นางร้าย

ปรางค์ทิพย์ทิปบริกรเสร็จลุกออกไป สองคนรีบลุกตามเห็นเธอขับรถหรูออกไปตามลำพัง จุ๋มมั่นใจว่ามันต้องไปหาป๋าของมันแน่ๆ ชวนอาทิตย์ตาม เขาส่ายหน้าขืนตามอาจทำให้คลาดกับคู่ภวาภพกับแขวลัยเอาได้

“มันอยู่กันอีกหลายวัน...วันนี้ไม่เจอวันต่อๆไปอาจเจอจนได้ คนมันจะมาหากันซะอย่างมันทนไม่ได้หรอก”...

ขณะแขวลัยกำลังงีบหลับอยู่บนโซฟาในห้องพัก ภวาภพโทร.มาชวนไปหาอะไรกินกัน เธออ้างไม่หิวเชิญเขาตามสบาย เขาอดสงสัยไม่ได้นี่เธอโกรธอะไรเขาหรือ เขาอุตส่าห์กลับไปทำปริญญาโทต่อจนจบ ส่งทักทายสวัสดีตอนเช้า ราตรีสวัสดิ์ตอนกลางคืน คิดว่าสักวันเธอจะใจอ่อนตอบกลับกันสักคำแต่ไม่มีเลย ใจร้ายมาก

“ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับคุณ แค่นี้นะคะ” แขวลัยตัดสายทิ้ง แล้วเปิดภาพลดาวัลย์ท้องโตในอิริยาบถต่างๆ ขึ้นมาดูยิ่งเห็นยิ่งเจ็บใจน้ำตาคลอเบ้า “ผู้ชายนิสัยเลวเหมือนกันหมด ชอบหลอกลวงโกหก ถึงฉันจะไม่ปลื้มคุณลดาวัลย์ แต่ฉันก็ไม่อาจทำร้ายจิตใจคุณได้”

ooooooo

อนุวดีซึ่งอยู่ที่กรุงเทพฯกำลังใจลอยนึกถึงตอนที่ถูกสงวนศักดิ์จูบปากสองครั้งซ้อน ภวาภพโทร.หา เธอรีบคว้ามารับสายคิดว่าเป็นสงวนศักดิ์โทร.มาตวาดแว้ดโทร.มาทำไมไม่อยากพูดด้วย ภวาภพงงรีบบอกว่าเป็นเขาเอง จะโทร.มาถามว่าเขาไปทำอะไรให้แขวลัยถึงได้โกรธแม้แต่หน้ายังไม่อยากมอง

“ไม่น่าถามเลยนะคะ คุณภพน่าจะรู้อยู่แก่ใจตัวเองว่าทำไม คุณทำอะไรไว้ที่ลอนดอน อย่าคิดว่าไม่มีใครรู้เห็น กองถ่ายไปที่นั่นเห็นกันหมดค่ะ”

ภวาภพงงเห็นอะไรหรือ อนุวดีเฉลยว่าเห็นลดาวัลย์ท้อง เขาถึงกับระเบิดหัวเราะ ครู่ต่อมาแขวลัยกำลังจะหยิบยานอนหลับมากินเพื่อให้ลืมเรื่องทุกข์ใจ อนุวดีส่งไลน์เข้ามาที่มือถือ เธอเปิดดูเห็นภาพลดาวัลย์กำลัง

อุ้มลูกหน้าตาเป็นฝรั่งจ๋าถึงกับตะลึง จังหวะนั้นมีเสียงมือถือดังขึ้น ภวาภพโทร.มา เธอลังเลอึดใจก่อนกดรับสาย เขาอ้อนวอนให้เธอออกไปกินมื้อค่ำด้วยกัน อ้างเหงาเหลือเกิน เธอออกตัวว่าพูดไม่เก่งแก้เหงาให้ใครไม่เป็น

“แค่หน้าเศร้าๆ ตาสวยโศกของคุณก็ทำให้ผมหายเหงาได้โดยที่คุณไม่ต้องเอ่ยปากพูด...ขอร้อง”

“ฉันไม่ต้องการเป็นเป้าสายตาใคร”

“ผมก็ไม่ต้องการเป็นเป้าสายตาคนเช่นกัน”...

ระหว่างที่แขวลัยตกลงใจไปกินมื้อค่ำกับภวาภพ สงวนศักดิ์ส่งสติกเกอร์ที่เขียนว่าเสียใจและคิดถึงมาให้ อนุวดี แม้จะชอบใจแต่ก็ไม่ยอมตอบกลับ คนส่งเห็นคนรับเงียบไม่หือไม่อือ คราวนี้พิมพ์ข้อความส่งไปง้อเธอใหม่

“อยากด่าไหม ยินดีรับคำด่าครับ”

อนุวดีอ่านจบรู้สึกทั้งสุขใจทั้งเขินอายปนเปกันไปหมด...