ตอนที่ 12
“เราจะไปเปิดกล้องที่ชายทะเล แต่เราจะไม่บอกทีมงานและนักข่าวว่าใครคือพระเอก เราจะปิดทุกคนไปเปิดตัวเอาวันเปิดกล้อง” ศิวะเล่าไปยิ้มไปพอใจกับไอเดียตัวเอง...
หลังจากภวาภพตอบตกลงรับบทพระเอก เกศรีนัดเจอกับอาทิตย์สั่งให้สะกดรอยตามภวาภพกับแขวลัยแต่ต้องไม่ให้ทั้งคู่รู้ตัว ส่วนเรื่องปรางค์ทิพย์นั่นก็ให้เขาตามสืบให้ได้ว่ามันไปเป็นเมียน้อยใคร...
งานเปิดกล้องละครเรื่องใหม่จัดขึ้นที่ริมหาด ทีมงานและนักแสดงมากันพร้อมหน้ายกเว้นพระเอกของเรื่อง นักข่าวตั้งกล้องรออย่างใจจดจ่อ มีเสียงใครบางคนตะโกนขึ้นว่าพระเอกมาแล้ว นักข่าวกำลังสัมภาษณ์แขวลัยรีบผละไปทำข่าวพระเอก ทุกคนพากันตะลึงโดยเฉพาะแขวลัยที่เห็นภวาภพเดินเข้ามา ทั้งคู่สบตากันนิ่งงัน ด้วยอารมณ์ยากจะบรรยาย...
ขณะการเปิดตัวพระเอกของเรื่องเรียกเสียงฮือฮากระหึ่มงาน เกศรีซึ่งอยู่ที่กรุงเทพฯโทร.ย้ำกับอาทิตย์ว่าวันนี้ละครเปิดกล้องแล้ว ให้เขาไปพักโรงแรมห่างจากกองถ่ายละครหน่อย อย่าให้ใครเห็นเด็ดขาด ส่วนบิลค่าใช้จ่ายทั้งค่าโรงแรม อาหารและน้ำมันรถให้ส่งมาเก็บที่ตน แล้ววางสาย จุ๋มที่ฟังอยู่ไม่ห่างออดอ้อนขอไปที่นั่นด้วย เขามีข้อแม้ไปแล้วห้ามออกไปรุ่มร่ามแถวกองถ่ายเด็ดขาด
“ห้ามไปแตะต้องนังแขวลัยว่างั้นเถอะ” จุ๋มดักคออย่างรู้ทัน...
ด้านวิชาญอยากเห็นว่าแขวลัยจะทำอย่างไรกับภวาภพเพราะได้เล่นละครเรื่องเดียวกัน จึงชวนปรางค์ทิพย์ไปดู ถือเป็นการไปเที่ยวไปในตัว เธอแปลกใจทำไมเขาถึงปล่อยให้ทั้งคู่เล่นละครด้วยกันทั้งที่ไม่อยากให้แขวลัยอยู่ใกล้ลูกชาย เขาไม่ได้ปล่อยแต่จำใจเพราะบอสใหญ่ของช่องขอมา ปรางค์ทิพย์สงสัยหากเราไปที่นั่นจะหลบคนอื่นพ้นหรือ วิชาญให้ทำทีว่าต่างคนต่างไปแล้วเขาจะแวะไปหาที่ห้อง เธอบ่นนี่ตัวเองต้องหลบอยู่แต่ในห้องหรือ
“หนูอยากทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น ฉันจองห้องไว้อีกห้องไม่เกี่ยวกับหนูแต่มันอยู่ติดกัน มันคือคอนเนกติ้งรูมแต่เป็นแบบเหมือนเราต่างคนต่างไป พอฉันไปที่นั่นจะโทร.บอก เราจะเปิดห้องหากัน มีความสุขด้วยกันที่นั่น”
ปรางค์ทิพย์กอดหอมแก้มวิชาญอย่างประจบประแจง ขอบพระคุณที่เขาเมตตาพาไปทะเลและดีกับเธอขนาดนี้ เขากอดเธอตอบพร่ำพรรณนาว่ารักเธอมากแค่ไหน เธอไม่อาจเอื้อมรักเขาตอบ แต่สัญญาจะกตัญญูตอบแทนพระคุณเขาไปจนกว่าจะสิ้นลมหายใจ เขาถอนใจ คนที่น่าจะตายก่อนคงเป็นเขา
ooooooo
ฉากแรกที่ถ่ายทำกันวันนี้เป็นฉากพระเอก นางเอกและนางร้าย ใช้ริมหาดเป็นโลเกชัน แขวลัยซ้อมบทกับภวาภพก่อน เป็นตอนที่นางร้ายพยายามยั่วพระเอกมีบทถึงเนื้อถึงตัว นางร้ายโอบคอพระเอกไว้ใบหน้าทั้งคู่ห่างกันแค่คืบ พักตร์สุดายืนรอเข้าฉากสีหน้าไม่พอใจมากบ่นพึมพำทำไมต้องเอามันมาเล่นละครเรื่องนี้ด้วย
“บุญนำพามังคะ” น้อยกระซิบ พักตร์สุดาค้อนขวับ บาปนำมามากกว่า










