พ่อมดเจ้าเสน่ห์
ตอนที่ 12
โมนารู้สึกตัวเรียกหาน้ำดื่ม เดวิดประคองป้อนน้ำให้จิบ เมื่อโมนาจิบน้ำแล้วค่อยๆลืมตาขึ้นเห็นเดวิดก็ตกใจ ขืนตัวเองออกห่างแต่ปวดหัว เดวิดบอกให้เธอพักผ่อนเพราะเสียพลังไปมาก
“จริงสิ มันอยู่ที่ไหน” โมนานึกได้ถามหาณิศรา “นังหนูณิมันอยู่ที่ไหน”
“เธอจับหนูณิมาขังไว้จริงๆ”
“มันเป็นศัตรูหัวใจของฉัน มันแย่งโรมไป!”
“ไม่มีใครแย่งใครได้หรอก”
“ทำไมจะไม่มี ก็นังหนูณิ...”
“หนูณิไม่ได้แย่ง โรมเขารักหนูณิเองต่างหาก” โมนากรีดร้องไม่จริง เดวิดสวนเสียงเข้ม “จริง! ต่อให้เธอร้องจนคอแตกตาย โรมเขาก็ไม่มีวันรักเธอ” เดวิดพูดจบเดินออกจากบ้านไป
โมนาร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างเจ็บช้ำน้ำใจสุดๆ... เดวิดเดินบ่นถึงความโง่ของโมนา
“โง่ โง่ที่สุด ทำท่าว่าตัวเองฉลาด แต่กลับโง่ที่สุด!”
พอกลับเข้าบ้าน นาดาลเรียกให้เข้าไปหา เดวิดถามอาการ นาดาลไม่สนใจกลับสั่ง
“จงฟังข้า เดวิด...เจ้าจงกลับไปทำลายครอบครัวของเจ้าเองให้พินาศ!”
เดวิดทำท่าจะขัดขืน แต่กลับโดนนาดาลสะกดจนนิ่งแล้วรับคำเดินออกไป...เดวิดโทร.นัดสารกิจ
ออกมาเจอกันที่ที่พบกันครั้งแรก สารกิจขับรถมาทันที บรรยากาศค่ำนั้นดูวังเวง ไฟรถส่องไปเห็นร่างเดวิด
ยืนตระหง่าน สารกิจเทียบรถรับถามจะไปไหนก่อนดี เดวิดให้ตัดสินใจเลยว่าอยากไปไหน คืนนี้เราจะสนุกกันทั้งคืน สารกิจหวั่นใจว่าเงินจะมีไม่พอ
“คิดบวกหน่อยสิ คุณอาจจะรวยก็ได้” เดวิดยุ
“แล้วถ้าผมเสีย”
“ก็โอนเงินคืนให้เขาพรุ่งนี้ ทุกคนเขาอยากเป็นเจ้าหนี้คนเครดิตดีอย่างคุณกันทั้งนั้น” เดวิดมอง เครื่องประดับที่ตัวสารกิจ “แล้วพวกแหวน สร้อย นาฬิกาของคุณก็เปลี่ยนเป็นเงินได้หลายล้านเชียวล่ะ”
“แหวนวงนี้คุณย่าให้ เป็นแหวนของคุณปู่ ส่วน นาฬิกาคุณพ่อให้เมื่อวันเกิดปีที่แล้ว คุณแม่ให้สร้อยกับพระ”
เดวิดยุทันทีว่าของที่ให้แล้วก็เป็นสมบัติเขาที่จะทำอย่างไรกับมันก็ได้ไม่ต้องเสียดายของนอกกาย อีกอย่างเขารู้ได้อย่างไรว่าคืนนี้จะเสีย คนลักษณะอย่างเขาไม่มีวันจน สารกิจยิ้มปลื้มชื่นชมหมอเดชาเป็นหมอหรือหมอดูกันแน่ เดวิดยิ้มย่องว่าตนเป็นยิ่งกว่าหมอดู...ขณะเดียวกัน นาดาลจ้องมองผ่านลูกแก้ว เข่นเขี้ยวต้องเร่งให้เดวิดล้างผลาญตระกูลก่อนที่
ตนจะหมดพลังชีวิต
ooooooo
