สกาวเดือน
ตอนที่ 14
ปัทมาตัดบทอย่างนุ่มนวลจนเจษฎาไม่กล้าเซ้าซี้ต่อ ยิ้มอ่อนยอมรับ อย่างน้อยก็ยังเหลือมิตรภาพ
สินียืนชะเง้อรอพี่สาว พอเห็นปัทมาเดินตาแดงๆ กลับมาก็ตกใจถามว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่ดีใจหรือที่เขากับพี่ใจตรงกัน ปรากฏว่าคำตอบของปัทมาทำให้สินีงุนงง
“พี่ดีใจและเสียใจ...ทั้งสองอย่างเลย”
“อ้าว...งงนะ”
“ดีใจที่เขาหันมารู้สึกดีกับพี่ เสียใจที่พี่ยังเปิดรับเขาไม่ได้ พี่เลยไล่เขากลับบ้านไป”
“ทำไมล่ะพี่ปัท”
“สำหรับพี่ความรักไม่ใช่เรื่องเล่นๆ รักง่ายเลิกรักก็ง่ายอย่างที่เป็นกับยัยเล็ก เขาต้องทำให้พี่แน่ใจว่าเขาจริงจังหนักแน่น พี่ถึงจะยอมรับ แต่ตอนนี้พี่คงให้ได้แค่ความเป็นเพื่อนเท่านั้น”
“อืม สิเข้าใจ ถ้าอย่างนั้นก็เข้มแข็งนะพี่ปัท ถ้าสุดท้ายแล้วผลที่ออกมาอาจทำให้พี่ปัทอกหักอีกรอบ”
“พี่ทำใจไว้แล้วล่ะ” สินียิ้มให้กำลังใจพี่สาว...ปัทมาเช็ดน้ำตาแล้วยิ้มสู้
ooooooo
ศักรินทร์โกหกกัณหาว่ามีนัดกับลูกค้า ให้เธอไปหาฤกษ์จดทะเบียนไว้ได้เลยเพราะเขายุ่งทั้งวัน และคงกลับดึกเพราะต้องพาลูกค้าไปเลี้ยงขอบคุณ... ความจริงศักรินทร์ไม่ได้ติดงานใดๆ แต่เขาพาเลขาสาวสวยไปอี๋อ๋อหาความสุขใส่ตัวในบาร์แห่งหนึ่ง
วันเดียวกัน อนิลกับอลงกตเดินหน้าค้นหาความจริงเรื่องพินัยกรรม สองหนุ่มมาดักเจอทนายความที่หน้าสำนักงาน พูดไม่อ้อมค้อมว่าพวกตนคิดว่าพินัยกรรมของปู่เป็นของปลอม ทนายไม่ทันตั้งตัว ตกใจจนเผลอแสดงพิรุธ
“ปาดเหงื่อแบบนี้มีพิรุธ...คุณทนายกำลังโกหกพวกเรา บอกความจริงมา อากัณเป็นคนบอกให้คุณปลอมพินัยกรรมคุณปู่ใช่ไหม”
“คุณเอาอะไรมาพูด เพ้อเจ้อใหญ่แล้ว ถ้าไม่พอใจก็ไปโวยวายกับคุณท่านโน่น ไม่ใช่ผม เป็นเด็กเป็นเล็กอย่ามาเสียมารยาทกับผม”
“พี่อลงกตใจเย็นๆก่อน”
“เออ! เตือนกันหน่อยก็ดี เพราะถ้ายังไม่หยุดคุกคามผม ผมจะแจ้งความเอาผิดพวกคุณ”
“จะทำอะไรก็เชิญ แต่ผมจะไม่เลิกค้นหาความจริง”
ทนายหน้าเสียรีบเดินออกไป อนิลบ่นอลงกตว่าใจร้อนแบบนี้ไก่ตื่นพอดี จากนั้นสองหนุ่มก็แอบสะกดรอยตามทนายไปห่างๆ แต่ยังคงอยู่ในสายตา
ooooooo
ตกเย็นทรงกลดมาทำหน้าที่ขับรถไปส่งกระต่ายที่บ้านพัก กระต่ายหน้าตูมไม่ชอบใจ แต่บอกเขาว่าที่มาด้วยเพราะเกรงใจเทวินา อย่าคิดว่าใจอ่อน
“อืม...รู้อยู่แล้ว”
“ก็รู้อยู่แล้วว่าไม่มีทางใจอ่อน แล้วยังจะตามตื๊ออยู่ได้”
“เรื่องของพี่”
กระต่ายหงุดหงิดกับความดื้อด้านของทรงกลดจนพูดไม่ออก นั่งมองไปนอกรถตลอดเวลา กระทั่งถึงจุดหมายก็รีบลงจากรถ แต่ทรงกลดก็รีบลงมาเช่นกัน
“พรุ่งนี้พี่มารับเวลาเดิมนะ”
“ไม่ต้องมา”
“แต่มันเป็นคำสั่ง”
