สายโลหิต
ตอนที่ 15
“เห็นเจ้าแอบร้องไห้บ่อยๆ พี่รู้ว่าเจ้าคิดถึงเรือนคุณย่า”
“ฉันไม่ได้หมายจะให้พี่ไกรวุ่นวายใจเลยนะเจ้าคะ”
“พี่มีตามองเห็น เป็นผัวเมียกันมากี่ปีแล้วทำไมจะดูไม่ออก คนอยู่ด้วยกัน ไม่สนใจกันล่ะสิ ถึงมีตาก็มองไม่เห็น”
“เพียงแต่คิดถึงคุณย่ากับคนอื่นๆเท่านั้น”
“พี่รู้ รักเจ้าเต็มหัวใจ อะไรที่จะทำให้เมียเป็นสุข ถึงต้องตะกายหาให้ก็จะพยายาม ไม่ต้องขอบอกขอบใจพี่หรอก ความดีและน้ำใจที่เจ้าให้พี่สม่ำเสมอตลอดมา ยังเสียสละ อดทน ลำบากยากแค้นไม่เคยบ่นให้ท้อใจ มากเกินกว่าเรือนหลังนี้เสียอีก...หลวงไกรรับราชการ ความดีความชอบครั้งอาสาเป็นกองหน้าตีค่ายพม่าแตกทั้งสองคราว ดาวเรือง...พี่ได้รับพระราชทานโปรดเกล้าฯ เลื่อนให้เป็นพระสีหราชฤทธิไกร”
ดาวเรืองนิ่งไปชั่วครู่ แล้วรอยยิ้มก็แผ่ไปทั่วหน้า พึมพำ “ค่ะ คุณพระ...พระสีหราชฤทธิไกร ฉันดีใจด้วย”
เยื้อนปลาบปลื้มยินดี เอ่ยกับเด็กน้อยในอ้อมแขนอย่างชื่นใจ “คุณจันทร์ของบ่าว คุณพ่อเลื่อนยศเป็น คุณพระแล้วนะเจ้าคะ อีกหน่อยก็เป็นพระยา เป็นเจ้าพระยา”
“พี่เยื้อน...”
“อุ้ยตายแล้ว เรียกนังเยื้อนว่าพี่เยื้อนทำไมเจ้าคะ”
“เรียกตามเมีย” พระสีหราชฤทธิไกรตอบหน้าตาเฉย ดาวเรืองท้วงว่าพูดอะไรอย่างนั้น “พี่มิได้พูดความจริงหรอกหรือ”
“จริงเจ้าค่ะ...จริงที่สุดเจ้าค่ะ” เยื้อนตอบเสียงดัง ดาวเรืองดักคอสามีว่า
“เกรงว่าจะเป็น...เมียคนที่หนึ่ง”
“เป็นเช่นนั้น คนที่หนึ่ง คนสุดท้าย คนเดียว”
ดาวเรืองจ้องตาเหมือนจะถามว่าจริงหรือ
พระสีหราชฤทธิไกรไม่ตอบ แต่มองสายตานั้นเป็นสัญญา
“คุณพระสีหราชฤทธิไกร ทูนหัว วุ้ย! บ่าวขนลุก เห็นไหมเจ้าคะ ขนลุกเกรียวๆเลย” เยื้อนพูดเสียจนดาวเรืองอดหัวเราะไม่ได้ “จำเริญๆเถิดเจ้าประคุณ บ่าวปลื้มจริงๆ สมควรแล้ว ตรากตรำก่อกู้เอกราชไม่คิดกลัวตายรึห่วงตัวเอง บุญของแม่หญิง โถ...ถ้าพระนายท่านกับแม่นายยังอยู่จะดีใจสักเพียงไหนนะเจ้าคะ
มิเสียแรงสู่ขอกันในเรือ ยกให้กันในเรือแท้ๆ ไม่มีใครเขาทำหรอกนะเจ้าคะหลวงไกร เอ๊ย คุณพระ”
พระสีหราชฤทธิไกรหัวเราะเสียงดังก่อนบอกว่า “ยังไม่คุ้นเรียกอย่างเดิมก่อนก็ได้นะพี่เยื้อน”
“เจ้าค่ะ”
“ดาวเรือง วันปะรืนนี้เตรียมตัว พี่จะพาเจ้าไปกรุงเก่า”
พระสีหราชฤทธิไกรทำตามที่พูด พาดาวเรืองไปกรุงศรีอยุธยาใช้เวลาอยู่นานสองนาน ก่อนจะตรงไปยังเรือนคุณย่าเพื่อขุดสมบัติที่ฝังไว้ ซึ่งยังอยู่ดีอย่างเดิมทุกอย่าง หลวงไกรได้ดาบบรรพบุรุษ ขณะที่ดาวเรืองได้หนังสือมหาทักษา เพียงจับต้องก็ทำให้คิดถึงคุณย่าขึ้นมาจับใจ เหลียวมองรอบเรือนพร้อมเสียงรำพึงแสนเศร้า
“คุณย่าขา...คุณย่าอยู่ที่ไหนคะ”
ooooooo
