ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "เพชร"

เพชรถูกตี๋ไล่ออกจึงไปสมัครงานที่อู่แห่งใหม่ เพชรมีฝีมือทำงานอย่างขยันขันแข็งและซื่อสัตย์ต่อลูกค้าจนเถ้าแก่ใหม่ชมว่าฝีมือใช้ได้และตรงไปตรงมาดี

แต่เถ้าแก่ก็ถูกตี๋ยุยงเป่าหูว่าเพชรถูกไล่ออกเพราะขโมยของในอู่ เถ้าแก่ยังเสียดายฝีมือของเพชร

“ฝีมือระดับมันมีถมเถไปครับ รับมันเข้ามาเดี๋ยวก็ปวดหัวเปล่าๆ วันไหนของหายจับมือใครดมไม่ได้เถ้าแก่ก็อย่าหาว่าผมไม่เตือนก็แล้วกัน นิสัยชอบทำอะไรลับลมคมใน หน้าซื่อใจคดไม่รู้คุณคน ถ้าผมรู้ไม่ทันคงโดนอีกเยอะ”

“ขนาดนั้นเลยเหรอ”

“นี่ผมว่าจะไปลงบันทึกประจำวันไว้ เผื่อมันก่อเรื่องกับใครอีกตำรวจจะได้เอาตัวมันเข้าคุกได้ง่ายหน่อย” เป่าหูจนเถ้าแก่หลงเชื่อแล้ว ตี๋บอกว่า “เพื่อความสบายใจน่ะครับว่ามันไม่เกี่ยวอะไรกับอู่ผม มันสร้างเรื่องที่นี่ยังไม่พอ ยังจะไปทำความลำบากใจให้เถ้าแก่อีก คงคิดว่าเถ้าแก่โง่หลอกง่ายๆมั้ง ไอ้นี่นี่มันเลวครบเครื่องจริงๆ”

ตี๋ยิ้มเยาะเมื่อเป่าหูเถ้าแก่จนหลงเชื่อ ส่วนณรงค์ที่แอบฟังอยู่ก็ยิ้มสะใจ

เพียงเย็นวันนั้นเถ้าแก่ก็เรียกเพชรไปบอกว่าเข้าใจใช่ไหมว่าตนลำบากใจแค่ไหน เพชรเข้าใจบอกว่าเถ้าแก่รับตนเข้าทำงานก็คงมองหน้าเฮียตี๋ไม่ติดเหมือนกัน

เถ้าแก่เปิดทางให้เพชรไปหาอู่ใหม่ที่ขาดช่าง และให้เงินค่าแรงที่ทำมา เพชรไม่รับบอกว่าแค่เถ้าแก่ให้โอกาสตนแสดงฝีมือก็ขอบคุณแล้ว

เมื่อเพชรลุกขึ้นลา เถ้าแก่มองตามพึมพำอย่างเข้าใจไม่ได้ว่า

“ไอ้ตี๋มันเกลียดคนอย่างลื้อได้ยังไงวะเพชร”

เพียงเย็นวันเดียวกันณรงค์ก็เยาะเย้ยศักดิ์ว่าได้ข่าวว่าหลานชายสุดที่รักโดนถีบออกจากอู่ใหม่เสียแล้ว อยากช่วยกันเหลือเกิน ไม่ตามไปดูใจหน่อยหรือ

“เอ็งรู้ได้ไง”

“รู้ก็แล้วกัน ในเมื่อน้าก็รู้ว่าเฮียตี๋เขาจะเอาเรื่องเพชรให้ถึงที่สุด น้าก็ยังดื้อพามันไปฝากงานอีก หาเรื่องจริงๆ”

โต้งทนไม่ได้ด่าลอยๆว่าคนออกไปแล้วยังตามจองเวรอะไรกันนักหนา แม่ง...ไม่แมนเลย ณรงค์ตะคอกว่าเอ็งว่าใคร โก้แทรกขึ้นว่า

“ก็ว่าไอ้พวกหมาบ้า ดีแต่ไล่แว้งกัดคน จนข้าจะหมดความอดทนอยากเตะปากหมาว่ะ”

“มึงวอนเหรอ...เอาไง...เอาไง”

โก้เสียงแข็งว่าก็แล้วไง กูก็ทนไม่ไหวเหมือนกัน ณรงค์เลยชักแหยง ดีแต่ศักดิ์บอกให้โก้กับโต้งพอแล้ว ณรงค์กร่างขึ้นมา ขู่ว่าระวังเถอะช่วยกันดีนัก ทำอย่างนี้เท่ากับท้าทายเฮียตี๋ ศักดิ์แทรกว่า...

“ข้าไม่คิดท้าทายใคร แค่อยากให้คนเห็นว่ามันมีฝีมือไม่ได้เป็นขี้ขโมยตามขี้ปากใคร”

“น้าศักดิ์พูดถึงใคร” เสียงตี๋แทรกเข้ามาอย่างไม่พอใจ ศักดิ์ไม่ตอบก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ แต่ณรงค์ยุว่า ที่นี่มีแต่ตนกับคุณตี๋ที่เห็นความเลวของเพชร น้าศักดิ์คงไม่ได้หมายถึงคนอื่น

“ถ้าผมจะเห็นใจมันบ้างมันเสียหายตรงไหน” ศักดิ์ถามตี๋อย่างไม่หวั่นไหว