เพชรร้อยรัก
ตอนที่ 9
ลิลลี่สัมผัสได้ว่าขวัญแก้วไม่ชอบเธอและไม่ต้องการให้อยู่ที่นี่ ซึ่งเธอสงสัยว่าเด็กหญิงเป็นลูกใคร ทำไมถึงเรียกทั้งครรชิตและธาวินว่าพ่อ
ขวัญแก้วรั้งพ่อวินไว้ในห้องนอน สลับกันเล่านิทานจนกระทั่งธาวินหลับไปก่อน แต่เด็กหญิงยังนอนตาแป๋ว ก่อนจะลุกขึ้นหยิบกระปุกออมสินย่องออกจากห้องไปหาบัวผันกับสายใจให้ช่วยทุบมันแล้วนับเงินว่ามีเท่าไหร่ และขอแลกเป็นแบงก์ใหญ่มาแทน แต่ไม่ยอมบอกว่าจะเอาเงินไปทำอะไร
เมื่อได้เงินสมใจแล้วขวัญแก้วนำไปให้ลิลลี่เพื่อเป็นค่ารถกลับบ้าน อ้างชื่อพ่อวินฝากมาให้ เขาไม่มาเองเพราะเกลียดดารา ลิลลี่อยากกลับแต่ไม่รับเงินจำนวนนั้น ทำให้เด็กหญิงไม่ค่อยพอใจ แต่ก็วางเงินไว้เผื่อเปลี่ยนใจ และหวังว่าพรุ่งนี้เช้าตนมาที่นี่อีกครั้งคงไม่เจอเธอ
ลิลลี่นิ่งเงียบเพราะไม่อยากทะเลาะกับเด็ก แต่ขวัญแก้วเต้นเร่าๆเอาแต่ใจ อยากได้ยินคำยืนยันว่าไปแน่ หญิงสาวไม่ชอบท่าทางนั้นจึงพูดโพล่งว่า
“ฉันจะไปต่อเมื่อได้ยินคุณธาวินมาบอกให้ไป เพราะเขาบอกกับฉันว่าไม่ให้ไป”
“หน้าไม่อาย หน้าไม่อาย”
ลิลลี่ลุกหนีเข้าห้องน้ำ ข่มใจว่าต้องไม่ทะเลาะกับเด็ก แต่ขวัญแก้วยังระรานไม่เลิก ทุบประตูสั่งให้เปิด พอธาวินตามเข้ามาเห็นก็ทำทีว่าห่วงคนป่วยเลยมาดูแล
“หนูไม่จำเป็นต้องมาดูแลเขา เขาหายแล้ว เพียงแต่ยังอ่อนเพลียเล็กน้อย พักอีกวันสองวันเขาก็แข็งแรงกลับบ้านได้ แล้วนี่เขาเข้าห้องน้ำ หนูไปทุบเรียกเขาทำไม มันเสียมารยาท”
“ค่ะ เขาจะไปเป็นลมในห้องน้ำไหมคะ”
“คงไม่หรอก กลับไปห้องของหนู แล้วไปนอนได้แล้ว”
“พ่อวินพาหนูไปนะคะ หนูง่วงแล้ว พ่อวินร้องเพลงกล่อมหนูนะคะ”
ธาวินพาลูกสาวออกไปทั้งที่ใจพะวงเป็นห่วงลิลลี่ว่าอาจจะเป็นลมในห้องน้ำอย่างขวัญแก้วพูด
ooooooo
กลางดึกคืนเดียวกันสมศักดิ์โทร.ไปทะเลาะกับสบสมัยเป็นวรรคเป็นเวรด้วยเรื่องที่เขาต้องการให้เธอทำตามที่รับปากภายในสองสัปดาห์ ห้ามต่อรองหรือบิดพลิ้ว
“ฉันจะร่นมาให้เป็นหนึ่งอาทิตย์ด้วยซ้ำ”
“หมายความว่ายังไง อย่ามาพูดบ้าๆนะ”
“ฉันไม่มีวันจะมาพูดบ้าบอกับเดนนรกอย่างแกอีก ที่ยอมพูดด้วยนี่เพราะจำเป็น พูดจบฉันจะเอาน้ำยาทำความสะอาดมาล้างทั้งหูและทั้งหน้าจอมือถือ กลัวเสนียดความเลวมันจะวิ่งติดมาตามสาย”
“แปลว่าเธอทำตามที่ฉันบอกสำเร็จ?”
“พูดแค่นี้ไม่เข้าใจก็ไปหาหญ้ามากินแทนข้าวเลยไป แล้วย้ายบ้านไปอยู่ในคอกควายซะเถอะ”
สบสมัยกระแทกเสียงแล้วปิดเครื่องทันที สมศักดิ์โกรธมาก กล่าวอาฆาตมาดร้าย จังหวะนี้เวนิกากลับเข้ามา หน้าตาบูดบึ้ง บ่นให้พ่อฟังว่าเบื่อหน่ายนิตยาที่เอาแต่ใจตัวเอง ขาดสติ ไม่มีเหตุผล จิตหลุด กลัวผัวไปหาลิลลี่จนกลายเป็นบ้า
“มันบ้ายังไงกัน”
“มันเนรคุณ คุณพ่อช่วยให้มันเอาเพชรยอดปรารถนาออกมาแสดงจนดังไปทั่วโลก มันยังไม่รู้บุญคุณ มันกล่าวหาคุณพ่อว่าน่าจะมีส่วนร่วมในการขโมยสับเปลี่ยนเพชรยอดปรารถนาของมัน”
