สายโลหิต

เมื่อไปถึงจันทบุรีหลวงไกรเข้าสมทบกับพระยา- ตากยกทัพขึ้นไปกรุงธนบุรี ดาวเรืองอยู่ในค่ายลูกในครรภ์โตขึ้นตามลำดับและได้ยายเผื่อนหมอตำแยใจดีคอยช่วยดูแล จนวันหนึ่งหลวงไกรกลับมาพร้อมกับข่าวดีว่าตนเองจะได้เป็นพ่อ แต่ก็ต้องสูญเสียพันสิงห์นายทหารคนสนิทไปในการรบครั้งนี้ด้วย

หลวงไกรสวมกอดดาวเรืองด้วยความดีใจ บอกว่าข้าศึกพ้นแผ่นดินแล้ว เจ้าตากกู้เอกราชได้แล้ว ไทยไม่ต้องเป็นข้าของพวกมันอีกต่อไป ส่วนเรื่องพันสิงห์ตายนั้นหลวงไกรก็ปลอบโยนเยื้อนให้หักห้ามความเสียใจ เยื้อนพยายามกลั้นความเศร้า แต่น้ำตาเจ้ากรรมก็ยังพลุ่งขึ้นมาอย่างยั้งไม่อยู่จริงๆ

ทุกอย่างเงียบกริบ ได้ยินแต่เสียงร้องไห้แผ่วเบาของเยื้อน ดาวเรืองสะเทือนใจลงนั่งกอดพี่เลี้ยงคนสนิทไว้ในอ้อมแขน

“เอ็งต้องหักใจให้ได้ หาไม่ก็จมทุกข์จมโศกอยู่ดังนี้ พันสิงห์คงไม่เป็นสุขแน่ถ้าเห็นเมียฟูมฟายร้องไห้อยู่ทุกวันทุกคืน”

“เจ้าค่ะ บ่าวรู้เจ้าค่ะ”

“รู้ก็อย่าร้องสิพี่เยื้อน เดี๋ยวจะไม่สบายนะจ๊ะ”

“หลวงไกรเจ้าคะ พี่สิงห์ตายยังไรหรือเจ้าคะ”

“นังเยื้อนเอ๋ย เอ็งไม่ต้องพะวงว่าผัวเอ็งจะตายไม่ดี เขาตายในหน้าที่ทหารหาญสมศักดิ์ศรีเป็นที่สุด”

“สาธุ...พี่สิงห์ พี่ไปดีแล้วนะพี่” เยื้อนพนมมือสูงท่วมหัวทั้งน้ำตา

ยายเผื่อนกับคนอื่นๆนั่งอยู่ห่างๆ คอยฟังหลวงไกรเล่าเหตุการณ์ ชายคนหนึ่งถามหลวงไกรว่า

“คุณหลวงขอรับ เจ้าตากท่านเอาชนะข้าศึกได้ยังไรหรือขอรับ”

“เบื้องแรกท่านปราบไอ้ทองอินคนไทยทรยศ

ที่เมืองธนบุรีจนแตกพ่ายไป ไอ้ทองอินตายคาป้อมเลย ท่านฟันมันฉับเดียว มันไม่ทันพูดสักคำ แล้วท่านก็ให้ขึงมันหน้าคว่ำลง เลือดก็หยดลงบนพื้น ท่านสั่งเป็นความว่าให้เลือดมันตกจนตาย”

“สาสมแล้วกับที่เป็นคนไทยทรยศ”

“หลงผิดไปแท้เทียวทองอินเอ๊ย เลือดไทยของเอ็งมันจืดจางเพราะเหตุใดหนอ”

“เพราะโลภเป็นสันดานน่ะสิ” ชายหญิงคู่หนึ่งสรุป ...แต่ละคนทั้งสลดใจและเศร้าใจ

“ต่อจากนั้นท่านไปค่ายโพธิ์สามต้น กองกำลังของสุกี้พระนายกองถูกปราบปรามได้แล้ว เท่ากับอำนาจของอังวะเหนือกรุงศรีอยุธยายุติลงอย่างสมบูรณ์”

“หลวงไกรเจ้าขา...ไปดูกรุงศรีหรือไม่เจ้าคะ เป็นยังไรบ้าง” คำถามนั้นของเยื้อนทำให้ดาวเรืองสนใจและตั้งใจฟังอย่างเต็มที่

หลวงไกรรำลึกถึงอดีตให้ทุกคนฟังว่ากรุงศรีอยุธยากลายเป็นเมืองร้าง มีซากปรักหักพังและร่องรอยไฟไหม้อยู่ทั่วไป เจ้าตากทำพิธีสำคัญคือบัญชาให้ขุดพระศพของขุนหลวงเอกทัศน์มาทำพิธีตามประเพณี แม้ว่าจะตามมีตามเกิดเท่าที่พอจะทำได้ แต่นั่นคือการถวายพระเกียรติยศแด่พระมหากษัตริย์องค์สุดท้ายแห่งกรุงศรีอยุธยาที่ดีที่สุด