เพชรร้อยรัก

ใกล้ค่ำเข้ามาทุกที นิตยาอยู่บ้านที่กรุงเทพฯ เธอจุดธูปเทียนไหว้รูปพ่อแม่ บอกเล่าเรื่องเพชรยอดปรารถนาที่เวลานี้กลายเป็นของปลอม เธอสาปแช่งให้คนปล้นเพชรมีอันเป็นไปที่เลวร้ายทารุณ และขอให้ตนได้เพชรแท้กลับคืนมา

พลันเทียนที่จุดดับวูบ พร้อมๆกับไฟภายในห้องที่มืดลง และรูปพ่อแม่หล่นลงมาแตกกระจายก่อนจะเกิดไฟลุกไหม้ นิตยาตกใจมากร้องขอความช่วยเหลือ โอมดูทีวีอยู่ชั้นล่างรีบวิ่งขึ้นมาทันที

เวลานั้นสบสมัยยังอยู่กับคฑาวุธที่คอนโด สาวใหญ่พูดให้ชายหนุ่มฟังว่าตนโดนสมศักดิ์ข่มขู่ให้เวลาสองอาทิตย์ ซึ่งเธอคิดหาทางออกได้แล้วแต่ยังไม่สะดวกจะบอกเขา ต้องรอให้เขากับเปมี่พูดจากันรู้เรื่องเสียก่อน

หลังจากนั้นสบสมัยให้คฑาวุธขับรถมาส่งเธอที่บ้าน แล้วต้องตกใจที่เห็นรถดับเพลิงและตำรวจเต็มไปหมด คฑาวุธให้เธอลงไปดู ส่วนเขาจะกลับคอนโดและพยายามติดต่อเปมี่อีกครั้ง

เมื่อสบสมัยรู้จากนิตยาว่าไฟไหม้ก็อดเปรยไม่ได้ว่า หรือจะมีอาถรรพณ์จริงๆ แต่นิตยาท้วงว่า ทำไมเมื่อก่อนอยู่กับครอบครัวของตนมาตั้งนานไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพิ่งมาเกิดเอาตอนนี้

“การตายของ...”

“พี่โอมกำลังจะบอกว่าการตายของทุกคนในครอบครัวนิตคืออาถรรพณ์ของเพชรเหรอคะ”

“พี่แค่ตั้งข้อสังเกตเท่านั้น”

“ถ้าจริงเราก็ต้องหาทางปกป้องพวกเรากันเอง ใครได้เพชรไปแล้วคงเกิดเรื่องเลวร้ายกับมันผู้นั้นอย่างสาหัสสากรรจ์ ไฟมันสงบไปแล้วก็โอเค ไปพักผ่อนกันเถอะ”

“คุณน้าพูดเหมือนกับว่าไม่มีเพชรนั่นเราจะไม่โดนอาถรรพณ์”

“คิดเอาเองเถอะ”

“นิตไม่ยอม นิตต้องเอากลับคืนมาให้ได้ นั่นคือสมบัติประจำตระกูลของนิต”

“แล้วแต่นิตเถอะ น้าปล่อยวางทุกสิ่งอย่างแล้ว”

“คุณน้าจะไม่ช่วยกันตามหาเพชรยอดปรารถนาเหรอคะ”

“น้าเหนื่อยและชักกลัวอาถรรพณ์กับของที่ไม่ใช่ของเรามาแต่แรก ขอตัวนะ”

สบสมัยผละไปนิ่งๆ นิตยาไม่เชื่อว่าเธอจะปล่อยวางอะไรได้ง่ายๆ โอมเองก็เช่นกัน เขาเคลือบแคลงจนอยู่เฉยไม่ได้ แอบไปคุยกับแม่ตามลำพัง แต่สบสมัยก็พูดเหมือนเดิมว่าตนเบื่อ ตนพบเจอสิ่งเลวร้ายมามากจนปล่อยวางหมดแล้ว

“คุณแม่น่ะเหรอครับพบเรื่องเลวร้าย โอมไม่เคยเห็นสักครั้ง”

สบสมัยไม่เคยบอกเล่าเรื่องโดนสมศักดิ์กระทำย่ำยีอย่างไร เพราะเธอรักลูกมากเกินกว่าจะให้มาเครียดด้วย เธอต้องการลืมมันให้หมด ถึงอยากจะไปให้พ้นจากสังคมตรงนี้ ละทิ้งทุกอย่างไว้ที่นี่เพื่อไปมีชีวิตใหม่

“มันรวดเร็ว มันกะทันหัน มันง่าย ง่ายจนโอมปรับความคิดไม่ทันครับ”

“โอมไม่เชื่อแม่ โอมสงสัยอะไรแม่อีกแล้วใช่ไหม”

โอมเห็นแม่ตัดพ้อก็กลับคำว่าจะเชื่อทุกสิ่งที่แม่พูด สบสมัยยิ้มพอใจดึงลูกชายเข้ามากอด