ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "เพชร"
ตอนที่ 5
ศักดิ์ถามว่าจะเอาอย่างนั้นหรือ ตี๋ท้าว่าอย่าคิดว่าตนไม่กล้าไล่ ไม่มีน้า ณรงค์เขาก็ดูแลอู่ได้
“งั้นก็เอาตามนี้” ศักดิ์ตอบอย่างไม่หวั่นไหว บอกโต้งกับโก้ว่า “เอ็งสองคนอยากมีลูกพี่ใหม่ก็ไม่ต้องตามข้ามานะ” โต้งกับโก้ถามว่าตนจะอยู่ทำไมล่ะน้า ทั้งสามเดินออกจากอู่ไปอย่างไม่แยแส
พอศักดิ์ โต้งกับโก้ไปแล้ววุธถามณรงค์ว่ารับทั้งงานราษฎร์งานหลวงอย่างนี้เสี่ยทรงชัยจะว่ายังไง
เสี่ยทรงชัยถามณรงค์ว่าแน่ใจนะว่าตำรวจไม่แห่กันไปค้นที่อู่ ณรงค์ยืนยันว่าตั้งแต่ตนอยู่ที่อู่ยังไม่เคยเห็นตำรวจมายุ่งเลย อีกอย่างเพราะเฮียตงก็ออกตัวว่าเกลียดเรื่องพวกนี้ตำรวจไม่สงสัยแน่ เสี่ยวางใจบอกให้ปล่อยลอตเล็กๆก่อนถ้าดีค่อยว่ากัน ย้ำว่า “แต่ถ้าเรื่องมาถึงอั๊วเมื่อไหร่ อั๊วไม่เอาไว้”
ณรงค์บอกว่าตนไม่ทำให้เสี่ยเดือดร้อนแน่ เสี่ยจึงสั่งลูกน้องให้เบิกของให้ณรงค์ ปริมกำลังจะออกจากบ้าน เห็นณรงค์ยืนคุยอยู่กับพ่อก็มองอย่างสงสัย เสี่ยทรงชัยเล่าเรื่องทั้งหมดให้ปริมฟัง ปริมจิกตาบอกว่าไม่มีทางที่ณรงค์ทำอย่างนั้นกับเพชรแล้วตนจะมองเขา บอกพ่อว่า “ปริมจะช่วยเพชร ปริมทนไม่ได้ที่เห็นเขาติดคุก”
“ไร้สาระ ผู้ชายห่วยๆจะไปมองมันทำไม อย่าให้พ่อรู้นะว่าลูกแอบช่วยมัน ไอ้พวกที่ชอบปัดแข้งปัดขาน่ะ พ่อเป่าทิ้งไปเยอะแล้ว” ฟังพ่อแล้วปริมก็อดหนักใจไม่ได้
ooooooo
ความรักและห่วงใยของแม่และลูกตลอดจนรินทร์ที่ทุ่มเทหาทางช่วยไกรสรให้กลับมาเป็นคนเดิมทำให้ไกรสรสะเทือนใจและตั้งใจบำบัด บอกว่าวันไหนที่ตนหายก็จะกลับไปสู้เพื่อลูกจะทำให้แม่เห็นว่าคนมือตีนพิการคนนี้จะกลับไปสู้เพื่อครอบครัวอีกครั้ง
รินทร์พยายามหาทนายช่วยเพชรต่อสู้คดี แต่เข้าไปติดต่อแห่งแล้วแห่งเล่าก็ถูกปฏิเสธ ฝ่ายปริมก็ไปหาเพชรพยายามยื่นมือเข้าไปช่วย เพชรถามว่าทำไมเธอถึงอยากช่วยตนอย่างนี้ ปริมบอกว่าเพราะตนรู้สึกผิดแต่ก็ไม่บอกว่าผิดเรื่องอะไร เพชรจึงปฏิเสธที่เธอจะช่วยตนแต่ขอให้ช่วยหาโรงแรมดีๆให้รินทร์ร้องเพลง แต่ถ้าเธอไม่สะดวกตนก็ไม่รบกวน
ปริมฟังแล้วเจ็บจี๊ดที่หัวใจจนต้องเอามือกุมไว้พึมพำ “คุณทำให้ปริมไม่มีทางเลือกเองนะ”
ปริมขับรถมาเห็นรินทร์ขับรถตระเวนหาทนายความเพื่อช่วยเพชรก็ตามไปบอกว่าเลิกพยายามเถอะ เธอไม่มีเงินจ้างทนายพวกนี้หรอก แล้วไหนจะยังเงินประกันอีก บอกรินทร์ว่าความจริงตนก็ไม่อยากมายุ่งเรื่องพวกนี้เพราะเพชรปฏิเสธการช่วยเหลือจากตนแล้ว แต่เพชรเป็นคนขอให้ตนช่วยเธอ
“เขาขอให้ฉันช่วยหาที่ทำงานใหม่ให้เธอ เขาไม่อยากให้เธอโดนดูถูก ทั้งที่เขาเองก็ยังเอาตัวไม่รอด”
ปริมบอกว่าตนติดต่อผู้จัดการโรงแรมแล้ว ถามว่ารินทร์สะดวกจะคุยเย็นนี้เลยหรือเปล่า พรุ่งนี้เธอจะได้มีข่าวดีไปบอกเพชร รินทร์นิ่งไปนิดหนึ่งจึงถามว่าโรงแรมที่ว่านั้นอยู่ที่ไหน ปริมยื่นนามบัตรให้บอกว่า
“ฉันจะบอกผู้จัดการให้ อย่าเบี้ยวนะ” พอรินทร์รับนามบัตรไป ปริมก็ยิ้มสะใจที่หลอกรินทร์ได้สำเร็จ
ooooooo
