ร้อยป่า
ตอนที่ 14
“เกิดแป๋วหักหลังขึ้นมาคนของเราจะซัดทอดแป๋ว เรื่องก็ไม่ถึงฉัน แต่ถ้าแป๋วอยากทำลายไอ้เสือจริงอย่างที่พูด งานเราก็จะง่ายขึ้นเพราะมีแป๋วเป็นใบผ่านทาง”
“ทุกถนนที่แพร่จะเปิดไฟเขียว”
“ใช่...ตั้งแต่ไอ้เสือย้ายมาแพร่ฉันแทบไม่ได้ส่งไม้เลย ลูกค้าหายเกือบหมด ไม่แน่นะแป๋วอาจจะเข้ามาช่วยฟื้นฟูกิจการของฉันก็ได้”
พลหมดข้อสงสัย พยักหน้าคล้อยตามเจ้านาย
ooooooo
ค่ำนั้นเสือ มาโนช และช้างพากันไปซุ่มหน้าบ้านพ่อเลี้ยงอิทธิ เสือส่องกล้องดูความเคลื่อนไหวในบ้านแต่ไม่เห็นแป๋วก็ห่วงว่าเธอเป็นอะไรหรือเปล่า แต่ช้างพูดให้เสือคลายกังวลว่า
“แกโทร.บอกแป๋วแล้วนี่ว่าเราจะมาเฝ้าหน้าบ้าน เกิดเรื่องอะไรให้วิ่งออกมาหา สถานการณ์คงปกติแหละ”
“เออเสือ พรุ่งนี้เริ่มภารกิจกี่โมง” มาโนชถาม
“ฉันนัดลูกทีมไว้ 7 โมงเช้า”
“งานนี้แป๋วจะติดร่างแหโดนคดีด้วยมั้ย”
“แป๋วไม่มีความผิด ฉันโทร.รายงานผู้ใหญ่ในกรมว่าแป๋วมาช่วยเราทำภารกิจปฏิบัติการพิเศษ”
“ปฏิบัติการอะไร”
“ปฏิบัติการสายลับพิทักษ์ไพร”
เช้าวันรุ่งขึ้นแป๋วเดินตามแผนออกหน้าพาคนของพ่อเลี้ยงอิทธิขนไม้ซุงจำนวนมากมาถึงด่านตรวจของเสือที่มีตำรวจรวมอยู่ด้วย
แน่นอนว่ารถขนไม้โดนเรียกตรวจ ซึ่งแป๋วก็ออกหน้าเจรจากับเสืออย่างไม่เป็นมิตร โดยที่พ่อเลี้ยงอิทธิจอดรถต่อท้ายคอยจับตามอง
เสือทำตามหน้าที่ขอตรวจไม้ซุงในรถแต่แป๋วปฏิเสธเสียงแข็ง กระนั้นเสือก็ไม่อ่อนให้ บอกว่าตนต้องทำตามหน้าที่ ส่วนไอ้มิ่งยืนประกบแป๋วจ้องมองพฤติกรรมของสองคนอย่างไม่ไว้วางใจ
ในเมื่อเลี่ยงไม่ได้แป๋วจำยอม แต่ไม่วายพูดกดดันเยาะหยันเสือ ขณะที่ลูกทีมของเขากำลังตรวจไม้
“งานเสือนี่ลำบากน่าดู ต้องมายืนตากแดดสูดควันท่อไอเสียรถยนต์ มาทำงานกับพ่อเลี้ยงสบายกว่ากันเยอะ”
“ผมมีอุดมการณ์ของผม”
“มีให้ตลอดก็แล้วกัน”
“แป๋วทำไม่ถูก โกรธเสือเลยพาลเข้าข้างพ่อเลี้ยง”
“กลับตัวตอนนี้ยังทันนะแป๋ว” ช้างผสมโรงเล่นละครไปด้วย
“แหม...เดือดร้อนแทนเพื่อนกันจังนะ”
ลูกทีมพิทักษ์ไพรของเสือตรวจไม้ซุงคร่าวๆ เพราะรู้อยู่แล้วว่าเป็นไม้ผิดกฎหมาย แสวงเดินกลับมารายงานเสือว่าเลขตราบนไม้ซุงหมายเลขถูกยกเลิกมาเป็นปี เสือจ้องหน้าแป๋วอย่างเอาเรื่อง ต่างคนต่างเล่นละครฉากใหญ่เพื่อความแนบเนียน
“แสดงว่าไม้เถื่อน”
“แล้วยังไง มันก็ไม้เหมือนกัน”
“ผมต้องยึดไม้ซุงหลังรถ”
“เสือจะยึดไม้ก็ต้องจับแป๋วด้วย”
“แป๋วอย่าบีบผม”
“จะยึดไม้หรือไม่ยึด”
“แป๋วกำลังทำผิดกฎหมาย”
“งั้นก็จับแป๋วสิ”
“ผมทำไม่ได้”
“ถ้างั้นคราวหน้าก็อย่าเรียกให้จอดล่ะ มันเสียเวลา”
แป๋วกับไอ้มิ่งกลับไปขึ้นรถโดยที่กลุ่มของเสือไม่มีใครขัดขวางสักคน ครั้นรถเคลื่อนออกไปหมดแล้ว โจ้ชมแป๋วว่าเล่นละครได้เนียนมาก ขณะที่แสวงอยากรู้ว่าเราจะปล่อยไม้ลอตนี้ไปจริงหรือ
เสือไม่ปล่อยไปแน่ เขาให้แคนโทร.แจ้งหน่วยอื่นให้ยึดไม้ซุงของอิทธิไว้ โดยให้จับตอนไม้อยู่ในมือลูกค้าแล้ว พ่อเลี้ยงจะได้คิดว่าส่งไม้สำเร็จ
“ได้ครับ ผมจะโทร.เดี๋ยวนี้เลย”
ooooooo
เหตุการณ์ตรวจค้นไม้เถื่อนอยู่ในสายตาของพ่อเลี้ยงอิทธิ แม้ไม่ได้ยินการสนทนาระหว่างแป๋วกับพวกเสือแต่อิทธิก็พอจะรู้ว่าแป๋วงัดข้อกับเสือแล้ว
หลังจากนั้นอิทธิกลับมารอฟังข่าวอยู่ที่บ้าน ไม่นานเกินรอแป๋วก็กลับเข้ามาพร้อมความสำเร็จ
“ไอ้มิ่งโทร.บอกอาว่าแป๋วทำงานสำเร็จ”
“ผ่านด่านฉลุยค่ะ”
“เยี่ยมมาก”
“ทำไมพ่อเลี้ยงไม่ให้แป๋วเอาไม้ซุงไปส่งให้ลูกค้าถึงกรุงเทพฯเลยล่ะคะ ให้ส่งแค่แพร่”
“เส้นทางที่เหลืออาเคลียร์แล้ว ติดที่แพร่เนี่ยแหละ ไอ้เสือมันไม่ยอม”
“พ่อเลี้ยงจ่ายเบี้ยบ้ายรายทาง จ่ายให้ใครบ้างคะ”
