ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ภูผา"
ตอนที่ 5
“ใครมันส่งข่าวแก” ดารกาเสียงขุ่น “แล้วต่อให้มันไม่ผิด ฉันก็ไม่เชื่อว่าคนประเภทนั้นจะลุกขึ้นมา
ทำมาหากินอะไรได้ ทำงานสุจริตเหรอ ฮึ...” ดารกาทำเสียงเยาะ แล้วสั่งทอรัก “ยัยรัก คุมยัยรุ้งให้ดีๆ อย่าให้คลาดสายตาเด็ดขาดนะ ไม่งั้นฉันจะเอาเรื่องเธอ ฉันจะตัดเงินเดือนเธอ”
“โอ๊ย...อย่าพาลรักสิคะแม่”
“ฉันพูดจริง ทำจริง!”
ooooooo
อาม่าทำข้าวต้มให้ภูผากิน ถามว่าฝีมืออาม่ายัง เหมือนเดิมไหม ภูผาบอกว่าเหมือนเดิมเด๊ะ ตั้งแต่ออกจากบ้านไม่เคยกินมื้อไหนอิ่ม คิดถึงแต่ฝีมืออาม่า อาม่าหมั่นไส้บอกว่าปากหวานเดี๋ยวทำให้กินท้องแตกเลย
อาม่าถามว่าไปช่วยขายของป๊ากับแม่ว่าไงบ้าง ภูผาว่าป๊าก็บ่นๆแต่ตนไม่สนใจ วันนี้ขายดีแม่ดีใจมาก
“เฮงๆ เซ็งลี่ฮ่อ” อาม่าพยักหน้ามีความสุข
ขณะนั้นเองต้อยติ่งมาเคาะประตูเอากับข้าวมาให้เอาอกเอาใจภูผาจนอาม่าถามว่ามาติดพันภูผาหรือต้อยติ่งแทบสำลักข้าวถามว่าอาม่าพูดตรงอย่างนี้เลยหรือ อาม่าถามภูผาว่าแล้วหนูรุ้งล่ะ ต้อยติ่งโวยทันทีว่าอย่าพูดถึงชื่อนี้ต่อหน้าตน มีต้อยติ่งต้องไม่มีรุ้ง อาม่ามองต้อยติ่งนิ่ง ภูผาเลยบอกอาม่าต่อหน้าต้อยติ่งว่า
“ต้อยติ่งเป็นน้องเพื่อนอั๊ว อั๊วมองอีเป็นแค่น้องน่าอาม่า” ต้อยติ่งแผดเสียงลั่นจนอาม่าต้องเอามืออุดหู
ทอรุ้งพยายามหาวิธีที่จะทำให้ดารกายอมรับภูผา พอคิดได้ก็ชวนแม่พรุ่งนี้ไปธุระกับตนได้ไหม
รุ่งขึ้นทอรุ้งพาดารกากับทอรักไปที่ตลาดนัด พาเดินจนดารกาบ่นเมื่อยถามว่ามาที่นี่ทำไม
ทอรุ้งพาดารกากับทอรักมาดูแผงขายรองเท้าของเส็งที่ภูผากำลังเรียกลูกค้าตะโกนขายรองเท้าอย่างมีชีวิตชีวาสนุกสนาน ทอรุ้งบอกให้ดูภูผา บอกว่าเขาไม่ได้เป็นคนเกเร เขาช่วยพ่อแม่ขายของแบบนี้
แม่เลิกอคติกับเขาได้แล้ว ดารกาตวาดให้พอ จบ เลิกพูดกัน! แล้วพาทอรักกลับไปเลย
ดารกาโกรธจนลืมทอรุ้งไปแล้ว ทอรักทักจึงกลับไป ถูกคนร้ายกระตุกสร้อยแล้ววิ่งหนี ดารการ้องกรี๊ดๆ ภูผาวิ่งตามคนร้ายไป ทอรุ้งวิ่งตามไปด้วย พอจวนตัวคนร้ายชักมีดออกมาสู้ ภูผาบอกให้ทิ้งมีดและคืนของมาเสียดีๆ คนร้ายจับทอรุ้งไปเป็นตัวประกันขู่ว่าถ้าภูผาเข้ามาจะเชือดคออีนี่
ภูผาบอกว่าตนไม่ทำอะไรเขาและไม่มีอาวุธด้วย หว่านล้อมให้มาคุยกันดีๆ ดีกว่า
“กูไม่คุย ลูกเมียกูหิวข้าว กูจะไปซื้อข้าว”
ภูผาหว่านล้อมว่าผู้หญิงที่เขาจับเป็นตัวประกันก็เป็นเมียตน ขอให้จับตนไปเป็นตัวประกันแทนก็แล้วกัน คนร้ายชะงัก ภูผาถามว่าเขารักเมียไหม คนร้าย บอกว่า “รักสิวะ รักมากด้วย”
