พ่อมดเจ้าเสน่ห์

ไพจิตรเสริมว่าตนกับพี่ไม่มีความแกร่งพอ ตลับให้ทำตามที่บอก ส่วนตนจะเป็นคนอ่านคาถา ตลับถือหนังสือเดินนำออกไป

ที่ห้องรับแขก อุษณีย์คุยกับจันคิดว่าจะทำสำเร็จไหม จันให้เชื่อมั่นในความเก่งของตลับ กรองทองเดินกลับมามองจัน

อย่างเหยียดๆ พอเห็นตลับกับลูกชายทั้งสองกลับลงมาก็ถามจะทำอะไรกัน ตลับไม่สนใจหันไปบอกจันให้โทร.ตามมาริสาอีกครั้ง กรองทองเหน็บ

“อย่าถามโง่ๆให้มันจับได้ล่ะ”

“ถ้าพูดแล้วไม่สร้างสรรค์ก็อย่าพูดดีกว่า” ธงชัยรำคาญสุดๆ

กรองทองแหวใส่ทันทีว่าตนพูดไม่สร้างสรรค์อย่างไร ตลับต้องเอ็ดให้หยุดทะเลาะกัน กรองทองยังโทษธงชัยผิด ธงชัยสุดทนท้าหย่ากันไปเลย กรองทองหน้าชาคาดไม่ถึงว่าสามีจะท้าต่อหน้าคนอื่นๆ ตลับไล่ทั้งสองคนไปเถียงกันข้างนอก ไม่ทันที่ทั้งสองจะออกไป เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น จันรับสายปรากฏว่าเป็นคนโทร.ผิดเข้ามา พอวางสายตลับให้จันโทร.หามาริสาอีกครั้ง

“หนูมา...ถึงไหนแล้วลูก อะไรนะ!” จันตกใจอย่างมากทิ้งโทรศัพท์วิ่งออกไป

ทุกคนแปลกใจรีบตาม กรองทองบ่นจะอะไรกันนักหนา...ทุกคนออกมาที่หน้าตึก เห็นมาริสาคุมตัวชดยืนสะลึมสะลืออยู่บนหลังคาบ้านท่ามกลางลมพัดแรง

ฟ้ามืดครึ้มเพราะเวทมนตร์ของโมนา จันตกใจเป็นห่วงแม่ มาริสาตะโกนบอก

“พวกเจ้าบังอาจหลอกข้า นึกรึว่าข้าไม่รู้”

“ปล่อยยายชดเถอะ ยายชดแกไม่สบาย” ตลับขอร้อง

“ขืนปล่อย พวกเจ้าก็จะใช้ไอ้เชือกนั่นมัดข้าน่ะสิ”

จันขอร้องอีกคนให้ปล่อยชดแล้วจับตนแทน

มาริสาเสียงกร้าว บอกทุกคนต้องโดนเหมือนกันหมด ตนจะเผาทุกคนเหมือนที่พวกเขาเคยเผาพวกตน ทุกคนอกสั่นขวัญแขวน มาริสาหัวเราะสะใจ...ชดรวบรวมพละกำลังครั้งสุดท้าย ผลักมาริสาออกแล้วกระโดดลงจากหลังคาเอง จันร้องกรี๊ดที่เห็นแม่ทำอย่างนั้น ตลับผวาเข้าไปที่ร่างชดคนสนิท จันกอดแม่ร่ำไห้ ตลับแค้นใจเปิดหนังสือท่องคาถา ฟ้าที่มืดครึ้มเปลี่ยนเป็นสว่าง แสงพุ่งไปที่มาริสา เธอกรีดร้องเจ็บปวด

โมนาออกจากร่างมาริสา ที่แขนโมนามีเลือดโชกเป็นสีเขียว โมนาเจ็บปวดผลักมาริสาตกลงมา ตลับโยนหนังสือลอยขึ้นไปรองรับร่างหลานสาวซึ่งสลบลงมา

อย่างปลอดภัย ธงชัยกับจันเข้าดูลูก กรองทองจะโวย ตลับแทรกสั่งธงชัยอุ้มลูกเข้าไปในบ้าน กรองทองแย้ง

“ให้คุณไพจิตรอุ้มก็ได้นี่คะ”

“ผมเป็นแค่อาครับ”

ธงชัยไม่สนใจเข้าอุ้มลูกเข้าบ้าน ทุกคนรีบตามยกเว้นกรองทองที่ยืนโกรธจัดกำมือแน่น

ooooooo