ร้อยป่า
ตอนที่ 14
“ค่ะเสือ ลูกทีมเสืออยู่บ้านนี่”
“ผมโทร.หาพี่แหวง วันนี้ทีมผมออกลาดตระเวน”
“แล้วใครอยู่ในบ้าน” แป๋วมองหน้าต่างบ้านเสือที่เปิดโล่งอย่างแปลกใจ
แต่ทันใดคนที่อยู่ในบ้านก็ปรากฏตัว ทุกคนมองแสงทองอย่างคาดไม่ถึง แต่เจ้าตัวเดินยิ้มหวานมากอดแขนเสือพร้อมฉอเลาะ
“กลับมาซะทีนะคะ ว่าที่คุณพ่อ”
“ผมไม่ใช่พ่อของลูกในท้องคุณ”
“นี่คุณจะไม่รับผิดชอบแสงเหรอคะ”
แป๋วนิ่งมองแสงทองแล้วครุ่นคิดบางอย่างอยู่ในใจ ส่วนเสือนั้นไม่ยอมแน่ๆเพราะที่แสงทองทึกทักไม่ใช่เรื่องจริง
“ผมคุยกับคุณอนิรุทธิ์แล้ว เขารับว่าเป็นพ่อของลูกคุณ”
“แสงจะท้องกับรุทได้ยังไง รุทหนีไปเดือนกว่าแต่แสงท้อง 3 สัปดาห์”
“ไหนหลักฐานครับ”
“ผลเลือดยืนยันค่ะ เด็กในท้องแสงเป็นลูกคุณ”
“แปลว่าเสือนอกใจแป๋วมีอะไรกับคุณแสงทอง” แป๋วโพล่งขึ้นจนพวกเสือเป็นงง
“อะไรกันแป๋ว ตอนรู้ว่าเขาท้องแป๋วยังคุยกับผมเลย สงสัยว่าลูกใคร”
“เมื่อวานแป๋วโทร.ถามรุท รุทบอกไม่เคยมีอะไรกับคุณแสงทอง”
“เขาโกหก”
“เสือนั่นแหละโกหก”
“แป๋วเป็นอะไรเนี่ย ผมไม่เข้าใจ” เสือมึนสุดๆ ร้อนถึงบัวเงินต้องก้าวออกมาช่วย
“วันก่อนคุณแป๋วบอกฉันจะโทร.หาคุณอนิรุทธิ์ให้กลับมารับผิดชอบคุณแสงทอง คุณก็เชื่อนี่จ๊ะว่าเขาเป็นพ่อเด็ก”
“แต่พอคุยแล้วแป๋วถึงรู้ว่าเข้าใจผิดค่ะ”
“แล้วทำไมเพิ่งมาโวยล่ะ เราก็เห็นแป๋วคุยกับเสือดี”
“ก็แป๋วยังไม่แน่ใจว่าใช่ลูกเสือรึเปล่า...แป๋วนอนเจ็บอยู่โรงพยาบาล ส่วนเสือไปนอนกับคนอื่น”
“แป๋ว เราเป็นพยานได้ช่วงที่คุณแสงทองอยู่บ้านเสือ เสือไม่ได้มาค้างที่นี่เลย เสืออยู่บ้านเรา”
“มาโนชอยู่กับเสือ 24 ชั่วโมงเหรอถึงได้รู้ เสือทำแป๋วเจ็บมาก คนดีที่สุดกลายเป็นคนเลวที่สุด” แป๋วเล่นละครฉากใหญ่แล้ววิ่งหนีออกไป เสือรีบก้าวตาม โดยมีแสงทองวิ่งรั้งท้ายไปอีกคน
แป๋วเห็นเสือวิ่งตามมาก็หยุดรอเพื่อจะบอกแผนการของตน แต่ไม่ทันได้พูดก็ต้องเปลี่ยนเป็นผลักไสเขาออกห่าง เพราะแสงทองกำลังวิ่งตามมา
“แม่ของลูกเสือมาโน่นแล้ว ไปดูแลเขาเลยไป๊”
เสือไม่เข้าใจว่าแป๋วเป็นอะไร พยายามยื้อยุดเธอเอาไว้ แต่พอดีลูกน้องอิทธิขับรถมาจอด พวกมันมากันหลายคน ทำท่าจะจับแสงทองแต่เสือกางแขนปกป้อง
“ไอ้เสือ มึงคิดว่ากูกลัวมึงเหรอ” ไอ้เชิดพูดพร้อมกับชักปืนออกมา
เสือไม่ได้พกปืนติดตัวเลยต้องเอาตัวรอดด้วยการข่มขู่ “นี่เขตบ้านพักกรมป่าไม้ คนของผมอยู่กันเพียบ”
“ถ้ามึงตะโกนให้คนมาช่วย กูจะยิงกรอกปากแฟนมึง”
เสือชะงัก เพราะท่าทางไอ้เชิดเอาจริง มันเล็งปืนมาที่แป๋ว แต่สั่งให้คนของมันจับแสงทองขึ้นรถ แสงทองดิ้นรนขัดขืนพร้อมกับตะโกนให้เสือช่วย แต่เสือไม่กล้าเพราะพวกมันมีปืน
แสงทองโดนจับขึ้นรถไปแล้ว แต่แป๋วยังโดนไอ้เชิดเอาปืนจ่อ เธอบอกให้มันเอาปืนลง เพราะเราพวกเดียวกัน คราวนี้ไอ้เชิดเลยงงว่าแป๋วพูดอะไร
“แป๋วกลับมานี่” เสือร้องเรียกด้วยความเป็นห่วงแต่ แป๋วกลับเดินไปบอกไอ้เชิดว่าเธออยากเจอพ่อเลี้ยงอิทธิ
“แต่พ่อเลี้ยงไม่ได้บอกว่าอยากเจอคุณ”
“ฉันมีข้อเสนอให้พ่อเลี้ยง แกต้องให้ฉันขึ้นรถไปด้วย”
“ไม่ได้”
“งั้นก็ไม่เป็นไร ฉันจะโทร.นัดพ่อเลี้ยงออกมาเจอ แล้วแกก็แก้ตัวเอาเองล่ะ โทษฐานทำให้พ่อเลี้ยงลำบาก”
ไอ้เชิดลังเลเล็กน้อยก่อนจะกลับลำยอมให้แป๋วขึ้นรถไปด้วย โดยแป๋วพูดทิ้งท้ายกับเสือว่าเธอไม่อยู่ข้างเขาอีกแล้ว
เสืองุนงงและห้ามแป๋วไม่ได้ เธอขึ้นรถไปกับพวกไอ้เชิดที่ถือปืนเล็งเขาตลอดเวลา
ooooooo
