ตอนที่ 14
“อ๋อ เขาอยากจะเปลี่ยนงานให้ลุกๆเดินๆมั่ง อย่างกะว่าให้เขาไปทำครัว ตักน้ำมั่ง เขาจะได้แข้งขายืดหดได้สะดวกหน่อย”
ผู้คุมกับล่ามซุบซิบกันครู่เดียว ล่ามก็ตอบรับ
ให้ไปได้ เยื้อนดีใจแล้วเสแสร้งขอบอกขอบใจทั้งที่เกลียดมันเป็นที่สุด
ooooooo
เยื้อนแกล้งหาเรื่องตบตีกับเชลยหญิงด้วยกันเพื่อดึงความสนใจพวกผู้คุมและเปิดทางให้ดาวเรืองหลบไปพบหลวงไกรแถวหนองน้ำ
สองผัวเมียห่างกันหลายวัน ต่างแสดงความรักต่อกันด้วยความคิดถึง แล้วสัญญาว่าจะกลับมาพบกันอีกตรงที่เดิมโดยได้เยื้อนคอยเปิดทางแม้ตัวเองต้องฟกช้ำดำเขียวเพราะเที่ยวหาเรื่องตบตีกับคนอื่น แต่แล้ววันรุ่งขึ้นดาวเรืองมาพบหลวงไกรไม่ได้เพราะไม่สบายอาเจียนแล้วอาเจียนอีก
ดาวเรืองรู้ตัวว่าตั้งครรภ์แต่ไม่บอกให้หลวงไกรรู้เพราะเกรงว่าจะเป็นห่วงจนไม่มีแก่ใจไปทำศึก หลวงไกรทำความดีให้พม่าตายใจได้ออกมายังชายป่าเพื่อตัดไม้ไผ่ พบเรือรั่วลำหนึ่งจึงเพียรไปอุดรอยรั่วทุกวันจนเรือใช้การได้ ต่อจากนั้นหลวงไกรจึงนัดแนะดาวเรืองและพันสิงห์กับเยื้อนหลบหนีจากค่ายโพธิ์สามต้น จุดมุ่งหมายคือไปสมทบกับพระยาตากที่เมืองจันทบุรี
ส่วนยายชด หอม โห่ และจั่นที่ถูกต้อนมาเป็นเชลยที่ค่ายโพธิ์สามต้นได้เจอพวกหลวงไกรแต่ไม่ได้หนีไปด้วยกันเพราะกลัวจะเป็นภาระ ที่สุดทั้งสี่คนก็โดนพม่าเล่นงานจนตาย
ooooooo










