เล็บครุฑ

“เดี๋ยว ยังมีอีกเรื่อง อยู่ในใจมานานเหมือนกัน” แคททำหน้าดีใจก่อนจะเซ็งเหมือนเดิม “ตอนขับรถ

ถ้าจะเปลี่ยนเลน เปิดติ๊กต่อกไว้ด้วย...ขยะที่โต๊ะต่อไปไม่ต้องทิ้งนะ” แคทเริ่มหงุดหงิดย้อนถามว่าตนทิ้งขยะไม่ตรงถังหรืออย่างไร

อดิศักดิ์ชักเขินก่อนที่บอกว่า ตนอยากดูแลเธอบ้าง อยากเอาขยะไปทิ้งให้ ตนรู้ว่าเธอเก่งทุกเรื่อง จึงอยากดูแลเรื่องเล็กๆน้อยให้ก็ยังดี ส่วนเรื่องขับรถไม่อยากให้ขับเร็ว เกรงจะไม่ตายก็พิการ หญิงสาวเหวอ ถามเขาเป็นห่วงหรือแช่ง เขารีบพูดว่าเป็นห่วงในฐานะ...เพื่อน แคทหมดหวังที่จะคิดเป็นอื่นกับเขาแล้ว ชวนเขาไปคุยต่อในรถ จู่ๆเขาก็โพล่งออกมาว่า

“เราชอบแคทนะ!! เป็นแฟนเราได้ป่ะ”

แคทโถมเข้าขยุ้มคอเสื้ออดิศักดิ์ “รอให้พูดมานานแล้ว นานมาก...อีตาบ้า” พูดจบก็ประกบปากจูบชายหนุ่มเสียเลย

ooooooo

วันต่อมา ชีพกำลังดูภาพจากกล้องวงจรปิดในบ้าน เห็นหมูรื้อค้นภายในบ้านและในคอมพิวเตอร์ หมูเดินเข้ามาเห็น ชีพจึงถามตรงๆว่าอยากรู้อะไรก็ถามมา

“กูอยากรู้ว่ามึงเป็นใคร!!”

ชีพตอบว่าเขาคือชีพ ชูชัย หมูไม่เชื่อ แล้วสวนว่าเขาคือคมน์ สรคุปต์ ว่าแล้วก็ชักปืนมาขู่ถามหาชีพตัวจริง คมน์ยอมพูดความจริงออกมาว่าชีพตายแล้ว

หมูน้ำตาคลอโกรธมากหาว่าเขาฆ่าลูกพี่ตน ชีพหรือคมน์ฉวยโอกาสแย่งปืนไว้ได้ หมูโถมเข้าชกชีพหลายหมัดโดยเขาไม่ปัดป้องจนหนำใจ...คมน์พยายามจะอธิบายถึงเหตุผลที่เป็นแบบนี้ แต่หมูไม่ยอมฟัง จึงต่อรองขอให้จบงานก่อนค่อยมาเคลียร์กัน ระหว่างนี้ห้ามมายุ่งกับงานของตนไม่อย่างนั้นจะเดือดร้อน

“ก็ได้ แต่มึงจำไว้ก็แล้วกัน ถ้ากูมีโอกาสเมื่อไหร่ กูจะฆ่ามึงทันที”

คมน์ปลดกระสุนแล้วคืนปืนให้หมู ก่อนจะเดินออกจากบ้าน หมูล้วงกระสุนมาบรรจุใหม่แล้วเดินตามออกไป ที่หน้าบ้าน หมูร้องเรียกชีพ เขาหันมาเห็นหมูเล็งปืนใส่ ทันใดเสียงปืนดังปัง! สายลับหนุ่มสะดุ้งเฮือก เห็นหมูค่อยๆ ล้มลง จึงมองไปทางที่มาของกระสุนฮักเหลี่ยมเดินมากับฮุยลิ ในมือถือปืน ก็โวยว่าฆ่าหมูทำไม ฮักเหลี่ยมเยาะหยัน

“เพราะเอ็งยังตายไม่ได้ จนกว่าจะส่งมอบนกอินทรี”

คมน์น้ำตาคลอพูดกับหมูก่อนจะสิ้นใจ “ในความเป็นเพื่อนของไอ้ชีพ เอ็งก็ทำหน้าที่ได้สมบูรณ์แล้ว เสียดายนะที่เอ็งกับข้าต้องมาเป็นศัตรูกัน แต่ยังไงข้าก็จะนับเอ็งเป็นเพื่อนคนนึง”