศักรินทร์ยิ้มมั่นใจตัวเอง
ที่มุมหนึ่งห่างออกไป อลงกตกับอนิลแอบมองมา คิดว่าสองคนนั้นต้องร่วมมือกันแน่นอน
“แต่นั่นไม่ได้ทำให้น่าตกใจเท่ากับที่เห็นนายศักรินทร์กำลังนัวเนียผู้หญิง อากัณกำลังถูกมันหลอก”
“คิดไว้อยู่แล้วว่าไอ้นี่มันไว้ใจไม่ได้ คุณปู่ถึงไม่เคยยอมรับและไม่ชอบหน้า”
“เรื่องพินัยกรรมปลอม อาจเป็นความคิดของมันด้วยก็ได้ เอาไงต่อดีพี่อลงกต”
อลงกตนิ่งเงียบไปอย่างใช้ความคิด
ooooooo
วันถัดมากระต่ายเตรียมตัวออกไปทำงาน เธอมองหาทรงกลดและรถของโรงแรมแต่ไม่มีวี่แวว กระทั่งได้ยินแม่ครัวสองคนเดินคุยกันผ่านไปว่าคนขับรถของโรงแรมโดนรถชนอาการร่อแร่ กระต่ายตกใจมากเรียกหาทรงกลดลั่นไปหมด
เพ็ญลักษณ์กับอิสเรสมาจอดรถพอดี อาเล็กเรียกกระต่ายเสียงหลงเพราะท่าทางเธอดูร้อนรนมาก
“ต่าย...จะไปไหน”
“ต่ายจะไปหาพี่กลด พี่กลดรถชน เขาเอาพี่กลดไปส่งโรงพยาบาลแล้ว ต่ายจะไปโรงพยาบาล ต่ายจะไปดูพี่กลด พี่กลดต้องเจ็บมากเลยนะอาเล็ก”
เพ็ญลักษณ์ตกใจ กระต่ายหันมาเร่งเร้าอิสเรส “ช่วยไปส่งต่ายที่โรงพยาบาลหน่อย ต่ายจะไปหาพี่กลด”
“โรงพยาบาลไหน”
“ต่ายไม่รู้ น่าจะเป็นที่ใกล้ที่สุด ไปส่งต่ายเร็วเข้า ต่ายไม่ได้ตั้งใจไล่พี่กลดไปตายเลยนะ...คุณอิสเรส อาเล็ก พาต่ายไปหาพี่กลดที ต่ายจะไปบอกพี่กลดว่าห้ามตาย อย่าไปจากต่ายแบบนี้ ต่ายรับมันไม่ไหวแล้ว พี่กลดต้องมีชีวิตอยู่มาตื๊อต่าย รอวันที่ต่ายหายโกรธและให้อภัย”
“ต่าย...” เสียงนั้นทำให้ทั้งสามคนนิ่งงัน
