เล็บครุฑ

วันต่อมาจางซูเหลียงคิดจะแยกตัวออกจากท่านประธาน จึงชักชวน ดร.คิมให้ร่วมมือ ด้วยการประเคนเงินทองให้มากมาย ด้วยความโลภ ดร.คิมยอมตกลงแถมพูดเอาใจว่าต่อไปตนจะได้เรียกเขาว่า...นายท่าน ทำให้จางซูเหลียงยิ่งยิ้มลำพอง

ถึงวันงานประชุม จัดที่ห้องโถงสมาคมจีนแห่งหนึ่ง จิงซูในชุดสวยงามดูแลสาวใช้เตรียมอาหารการกินโดยมีอี้หล่านคอยช่วย จางซูเหลียงเห็นจิงซูสนิทสนมกับอี้หล่านก็ไม่ค่อยชอบใจ เพราะเชื่อว่าอี้หล่านเป็นคนที่ท่านประธานส่งมา จึงดึงจิงซูออกมาคุย

“ผมสงสัยว่าอี้หล่านจะเป็นสาย คอยรายงานความเคลื่อนไหวของผมให้ท่านประธาน”

“แต่คุณไม่ได้ทำอะไรผิดนี่คะ ไม่เห็นต้องกลัวอะไร”

“ยังไงผมก็ไม่ชอบ” จางซูเหลียงยืนกราน เทียนชัยหัวหน้ามือปืนเข้ามาค้อมหัวแล้วสบตา

จางซูเหลียงจึงพาเทียนชัยเลี่ยงไปคุยที่อื่น จิงซู แอบมองอย่างสงสัย ลอบตามไปแอบฟัง เห็นเทียนชัยกับลูกน้องมีปืนยาวแบบสไนเปอร์ทุกคน จางซูเหลียงถามเทียนชัยว่าทุกคนรู้แล้วใช่ไหมว่าต้องยิงใครบ้าง เทียนชัยรับคำ

“รู้ครับ ผมแจกภาพเป้าหมายและให้คนชี้เป้าคอยประกบทุกคน โดยเฉพาะท่านประธาน ผมจะเป็นคนลงมือด้วยตัวเอง”

“งานนี้พลาดไม่ได้ เพราะถ้าพลาดทุกคนก็จบ” จางซูเหลียงเน้นย้ำ เทียนชัยรับรอง

จิงซูหน้าซีดตกใจเมื่อได้ยินสามีวางแผนลอบฆ่าท่านประธาน จึงรีบโทรศัพท์ไปบอกว่าจะมีการลอบสังหารไม่รู้ว่าเป็นใคร ให้ยกเลิกการประชุม ท่านประธานจึงสั่งลูกน้องยกเลิกทันที

เมื่อจางซูเหลียงรู้เรื่องก็เจ็บใจที่แผนสังหารต้องล้ม สั่งเช็กโทรศัพท์มือถือสาวใช้และลูกน้องทุกคนว่าใครเป็นคนโทร.ไปบอกท่านประธาน ดร.คิมเดินมาเช็ก

อี้หล่านเองเพราะสงสัยในตัวเธอมาก แต่พอตรวจเช็กไม่พบพิรุธอะไร จางซูเหลียงมองหาจิงซู อี้หล่านบอกว่าเธอไปห้องน้ำ เขารีบเดินไปหา เห็นกระเป๋าถือของจิงซูวางอยู่ ตัดสินใจเปิดกระเป๋าเอาโทรศัพท์มือถือมาเช็ก แล้วเขาก็ต้องตกใจถึงขนาดน้ำตาไหลด้วยความโกรธระคนเจ็บแค้น

ในขณะที่เทียนชัยกับลูกน้องยังไม่รู้เรื่อง ซุ่มอยู่ตามจุดที่กำหนด จางซูเหลียงเดินมาแล้วหยิบปืนเก็บเสียงขึ้นยิงเทียนชัยและลูกน้องทุกคนตาย จากนั้นก็โทร.หาท่านประธาน รายงานว่าคนทรยศคือเทียนชัย ตนจัดการฆ่าทุกคนเรียบร้อย น้ำเสียงท่านประธานกล่าวขอบใจอย่างเย็นชา เพราะรู้ว่าไม่เป็นความจริง แต่ยังไม่มีหลักฐานชัดเจน

จางซูเหลียงกลับมาหาจิงซูที่ห้อง นั่งจมอยู่ในมุมมืดด้วยไฟแค้นรู้สึกเหมือนโดนทรยศหักหลัง พอจิงซู เดินเข้ามา เขาก็ถามว่าเธอเป็นคนบอกท่านประธานใช่ไหม เธอรับว่าใช่

“เธอทำแบบนั้นทำไม” จางซูเหลียงตวาด

“ฉันจะไม่ยอมให้คุณหักหลังท่านประธาน”

“แต่เธอหักหลังฉัน!”

“ท่านประธานเก็บฉันมาเลี้ยง เขาเหมือนพ่อ...”

“แต่ฉันเป็นผัวเธอ!”