พ่อมดเจ้าเสน่ห์
ตอนที่ 12
เดวิดเริ่มเห็นภาพในอดีตมากขึ้น ภาพที่มีคนอุ้มเด็กทารกออกจากโรงพยาบาล เขาครุ่นคิดว่าเป็นใคร พลันภาพโมนาซ้อนขึ้นมา เธอบอกว่ายกณิศราให้
เดวิดตัดสินใจเดินออกจากห้อง พอดีนาดาลเรียกให้เข้าไปหา เดวิดเป็นห่วงที่พ่อยังไม่นอน นาดาลถามด้วยเสียงอ่อนแรง
“แผนการของแกก้าวหน้าไปถึงไหนแล้ว”
“ก็เรื่อยๆครับ...”
นาดาลลุกขึ้นตบหน้าเดวิดทันที “ฉันต้องการคำตอบว่าไอ้พวกนักล่ามันพินาศวอดวายตายหมดแล้ว ไม่ใช่คำตอบว่าเรื่อยๆ”
เดวิดรีบขอโทษ นาดาลดักคอว่าเขาชอบมนุษย์ เขาปฏิเสธ แต่ผู้เป็นพ่อไม่เชื่อ
“ฉันต้องการเห็นความสูญเสียของนังตลับ” เดวิดรับคำเสียงอ่อย “เสียงแกผิดไป ไม่มีความกระตือรือร้นเหมือนอย่างเดิม”
“คงเป็นเพราะผมเหนื่อย”
“อย่าพูดคำนั้นให้ฉันได้ยินอีก ความเหนื่อยของแกยังเทียบไม่ได้แม้แต่เพียงครึ่งเดียวของความเหนื่อยฉัน ฉันต้องเสียพลังชีวิตไปไม่รู้เท่าไหร่เพื่อแก้แค้นให้ฮันนา... ออกไปและตั้งใจแก้แค้นให้แม่ของแก!”
เดวิดรับคำเดินออกมาจากบ้านด้วยความสับสนเสียใจ...แล้วเขาก็มาปรากฏตัวที่หน้าบ้านโมนาอย่างไม่รู้ตัว และต้องแปลกใจที่บ้านดูเงียบสงัดวังเวง จึงมองผ่านหน้าต่างเข้าไป พลันต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อเห็นโมนานอนสลบไสลไม่ได้สติท่ามกลางเศษหินจากกำแพงที่แตกกระจายเต็มบ้าน เขารีบเข้าไปดูเธอ เห็นที่แขนบวมเป่งมีเลือดไหล เธอครางอย่างเจ็บปวดทรมาน เขาตัดสินใจช้อนตัวเธอขึ้นร่ายคาถาหายตัวไปจากที่นั่น
เดวิดอุ้มโมนามาปรากฏตัวในกระโจมโรงพยาบาลสำหรับคนไข้หนัก เขามองหน้าเธออย่างห่วงใย เสยผมที่ปรกหน้าขึ้น บอกให้เธอรอเดี๋ยวแล้วดึงผ้าแพรเพลาะห่มให้ก่อนจะเดินออกไป...เดวิดเห็นซูซี่กับเกอร์ทรู้ดอยู่เวร ทั้งสองคุยกันเรื่องหมอโมนา แล้วซูซี่ก็นินทาว่า
“เคยสังเกตไหม คืนไหนเวรหมอโมจะไม่ค่อยมีใครกล้าเจ็บ...กลัวหมอ” สองคนหัวเราะ
เกอร์ทรู้ดแปลกใจที่โมนายังไม่มาเข้าเวร...เดวิดเดินมาเรียกเกอร์ทรู้ดให้ตามไป ซูซี่มองด้วยความอยากรู้ว่ามีเรื่องอะไร
เดวิดพาเกอร์ทรู้ดให้มาดูแลโมนา เธอตกใจเมื่อเห็นสภาพโมนา เดวิดกำชับไม่ให้บอกใคร และไม่ต้องสงสัยอะไร ฟังคำสั่งตนอย่างเดียว สั่งให้จัดยาให้โมนากินทุกสี่ชั่วโมง แล้วเดวิดกลับออกไปโดยไม่บอกว่าจะไปไหน เกอร์ทรู้ดบ่นอย่างสมเพชโมนาว่า “โดนเข้ามั่งเป็นไงล่ะ”
ooooooo
