พ่อมดเจ้าเสน่ห์

“ไม่มีใครยกใครให้ใครได้หรอก นอกจากใครคนนั้นจะยกทั้งตัวเองและหัวใจให้คนที่เขารัก” เดวิดอุทานไม่อยากเชื่อ โมนาเน้น “ความพ่ายแพ้วันนั้น แม้จะเจ็บปวดแต่ก็สอนบทเรียนให้ฉันหลายอย่าง...อย่างแรก ถ้าคนสองคนรักใคร่ผูกพันกันอย่างแท้จริง ก็จะไม่มีสิ่งใดพรากเขาจากกันได้ โรมกับณิศราเป็นเนื้อคู่กัน”

“รู้ได้ยังไง”

“รู้จากความมั่นคงของโรม อีกอย่างฉันเหนื่อยเกินกว่าจะพยายามเปลี่ยนใจคนที่เขาไม่ได้รักฉันเลยให้มารักฉัน มันทั้งเหนื่อยและท้อแท้ และอย่างสุดท้ายฉันไม่อยากทำร้ายใครอีกต่อไป”

“ทั้งที่ทำร้ายคนมามากแล้วงั้นเรอะ” เดวิดหัวเราะขบขัน โมนาพยักหน้าเนือยๆ

“ใช่ อาจจะเป็นเพราะความเหนื่อย ความท้อแท้ ความเจ็บปวดทั้งกายและใจทำให้ฉันคิดได้ เธอเองก็ควรจะคิดให้ได้เหมือนกัน...ถามจริงๆ เธอเคยมีความสุขบ้างไหมเดวิด”

“เคย! ความสุขของฉันคือการทำให้พ่อพอใจ” พูดจบเดวิดผละเดินจากไป โมนานั่งนิ่ง

เดวิดกลับมาดูนาดาล จู๊ฟ เกอร์ทรู้ดและซูซี่ต่างนอนหลับ นาดาลรู้สึกตัวกำชับเดวิดให้ไปทำให้สารกิจโกงย่ามากขึ้น เดวิดไม่อยากทำอีก แต่พอนาดาลขู่ว่าจะดึงสายต่างๆออกจากตัวเพื่อจะได้ตายๆไป เดวิดรีบรับคำแล้วเดินออกไปทันที

ooooooo

บรรยากาศยามเช้าที่หน้าบ้าน สิริกาญจน์กำลังควบคุมคนสวนแยกต้นไม้ใส่กระถาง รถปรารถนาซึ่งหยดย้อยเป็นคนขับแล่นผ่านจะออกจากบ้าน ปรารถนาเปิดกระจกรถโบกมือให้สิริกาญจน์ เธอมองอย่างประหลาดใจว่าพี่สามีจะออกไปไหน

ปรารถนาบ่นอุบว่าสิริกาญจน์ไม่มีมารยาท ตนโบกมือให้ก็ไม่โบกตอบ หยดย้อยหัวเราะคิกถ้าเธอรู้ว่าปรารถนากำลังไปทำอะไรคงอกแตกตาย...ในขณะที่สิริกาญจน์รีบเข้าไปต่อว่าสามีว่าปรารถนาไปไหนทำไมถึงไม่รู้เรื่อง สมเกียรติกังวลคงไม่เกี่ยวกับเรื่องมรดก

สิริกาญจน์โทร.ถามปราการทันที ปราการคิดว่าคงมาพบหมอที่โรงพยาบาลตามนัด แต่สิริกาญจน์ก็สงสัยในท่าทีประหลาดของเธอ ปราการแนะว่าในเมื่ออาไม่อยู่ ให้พ่อแม่ไปค้นห้องดูว่ามีสมบัติซ่อนที่ไหนบ้าง คนสติไม่ดีแบบนั้นคงทิ้งของมีค่าไว้เกลื่อน...สิริกาญจน์เห็นดีด้วย

ในขณะที่ปรารถนามาพบตลับที่บ้านอัครเดชฤทธิ์ ตลับมีท่าทีอ่อนโรยมีจันประคองเดินออกมา ปรารถนาคิดว่าตลับเดินจังหวะใหม่ หยดย้อยต้องกระซิบว่าเธอป่วย ตลับบอกว่าแค่เวียนหัวนิดหน่อย ปรารถนารีบบอกให้ไปผ่าหัวที่โรงพยาบาลของเราเอง ตลับตัดบท

“ไม่ถึงขนาดต้องผ่าหรอกค่ะ ว่าแต่คุณปรารถมีอะไรให้พี่ช่วยคะ”

“คุณปรารถจะให้คุณพี่เป็นพยานให้น่ะค่ะ นี่คุณปรารถนัดทนายมาที่นี่ด้วย คุณปรารถจะเซ็นยกมรดกตลอดจนที่ทางของคุณปรารถให้สร้างโรงพยาบาลสำหรับคนยากจนค่ะ”