พันธกานต์รัก

อีกมุมหนึ่งใต้ต้นไม้อธิษฐานพันธกานต์เขียนชื่อพระพายลงในกระดาษ ก่อนจะพนมมือมองต้นไม้

“ที่ผมเขียนชื่อพระพายลงไป ผมไม่ได้ต้องการให้ท่านทำให้เรารักกัน แต่ผมอยากให้ท่านทำให้...

เราสองคนอย่ารักกันเลยได้ไหมครับ ถ้าวันหนึ่งเราสองคนรักกันขึ้นมา คนที่เจ็บคือเธอ ผมไม่อยากให้เธอต้องเจ็บเพราะผมอีกแล้ว” อธิษฐานเสร็จพันธกานต์หยิบกระบอกไม้ไผ่จะเอากระดาษใส่ ต้องชะงักเมื่อมีเสียงพระพายตะโกนเรียกดังขึ้น เขาตกใจรีบซ่อนกระดาษไว้ด้านหลัง เธอเห็นเขาซ่อนบางอย่างไว้พยายามจะแย่งมาดู

พันธกานต์ยกกระดาษหนีขึ้นไปสุดมือ พระพายไม่ละความพยายามยืดตัวจะหยิบให้ได้ ใบหน้าของทั้งคู่เกือบจะชนกัน ต่างมองสบตากันนิ่งงัน เสียงเรียกพระพายของทองเอกทำให้ทั้งคู่ตื่นจากภวังค์หันมองตามเสียง เห็นทองเอก เต็มฟ้า นภชล และตำรวจอีกสองนาย รวมทั้งผู้ใหญ่ทายืนมองอยู่ พระพายกับพันธกานต์รีบผละออกจากกัน เต็มฟ้าวิ่งไปกอดพระพายด้วยความคิดถึง ขณะที่นภชลเข้าไปหาพันธกานต์

“พี่พันปลอดภัยดี ไม่มีใครทำอะไรพี่พันใช่ไหมคะ”

“พี่นึกว่าชลกลับกรุงเทพฯไปนานแล้วซะอีก”

นภชลทำเสียงอ่อนเสียงหวานจะให้ตนกลับ

ได้อย่างไรในเมื่อพันธกานต์หายตัวไปแบบนี้ เขาฝืนยิ้มให้เธอก่อนจะหันไปสบตากับพระพายซึ่งมองตอบด้วยสายตาลึกซึ้ง ทองเอกเห็นภาพนั้นเต็มตาก็อดหวั่นใจไม่ได้

ooooooo

ขณะที่แสนคมกำลังคิดถึงเรื่องที่คุยกับนพดล ช่อม่วงเข้ามาแจ้งข่าวดี ทองเอกเพิ่งโทร.มาบอกว่าเจอพันธกานต์กับพระพายแล้ว รถเขาแค่น้ำมันหมดระหว่างทาง โชคดีที่ชาวบ้านแถวนั้นช่วยเอาไว้ ดีใจกับแสนคมด้วยที่พันธกานต์ไม่เป็นอะไร จากนี้ไปก็ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงอีกแล้ว

“แต่ผมยังมีอีกเรื่องที่ยังห่วงอยู่...ตอนบ่ายคุณออกไปไหนหรือเปล่า ผมอยากพาคุณไปที่ที่หนึ่ง”

ครั้นถึงตอนบ่ายแสนคมพาช่อม่วงมาที่สำนักงานเขตเพื่อจะจดทะเบียนสมรส ทีแรกเธอไม่ยอมจด เขาต้องขอร้อง เพราะไม่อยากให้ใครมองว่าเธอเป็นแค่เมียน้อยของเขา เธอถึงได้ยอมทำตามที่เขาต้องการ...

ทางด้านบุษบาบรรณเจ้าเล่ห์ได้โล่ โกหกกองถ่ายละครว่ามีเหตุจำเป็นจะต้องไปบวช ขอให้ผู้กำกับช่วยเปลี่ยนบทให้ตัวเองปิดตัวเร็วขึ้นเพราะต้องเดินทางไปบวชวันพรุ่งนี้ ทีมงานกองละครหลงเชื่อเร่งให้เธอเล่นฉากสุดท้ายจนเสร็จในวันนี้และขออนุโมทนาบุญด้วย ครั้นได้อยู่ลำพังกับผู้จัดการของตัวเอง บุษบาบรรณสั่งให้โทร.ไปคอนเฟิร์มคุณลีได้เลยว่าเธอพร้อมเดินทางพรุ่งนี้เลย

“แต่น้องบันนี่คะ เรายังไม่ได้เรียนภาษาจีนกันเลยนะคะ แล้วอย่างนี้จะไปเป็นนักแสดงที่จีนได้เหรอคะ”

บุษบาบรรณเบ้ปากก่อนจะพูดภาษาจีนมั่วๆออกมา ผู้จัดการทึ่งมากถามว่าแปลว่าอะไร เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันแค่พูดไปมั่วๆเท่านั้น ผู้จัดการถึงกับถอนใจเซ็ง แล้วนึกขึ้นได้ว่าเธอยังมีสัญญาอยู่กับคมน์พิมุกต์อีกหนึ่งปีเต็ม เธอไม่สนใจให้ทนายไปจัดการก็แล้วกัน เงินแค่นั้นเทียบไม่ได้กับที่เธอจะได้ไปเป็นนักแสดงที่จีน...