ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "เพชร"

ศักดิ์บอกว่าแค่นั้นก็ดีแล้ว ขอแต่ให้เฮียฟังพวกเราบ้างเท่านั้น

แต่ทั้งสองเข้าไม่ถึงเฮียตงเพราะถูกหลินมาสกัดไล่ให้กลับไปเลย ครูหมายขอโอกาสเพราะอย่างน้อยเฮียเจ้าของอู่จะได้รับรู้บ้าง หลินยืนกรานไม่ให้พบ และไม่ต้องมาพยายามอีก ปรามว่า

“แกอย่าคิดว่าอยู่กับเฮียมานานแล้วฉันจะให้แกออกไม่ได้นะไอ้ศักดิ์ อยากตามไอ้เพชรออกไปอีกคนหรือไง”

หลินพูดใส่หน้าครูหมายกับศักดิ์แล้วสะบัดเดินเข้าบ้านไปเลย

ศักดิ์มองตามหลินแล้วหันมองครูหมายอย่างสิ้นหวัง ครูหมายบอกศักดิ์ว่า

“ถึงขนาดนี้แล้ว เอ็งอย่าหวังเลยไอ้ศักดิ์ แม้แต่จะพูดเขายังไม่เปิดโอกาสเลย”

ooooooo

หลินกลับมาที่ห้องนั่งเล่นที่จิตรานั่งอยู่ก่อนแล้ว จิตราถามว่าพวกนั้นมาข่มขู่คุณหลินหรือเปล่า หลินยิ้มเยาะว่าไม่มีทาง ตนไล่ตะเพิดไปหมดแล้ว

หลินคุยว่าตนรู้ทันว่าพวกนั้นต้องมาอ้อนวอนขอให้หัวขโมยนั่นกลับมาทำงานอีกแน่ จิตรายุว่าอย่าใจอ่อนเด็ดขาด อวดอย่างมีแผนว่า ณรงค์จ้างเด็กๆให้กันพวกนี้ออกไปห่างๆแล้วก็ยังตามมากวนได้อีก หลินอุทานว่า “โถ...ไม่น่าจะต้องเสียเงินเสียทองเลย”

“ก็เพื่อความสบายใจของคุณหลินกับเฮียตงน่ะค่ะ แค่นี้เอง ไม่เป็นไรหรอกค่ะ”

จิตราชำเลืองกระเป๋าเงินของหลินอย่างมีความหวัง แต่หลินแค่ยิ้มไม่มีทีท่าจะหยิบเงินจากกระเป๋า

แต่พอจิตรากลับถึงบ้าน ณรงค์ถามทันทีว่าแม่กล่อมคุณหลินสำเร็จไหม จิตราคุยหน้าบานว่ามีเหรอจะไม่สำเร็จ พลางหยิบซองเงินออกมายื่นให้ณรงค์ ถามว่าจะไม่บอกแม่จริงๆหรือว่าจะทำอะไรไอ้นั่น

ณรงค์ยิ้มแต่ยังไม่บอก พอวุธเข้ามาก็ถามว่า “ไอ้เพชรมันไปอยู่อู่ไหน”

“มันไม่ได้ทำงานอู่แล้วพี่ มันไปขับรถส่งของ ออกไปตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว...แล้วเราจะเอายังไงต่อพี่ จะเล่นมันยังไง” วุธมองหน้าณรงค์รอคำตอบ แต่ณรงค์ยังไม่ตอบ

เพชรขับรถไปพักกลางวันที่ศาลาริมทาง เอาปิ่นโตออกมากินข้าวเที่ยงกัน ปรากฏว่าทั้งปิ่นโตจากที่บ้านและจากรินทร์เป็นปลาสลิดทอดเหมือนกัน เด็กรถสังเกตเพชรแซวว่าพี่เพชรกินแต่ปิ่นโตสาวๆนะ มันอร่อยกว่าตรงไหน เด็กรถสองคนคุยกันเองแต่แซวเพชรว่า อร่อยกว่าตรงที่กินไปเห็นหน้าคนทอดไปไง

“ของแบบนี้มันเห็นด้วยใจ” เพชรพูดหน้านิ่งจนเด็กทั้งสองเงียบ กินข้าวต่อ เพชรหยิบปลาสลิดมาแกะจะกิน มองปลาแล้วยิ้มนึกถึงคนทอด... “กว่าจะทอดเสร็จ คงหน้ามันแย่เลยสิ”