นางร้าย

แขวลัยชะงัก จำได้ดีว่าวันที่เกิดเรื่อง ภวาภพเคยพูดไว้ว่าจะให้คนเอาน้ำมะพร้าวมาส่งให้เธอดื่มทุกวันก็เลยรู้ว่าเป็นฝีมือเขา สงวนศักดิ์เห็นสีหน้าเธอก็พอจะเดาอะไรออกรีบรับมะพร้าวจากคนเอามาส่งวางให้ เธอยิ้มเล็กน้อยก่อนจะยกขึ้นดื่ม ภวาภพปรายตามองเธอก่อนจะยิ้มให้

พักตร์สุดาริษยาเห็นแขวลัยมีน้ำมะพร้าวดื่มแต่ตัวเองไม่มีโวยวายว่านางร้ายได้น้ำมะพร้าวทำไมนางเอกไม่ได้ แล้วสั่งให้คนที่เอาน้ำมะพร้าวมาให้แขวลัยไปเอามาให้ตัวเองบ้าง

“ขอโทษนะคุณนางเอก ฉันไม่ใช่คนของกองถ่ายนี้”

พิมพ์ผกาต้องการเอาใจพักตร์สุดาคาดคั้นคนส่งมะพร้าวว่าเป็นใครมาจากไหนใครสั่งให้เอาน้ำมะพร้าวมาให้แขวลัย เธออ้างไม่มีหน้าที่ตอบคำถามแค่มาส่งน้ำมะพร้าวให้แขวลัยทุกวันจนกว่ากองถ่ายจะกลับ แล้วผละจากไป พักตร์สุดาเสียหน้ามาก พาลหาเรื่องทุกคนไปทั่ว แกล้งปัดมะพร้าวที่แขวลัยกำลังดื่มล้มกลิ้ง

สงวนศักดิ์หมั่นไส้แกล้งสะบัดน้ำมะพร้าวใส่เธอคืนไปบ้าง ทุกคนในกองหัวเราะกันคิกๆ พักตร์สุดาจ้อง สงวนศักดิ์ราวกับจะกินเลือดกินเนื้อแล้วเดินจากไปท่ามกลางความสะใจของทุกคน...

ช่วงบ่ายซึ่งเป็นฉากสุดท้าย ภวาภพ แขวลัยกับพักตร์สุดาและสงวนศักดิ์ต้องเข้าฉากด้วยกัน ตามท้องเรื่องสงวนศักดิ์ฉุดพักตร์สุดาจะไปทำมิดีมิร้ายโดยมีแขวลัยคอยช่วยเขา ภวาภพตามมาช่วยพักตร์สุดา เกิดการต่อสู้กัน ปรากฏว่าพระเอกกับตัวร้ายต่อสู้กันจริงจังมากต่อยจริงเจ็บจริง ขณะที่พักตร์สุดาโดดใส่แขวลัย คู่หญิงดูเอาจริงกว่าคู่ชายด้วยซ้ำ น้อยออกปากนี่มันแรงจริงจังไปไหม โฮ่งสั่งให้ปล่อยยาวไปเลย เดี๋ยวไปตัดต่ออีกที

พักตร์สุดาเล่นหนักจิกผมแขวลัยจนเส้นผมหลุดติดมือ เธอเอาคืนด้วยการตบหน้านางเอกสุดแรงแก้มขึ้นเป็นรอยนิ้ว พอตัวเองโดนเอาคืนก็โวยวายว่าเธอกลั่นแกล้ง โฮ่งเห็นท่าไม่ดีสั่งคัตชมว่าแสดงได้ดีมาก พักตร์สุดาโมโหขู่จะเอาเรื่องนี้ไปฟ้องวิชาญ และจะฟ้องด้วยว่าสงวนศักดิ์ชกหน้าภวาภพจริงจนได้ห้อเลือด

ภวาภพขอร้องจบบทบาทตอนเข้าฉากก็คือจบ สงวนศักดิ์กับภวาภพต่างขอโทษซึ่งกันและกันที่พลั้งมือ ก่อนจะแยกย้ายกันไป

สงวนศักดิ์เห็นว่าปิดกองแล้วชวนแขวลัยไปหาอะไรกิน พักตร์สุดาเอาบ้างชวนภวาภพไปหาของหรูกินกัน เขาปฏิเสธว่าไม่ไป จะกินในห้องแล้วเดินหนีไปเลย...

ตกค่ำ ที่บ้านวิชาญ ภรณีคร่ำเคร่งกับการทำโน้ตย่อของตัวเอง แต่เนื่องจากตั้งใจมากไปทำให้คิดอะไรไม่ออกถึงกับกุมขมับ แจ๋นเห็นแล้วอดสงสัยไม่ได้ว่าจะมานั่งเครียดเพราะต้องการเอาชนะบันดาลไปทำไม ความจริงแล้วโน้ตย่อของเขาช่วยแบ่งเบาภาระให้ทำให้คุณหนูอ่านตำราได้มากขึ้นด้วยซ้ำ เธอทักท้วงขืนทำอย่างนั้นเท่ากับยืมจมูกคนอื่นหายใจ แจ๋นขอร้องอย่าไปคิดแบบนั้น เพื่อนย่อมช่วยเพื่อนเสมอ