สกาวเดือน
ตอนที่ 14
“ต่ายปฏิเสธความรักของผม เพราะฉะนั้นตอนนี้คุณคือความหวังเดียวของผมที่จะช่วยรักษาหัวใจที่บอบช้ำของต่าย”
“ฉันจะบอกความจริงกับสกาวเดือน แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้”
“คุณจะรออะไร”
“เพราะฉันหลบซ่อนอยู่หลังความกลัวมานานเหลือเกิน ขอเวลาให้ฉันได้เรียบเรียงคำพูดและรวบรวมความกล้าที่จะพูดความจริงทั้งหมดกับสกาวเดือนและสามีของฉัน คุณช่วยเก็บเรื่องนี้ไว้ก่อนได้ไหม ฉันสัญญาว่าอีกไม่นาน”
“ครับ ผมเข้าใจ” ทรงกลดมีความหวังและดีใจแทนกระต่าย
ooooooo
อิสเรสขับรถไปส่งเพ็ญลักษณ์ที่ศรีราชาหลังจากเธอทะเลาะกับกัณหาจนอ่อนแรงและทำท่าจะไม่สบายเพราะปวดหัวมาก อิสเรสดูแลเธออย่างดีตั้งแต่เมื่อวาน... และเช้าวันนี้ก็มาดูแลอีก ลงครัวทำข้าวต้มให้ทั้งที่เธอยังไม่ตื่น
เพ็ญลักษณ์ลืมตาเรียกหาเพียรแต่ไม่มีเสียงตอบ จึงลุกออกจากห้องเดินตามกลิ่นหอมๆไปในครัว
“ตื่นแล้วเหรอครับ ผมกะว่าพอตักข้าวต้มเสร็จแล้ว จะไปปลุกคุณเล็กพอดี”
หญิงสาวแย้มยิ้ม ในใจเต็มตื้นไปหมดกับความดูแลเอาใจใส่ของเขา ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ไหน อิสเรสคือคนเดียวที่อยู่เคียงข้างกันตลอด ถึงเวลาแล้วที่เธอจะเปิดใจรับเขาเข้ามาในชีวิต...
ส่วนที่กรุงเทพฯ ท่านชายสดายุมาหากระต่ายที่บ้านเด็กกำพร้าหลังจากรู้ข้อมูลจากทรงกลด
“วิญญาณของคุณปู่และพ่อของเราคงจะไม่สงบสุขแน่ที่เห็นลูกหลานลำบากแบบนี้ ไปอยู่กับอาเถอะ”
“ไม่ค่ะ ต่ายตัดสินใจแล้ว ต่ายอยู่ได้ ไม่ลำบากอะไรเลย”
“อารู้ว่าเราเข้มแข็ง แต่ในเมื่อเรามีทางเลือกที่ดีกว่านี้ทำไมไม่เลือก ไม่มีวิสุทธิ์แล้ว...แต่เรายังมีอา”
“ต่ายกราบขอบพระคุณอายุนะคะ ต่ายรู้ดีว่าอายุปรารถนาดีต่อต่ายเสมอ ต่ายรักและเคารพบูชาอายุเหมือนพ่อคนหนึ่งของต่าย แต่ต่ายไม่อยากเป็นภาระให้อายุต้องอุปถัมภ์เลี้ยงดู เพราะไม่ใช่หน้าที่ของอายุเลย”
“เราเป็นลูกของอา มันคือหน้าที่”
“แต่ต่ายไม่ใช่สายเลือดแท้ๆของอายุ ต่อไปต่ายอาจเป็นตัวปัญหา อย่างที่ต่ายเป็นมาแล้ว ทั้งๆที่ต่ายเป็นสายเลือด ต่ายยังถูกขับไล่ไสส่ง นับประสาอะไรกับการเป็นคนอื่นที่เข้าไปอาศัยใบบุญของอายุ ตอนนี้ต่ายพร้อมแล้วที่จะยืนหยัดอยู่ให้ได้ด้วยตัวเอง กำหนดชีวิตให้ตัวเอง อายุเข้าใจต่ายด้วยนะคะ”
สดายุถอนใจยอมจำนน แต่ยังพูดเตือนสติให้แง่คิดก่อนจะกลับออกไป
“การพยายามเอาชนะใจตัวเองเป็นสิ่งประเสริฐ แต่การพยายามเอาชนะคนอื่นโดยมองข้ามความจริง มองไม่เห็นหัวใจตัวเอง มันจะทำให้เราจมอยู่กับความทุกข์โดยไม่จำเป็นเลย...เก็บคำพูดของอาเอาไว้เตือนตัวก่อนที่จะสายเกินไป”
ooooooo
