เล็บครุฑ

“ปล่อยมันไปก่อน พลาดเมื่อไหร่ ค่อยจัดหนัก”

ด้านกริชกับพวก มีชาวกะเหรี่ยงชื่อ เอ-ฉื่อ นำทางไปยังหมู่บ้าน นายเลียงกับฉเว่เตงรอต้อนรับ ไม่วายนายเลียงต้องมองทุกคนอย่างสำรวจเพราะไม่ไว้ใจใครอีก ฉเว่เตงถามหานักข่าว

“อยู่นี่ค่ะ รจิตจากโอลิเวอร์นิวส์” รจิตแนะนำ ตัวเอง

“ถ้างั้นนักข่าวก็ตามผมมา ผมอยากให้คุณถ่ายภาพกองกำลังของผมออกไปเผยแพร่”

กริชให้อุกฤษณ์พาทีมไปคอยดูแลนักข่าว ตัวเขาจะคุยกับนายเลียง ทั้งสองเดินไปคุยกันที่มุมปลอดผู้คน แต่ก็ไม่พ้นสายตาฮักเหลี่ยมที่พรางตัวอยู่ อีกมุมนิทัศน์กับชาติซุ่มดูอยู่เงียบๆ

ทวยคอยคุ้มกันนายเลียงห่างๆ นายเลียงบอกกริชว่า ก่อนจะส่งมอบเอกสารมีบางอย่างที่จะต้องบอกเขา ตนก็เหมือนเศรษฐีคนอื่นๆที่ถูกบังคับให้ร่วมเป็นสมาชิกสิ่งเอ็งด้วยการบริจาคเงินโดยไม่สมัครใจ อยู่ในภาวะจำยอม

“คุณก็เลยแค้น หาทางที่จะเล่นงานพวกมัน”

“ใช่ ผมพยายามเก็บรวบรวมข้อมูลทุกอย่างที่รู้มา เผื่อว่าสักวันนึงจะได้มีโอกาสทำลายพวกมัน แม้จะต้องแลกกับการหนีกระเซอะกระเซิงมาอยู่ที่นี่”

ระหว่างทั้งสองคุยกัน อุกฤษณ์ทำทีบอกให้แคทกับอดิศักดิ์ดูแลการสัมภาษณ์ ให้กำพลกับเอื้อมไปคุมอีกฝั่ง ตัวเขาจะไปดูความเรียบร้อยอีกทาง...นิทัศน์ซุ่มดูจนแน่ใจว่าฉเว่เตงเป็นหัวหน้าตั้งใจจะจัดการเอง ให้ชาติเอาลูกน้องไปจัดการกำพลกับเอื้อม

ด้านกริชถามนายเลียง “คุณก็รู้ใช่ไหม ว่าจางซูเหลียงหน้าตาเป็นยังไง ซ่อนตัวอยู่ที่ไหน”

“ตอนแรกผมไม่รู้ แต่เมื่อมาทบทวนเหตุการณ์หลังจากโดนพวกมันถล่มบ้าน ทำให้พอจะเดาได้ เพราะคนคนนี้จะทำตัวเป็นนักธุรกิจธรรมดาๆ ไม่ให้ใครสงสัย ผมไว้ใจมันมากจนระบุในพินัยกรรม แต่งตั้งให้มันเป็นผู้จัดการมรดกของผม”

“นายอาทร ทิพยพาณิช!” ช่วงที่กริชประหลาดใจ ฮักเหลี่ยมโผล่มาเล็งปืนไปยังทวย โดยไม่รู้ว่าอุกฤษณ์ย่องมาด้านหลัง

“คุณอาจแปลกใจที่รู้ว่านายอาทรคือจางซูเหลียง แต่คุณจะแปลกใจยิ่งกว่า ถ้าคุณรู้ว่าคนของจางซูเหลียงแฝงตัวเป็นสายลับอยู่ในองค์กรของคุณ” กริชอยากรู้มากว่าเป็นใคร “ผมไม่รู้จักหน้าของมัน รู้แต่ว่ามันชื่อ...”

เสียงปืนดังปัง...ปัง นายเลียงกับทวยล้มลง กริชพุ่งตัวหลบหลังต้นไม้ เสียงปืนทำให้รจิตกับก้านตกใจ ฉเว่เตงคว้าปืนวิ่งไปกับเอฉื่อและลูกน้อง อดิศักดิ์ให้แคทพารจิตกับก้านหลบไป แต่ก็เจอพวกลูกน้องนิทัศน์ จึงยิงใส่กัน ฉเว่เตงกับลูกน้องถอยร่นมาสมทบ อดิศักดิ์เห็นท่าไม่ดี บอกแคทให้พารจิตกับก้านข้ามชายแดนกลับไปก่อน แคทลังเลเป็นห่วงเขา