พ่อมดเจ้าเสน่ห์

ณิศราเดินออกมาที่ลานจอดรถ ปราการเข้ามาทักเห็นเธอสีหน้าไม่สบายใจ จึงชวนไปทานข้าวและดูหนังกันสักรอบ ณิศรากำลังจะปฏิเสธแต่พอเห็นโรมปรากฏตัวขึ้นจึงเปลี่ยนใจรับนัดปราการ เขาดีใจมากพาเธอไปที่รถ แต่แล้วกลับเจอโรมยืนรออยู่ที่รถของณิศราและทักว่า

“มาส่งหนูณิเหรอครับ ขอบคุณมาก พอดีผมนัดกับเธอว่าจะไปทานข้าวด้วยกัน”

ปราการหน้าเหวอ โรมแกล้งชวนเขาไปด้วย แต่ก็จ้องตาสะกดเขาให้ปฏิเสธ ก่อนจะเปิดประตูรถให้ณิศราขึ้นนั่ง เธอรู้ทันจึงบอกเขาว่าจะกลับบ้าน โรมรับคำขึ้นนั่งที่คนขับขับออกไป ปราการรู้สึกตัวแปลกใจว่าตัวเองมายืนทำอะไรตรงนี้

โรมถามณิศราคิดจะไปกับปราการจริงหรือ เธอยั่วว่าเขาไม่มีพันธะกับใครทำไมจะไปด้วยไม่ได้ โรมออกอาการหึงหาว่าที่ณิศราไม่ยอมไปอยู่เมืองเวทมนตร์กับเขาเพราะที่นี่มีปราการ

“จะมีหรือไม่มีมันก็เรื่องของฉัน!”

“เราเป็นเนื้อคู่กัน! พวกพ่อมดแม่มดอย่างเรามีสัญชาตญาณพิเศษ คือเราสามารถรู้ได้ว่าใครเป็นเนื้อคู่ แล้วก็ไม่เคยพลาดด้วย”

ณิศราว่าครั้งนี้คงพลาด โรมยืนยันว่าไม่มีวันเพราะเขารู้ว่าเธอคือเนื้อคู่ตั้งแต่วันแรกที่พบเธอ หญิงสาวหันมาพูดอย่างจริงจังว่าเราไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ รังแต่จะสร้างความเจ็บปวด โรมสัญญาจะพิสูจน์ให้เธอเห็นว่าเราเป็นเนื้อคู่กัน...คำยืนยันของโรมทำให้ณิศรากลับบ้านด้วยความเจ็บปวดใจเพราะไม่เชื่อว่ามันจะเป็นจริงไปได้...

เมื่อใช้พลังทำร้ายมาริสาจนตัวเองหมดสติ นาดาลรู้สึกตัวขึ้นพบ ดร.พีท ทาฮีร่า จู๊ฟ เกอร์ทรู้ดและซูซี่ยืนอยู่ในบ้าน เขาตกใจมากที่ทุกคนรู้เรื่องของเขา ดร.พีทกับทาฮีร่าต่อว่าการกระทำของนาดาล แต่เขาก็ยืนกรานว่าพวกมนุษย์ทำร้ายเขาก่อน ทาฮีร่าโวย

“ฉันก็ไม่ได้ปลาบปลื้มพวกมนุษย์สักเท่าไหร่ แต่เด็กผู้หญิงคนนั้นไม่เกี่ยวกับเรื่องความแค้นของเจ้า”

“มันเป็นลูกหลานของพวกนักล่า ผมจะฆ่าพวกมันทุกคนเมื่อมีโอกาส”

“แล้วไม่เกรงบาปกรรมรึ!”

นาดาลไม่กลัวรู้แค่ว่าต้องแก้แค้น ดร.พีทรู้สึกสมเพชให้พวกจู๊ฟเอาตัวเขาไปโรงพยาบาล ทุกคนหายตัววับไปมีเพียงทาฮีร่าที่ร่ายคาถาไม่สำเร็จ ต้องเดินกลับบ้านแทน

โรซี่พามาริสากับแมทธิวมาที่บ้าน และบอกพวกเขาว่าตนไม่ใช่เด็กอย่างที่พวกเขาเห็น ตนโตกว่าพวกเขาอีก แต่ที่อยู่ในสภาพนี้เพราะไม่ต้องการโตเป็นผู้ใหญ่ มีแต่ความวุ่นวาย ชิคเก้นแย็บว่าไม่อยากมีแฟนบ้างหรือ โรซี่ตอบหนักแน่นว่าอยากขึ้นคานแบบคุณยาย