ร้อยป่า
ตอนที่ 14
“แต่บอกก่อนนะคะ ที่แป๋วช่วยพ่อเลี้ยงไม่ได้หมายความว่าลืมที่พ่อเลี้ยงทำกับครอบครัวแป๋ว ความแค้นของเรายังอยู่ แป๋วก็แค่สงบศึกชั่วคราว”
“เปลี่ยนมิตรให้เป็นศัตรู เปลี่ยนศัตรูให้เป็นมิตร...ไม่แน่นะ พอเราช่วยกันกำจัดไอ้เสือได้ อาอาจจะเป็นมิตรแท้ของแป๋ว”
“เป็นผู้ร่วมงานก็พอค่ะ แป๋วจะช่วยงานพ่อเลี้ยง งานที่ทำลายอุดมการณ์ของเสือ”
พ่อเลี้ยงอิทธิเป็นคนฉลาดไม่หลงกลง่ายๆ เขายังไม่ไว้ใจแป๋ว เมื่อต้องออกไปทำงานอิทธิจึงสั่งไอ้มิ่งให้อยู่เฝ้าแป๋วที่บ้าน คอยจับตาผู้หญิงคนนี้ไว้ให้ดี
ทางด้านเสือที่ยอมกลับออกมาพร้อมมาโนชและช้าง พอถึงบ้านพักเสือก็เล่าแผนการของแป๋วให้เพื่อนทั้งสองคนฟังด้วยความมั่นใจ
“อะไรนะ! แป๋วหลอกว่าเชื่อคุณแสงทอง แล้วทำเป็นเกลียดแกเพื่อใช้เป็นข้ออ้างเข้าไปอยู่บ้านพ่อเลี้ยงอิทธิงั้นเหรอ”
“ใช่”
“แป๋วจะหาเอกสารหลักฐานที่เคยอยู่ในเซฟที่พวกเราหาไม่เจอเพื่อจับพ่อเลี้ยงเข้าคุก”
“โธ่...จะทำอะไรก็น่าจะปรึกษากันก่อน”
“ว่าแต่พ่อเลี้ยงจะหลงกลเหรอ ฉลาดเป็นกรดขนาดนั้น”
“ฉันถึงได้เป็นห่วงอยู่นี่ไง”
เสือถอนใจกลุ้มๆ ขณะเดียวกันแป๋วที่อยู่บ้านอิทธิก็รู้ว่าเสือเป็นห่วงเธอมาก จึงแอบโทร.มาหาเขาขณะอยู่ในห้องนอนคนเดียว
“เสือเป็นห่วงแป๋วมากรู้มั้ย เปลี่ยนใจเถอะนะ ออกมาจากบ้านพ่อเลี้ยงซะ”
“โอกาสมาถึงแล้วแป๋วไม่ปล่อยให้หลุดมือหรอก แป๋วจะหาหลักฐานจับพ่อเลี้ยงอิทธิ”
“แต่มันเสี่ยงเกินไป”
“เสือกลัวแป๋วโดนฆ่าตายสินะ”
“ถ้ามันฆ่าแป๋ว ผมจะฆ่ามัน”
“นี่แป๋วแค่พูด เสือยังแค้นบอกว่าจะฆ่าเขา...แล้วแป๋วล่ะ เสือนึกถึงใจแป๋วบ้างสิ พ่อ แม่ พี่ชายแป๋วตาย จะให้แป๋วอยู่เฉยๆเหรอ ก็ในเมื่อเวรกรรมไม่ทำหน้าที่ แป๋วก็ต้องทำเอง”
“ผมคงเปลี่ยนใจแป๋วไม่ได้ใช่ไหม”
“แป๋วจะเอาพ่อเลี้ยงเข้าคุก นี่เขายอมให้แป๋วอยู่บ้านแล้ว”
“พ่อเลี้ยงไว้ใจแป๋วถึงขนาดนี้เลยเหรอ”
“ไว้ใจอะไรล่ะ ให้คนมาเฝ้าหน้าห้อง แป๋วต้องเอางานมาล่อน่ะ”
“งานอะไร”
“งานของเสือ”
แล้วแป๋วก็เล่าแผนการให้เสือฟังอย่างละเอียด แต่ยิ่งฟังเสือก็ยิ่งวิตกกังวลเพราะเป็นห่วงเธอมากขึ้นกว่าเดิม
ooooooo
ลุงชาติเพื่อนของพ่อได้พาสปอร์ตปลอมมาให้อนิรุทธิ์แล้ว อนิรุทธิ์พอใจเพราะมันเหมือนของจริงมาก
“รุทเก็บเสื้อผ้าเลยนะ วันนี้คนของลุงจะพาหนีออกชายแดน”
“พอออกชายแดนแล้วยังไงต่อครับ”
“เพื่อนลุงทางโน้นจะคอยดูแลรุท เขาเตรียมที่พักไว้ให้แล้ว รีบหน่อยนะรุทคนของลุงรออยู่ข้างล่าง”
“ผมจะเก็บเสื้อผ้าเดี๋ยวนี้ครับ”
อนิรุทธิ์รีบเก็บเสื้อผ้าในตู้ใส่กระเป๋าเดินทาง พลันหยุดชะงักเพราะนึกถึงคำพูดของเสือที่บอกว่าเขาจะทิ้งลูกทิ้งเมีย แล้วแสงทองก็ด่าอนิรุทธิ์ด้วยว่าเห็นแก่ตัวทั้งที่จะเป็นพ่อคนแล้ว
คำพูดของเสือกับแสงทองทำให้อนิรุทธิ์ลังเลมาก ลุงชาติเห็นเขานิ่งเฉยก็หงุดหงิด
“เร็วสิรุท ชักช้าอยู่ได้”
อนิรุทธิ์ไม่พูดอะไร สีหน้าและแววตาเขาเด็ดเดี่ยวเหมือนตัดสินใจได้แล้วว่าจะเลือกหนีคดีออกนอกประเทศหรือยอมเสี่ยงอยู่เมืองไทยเพื่อลูกเมีย...
เวลาเดียวกันนี้ พ่อเลี้ยงอิทธิเข้าป่าไปหาไอ้พลสมุนมือขวาที่กำลังเร่งพวกมอดไม้ตีตราไม้ซุงเพื่อเตรียมส่งลูกค้า
“พล...แกเอาค้อนตีตราไม้มาจากไหน”
“ไอ้พวกมอดไม้มันทำปลอมไว้ครับ พ่อเลี้ยงครับ ผมไม่ไว้ใจคุณแป๋วเลย อยู่ดีๆก็เปลี่ยนข้าง”
“แป๋วน่ะมีจุดประสงค์แอบแฝงอยู่แล้ว เผลอๆ ร่วมมือกับแสงหลอกฉัน...แสงไม่ได้ท้องกับไอ้เสือ”
“พ่อเลี้ยงไม่ไว้ใจแล้วทำไมถึงให้อยู่บ้านครับ”
“ฉันให้ไอ้มิ่งกับไอ้เชิดจับตาดูแป๋วกับแสงอยู่ สองคนนั่นทำอะไรไม่ได้หรอก อีกอย่างงานนี้เราได้มากกว่าเสีย”
“ยังไงเหรอครับ”
