ร้อยป่า
ตอนที่ 14
แสงทองรู้สึกผิดค่อยๆถอยออกจากห้องไปเงียบๆ แต่เกิดวิงเวียนหน้ามืดซึ่งอาการนี้เป็นมาระยะหนึ่งแล้วจึงตัดสินใจแวะตรวจกับหมอ แล้วผลตรวจก็ทำให้เธอแทบช็อกเพราะหมอบอกว่าเธอตั้งครรภ์!!
แสงทองกังวลและสับสนไปหมด หลังจากรับยาแล้วก็นั่งมึนคิดอะไรไม่ออก มาโนชกับบัวเงินลงมาเห็นแสงทอง สองคนหยุดยืนมองอย่างจับสังเกตก่อนที่บัวเงินจะตัดสินใจเดินเข้าไปถามแสงทองอย่างห่วงใย
“เป็นอะไรเปล่าจ๊ะ”
“ฉันไม่เป็นไร”
“ดูคุณไม่สบายใจ มีอะไรให้ช่วยก็บอกนะจ๊ะ”
“ครูเป็นเพื่อนธนิษฐา จะมาทำดีกับฉันทำไม”
“ก็คุณแสงทองดีกับฉัน เคยช่วยฉันไม่ให้โดนลูกน้องพ่อเลี้ยงฉุด หน้าคุณดูเซียวๆนะจ๊ะ”
“ยุ่งไม่เข้าเรื่อง ฉันสบายดี”
แสงทองไม่อยากให้บัวเงินรู้ว่าเธอท้องจึงรีบเดินหนีไปโดยลืมถุงยาเอาไว้ที่เก้าอี้ บัวเงินเห็นเลยหยิบมันขึ้นมาแล้วเดินไปบอกมาโนชว่าให้รอตรงนี้ก่อนเธอจะเอายาไปให้แสงทอง
ooooooo
ในห้องผู้ป่วย เสือยังกอดปลอบแป๋วที่ร้องไห้เสียใจเรื่องพ่อและพี่ชาย สักครู่บัวเงินกับมาโนชกลับเข้ามา ท่าทางสองคนเหมือนมีเรื่องอะไรจะบอก
“อ้าวโนช ทำไมกลับเร็วล่ะ บอกจะไปกินข้าว”
“เจอคุณแสงทองข้างล่างน่ะ เขาลืมยาไว้ ครูเอาไปให้แต่ไม่ทันเขาขับรถไปก่อน”
“คุณแสงทองเธอกินยาบำรุงครรภ์”
“ครูแน่ใจเหรอครับ”
แป๋วกับเสืองงเป็นไก่ตาแตก บัวเงินจึงส่งซองยาให้เสืออ่าน
“ยาบำรุงครรภ์จริงๆด้วย...คุณแสงทองท้อง”
“ท้องกับใคร” แป๋วพึมพำสงสัย ขณะที่เสือนึกถึงแค่คนเดียวคืออนิรุทธิ์!!
ผ่านไปไม่นาน อนิรุทธิ์ที่ยังหลบอยู่ในโรงแรมแถวชายแดนก็เปิดข้อความไลน์อ่าน ข้อความนั้นแป๋วบอกมาว่าแสงทองท้อง...อนิรุทธิ์ทั้งตกใจและตื่นเต้นรีบโทร.กลับไปที่เบอร์นั้นทันที
“แป๋ว...แสงท้องจริงรึเปล่า”
“ผมเองครับ...เสือ”
“ไอ้เสือ แกเอามือถือแป๋วไลน์มา”
“คุณรีบโทร.กลับ ตื่นเต้นที่จะได้เป็นพ่อสินะ”
“ให้แสงมาคุยกับผม”
“คุณต้องรับผิดชอบคุณแสงทองกับลูก”
“ผมเป็นลูกผู้ชายพอ”
“คุณแสงทองไม่ได้อยู่กับผม”
“แล้วแสงอยู่ไหน”
“ผมไม่รู้ คุณกลับมาเถอะครับ หนีคดีไปแบบนี้ก็เท่ากับทิ้งลูกทิ้งเมีย”
“คุณไม่รู้จักผมดีพอ อย่ามาตัดสินผม”
แค่นี้เสือก็รู้แล้วว่าอนิรุทธิ์คือพ่อเด็กในท้องแสงทอง เขาวางสายแล้วบอกทุกคนในห้องว่าอนิรุทธิ์ยอมรับว่าเป็นพ่อเด็ก
“เขาจะกลับมารับผิดชอบไหมจ๊ะ”
“รุทเป็นคนมีความรับผิดชอบ เขาต้องกลับมาค่ะ”
“แต่เขาหนีคดีอยู่นะแป๋ว คุณอนิรุทธิ์ต้องเลือกระหว่างตัวเองกับลูก” มาโนชค้านขึ้นอย่างไม่มั่นใจ
ooooooo
แสงทองขับรถออกจากโรงพยาบาลได้ไม่นานก็จอดริมทางแล้วร้องไห้สะอึกสะอื้นด้วยความรู้สึกสิ้นหวังและสับสนกับชีวิตมาก...เธอกำลังท้องไม่มีพ่อเพราะตอนนี้ไม่รู้อนิรุทธิ์หนีไปอยู่ที่ไหน?
ทันใดนั้นอนิรุทธิ์โทร.มา...หนึ่งเดือนที่ผ่านมาแสงทองไม่ยอมรับสายจากเขาสักครั้งเพราะโกรธที่เขาสั่งฆ่าเสือ แต่วันนี้เธอรีบรับ อนิรุทธิ์ดีใจมากพูดพรวดออกไป
“แสง...เรากำลังจะมีลูก”
“รุทรู้ได้ยังไงคะ”
“แสงมาหาผมนะ หรือจะให้ผมไปรับก็ได้ แล้วเราหนีไปด้วยกัน”
“นี่ยังจะหนีอีกเหรอ รุทเป็นพ่อคนแล้วนะ”
“ขืนอยู่ผมก็ติดคุก”
“อาจไม่ติดก็ได้ค่ะ ถ้าหาทนายเก่งๆสู้คดี”
