ตอนที่ 7
รสสุคนธ์วิ่งเต้นช่วยปัทม์เต็มที่ นอกจากหาบ้านเช่าให้แล้วยังพาไปสมัครงานที่บริษัทบอกปัทม์ว่าพรุ่งนี้เข้าไปสัมภาษณ์ได้เลยเพราะตนเกริ่นกับเจ้านายไว้แล้ว และตอนนี้บริษัทก็กำลังต้องการพนักงานขายอยู่พอดี
ปัทม์กังวลว่าตนอายุไม่น้อยแล้วและไม่มีประสบการณ์การทำงานมาก่อนเลย เขาจะรับเหรอ
“ปัทม์ก็เคยช่วยแม่ขายขนมไม่ใช่เหรอ อีกอย่างตำแหน่งนี้เขาไม่เน้นประสบการณ์ ขอแค่ขยัน อดทน ตั้งใจทำงานก็พอ แล้วคุณสมบัติทั้งสามข้อนี้ปัทม์ก็มีครบ รับรองปัทม์ทำได้แน่ ที่สำคัญปัทม์ยังมีรส รสซะอย่าง ไม่มีคำว่าไม่ได้อยู่แล้ว จริงไหม เดี๋ยวพรุ่งนี้รสมารับนะ”
รสสุคนธ์กลับไปแล้ว ปัทม์ยิ้มอย่างมีความหวังมาก
ooooooo
รุ่งขึ้นรสสุคนธ์รับปัทม์ไปถึงบริษัแต่เช้า ปัทม์เปรยว่าเจ้านายมาทำงานเช้าเหมือนกันนี่ รสสุคนธ์บอกว่ามาเร็วกลับเร็ว เห็นปัทม์งงก็บอกว่าเดี๋ยวเจอเขาแล้วปัทม์จะเข้าใจเอง
ปัทม์เดินเข้ามาในบริษัท สังเกตเห็นสภาพค่อนข้างทรุดโทรม มีคนนั่งทำงานอยู่โหรงเหรง เดินมาจนใกล้ห้องทำงานของไตรคุณเจ้าของบริษัท ก็ได้ยินเสียงทะเลาะกันรุนแรงแว่วออกมา ทั้งสองหยุดที่หน้าห้อง
รสสุคนธ์จำได้ว่าเป็นเสียงของไตรคุณกับไตรภพ พ่อกับลูกทะเลาะกันด้วยเรื่องเดิมๆที่ไตรคุณต้องการวางมือจากงานและให้ไตรภพมารับช่วงบริหารบริษัทต่อแต่ไตรภพไม่ชอบงานที่พ่อส่งต่อให้และไม่อยากทำ
“แล้วไง แกจะปล่อยให้บริษัทที่ฉันสร้างมาพังไปต่อหน้าโดยไม่คิดทำอะไรเลยงั้นเหรอ”
“แล้วพ่อจะให้ผมทำยังไง แทนที่พ่อจะมาบังคับผม พ่อเอาเวลาไปหาคนเก่งๆมาบริหารงานแทนไม่ดีกว่าเหรอ” ไตรภพตอบโต้พ่ออย่างไม่เกรงใจแล้วเดินออกจากห้อง มาเจอรสสุคนธ์กับปัทม์ทั้งสองยกมือไหว้ เขายักคิ้วรับไหว้ลวกๆ มองปัทม์เหยียดๆแล้วเดินผ่านไป
ปัทม์ถามว่านั่นเจ้านายรสหรือ รสสุคนธ์บอกว่าไม่ใช่ เจ้านายตนคือคุณไตรคุณท่านอยู่ข้างใน บอกว่าแล้วจะเล่าให้ฟัง
พอรสสุคนธ์พาปัทม์เข้าพบไตรคุณ เขาบอกปัทม์ว่าคุณรสเล่าเรื่องเขาให้ฟ้งแล้ว ตอนนี้บริษัทกำลังต้องการคนพอดี ถามว่า “คุณขายเก่งไหม”
“ครับ ถ้าไม่ผิดกฎหมายผมขายได้หมดครับ”
“ดี ผมจะให้คุณทดลองงานฝ่ายขายเป็นเวลาสามเดือน ถ้าผ่านก็จะได้เป็นพนักงาน แล้วทำให้ได้อย่างที่พูดนะ...ฝากคุณจัดการต่อด้วยนะรส”
รสสุคนธ์รับคำ แต่ปัทม์ยังอึ้งๆงงๆ










