มนตราลายหงส์
ตอนที่ 6
เพื่อนๆพาพัสกรไปที่เกมโซนในห้าง พาไปเล่นเครื่องเล่นกันเหมือนสมัยเด็กแล้วยังพาไปห้องคาราโอเกะร้องเพลงและเต้นกันอย่างครึกครื้น ดึงพัสกรออกไปร้อง และเต้นด้วย
พัสกรลืมทุกอย่างร้องและเต้นกับเพื่อนจากความรู้สึกอินไปกับเพลงอย่างปลดปล่อยเต็มที่
เป็นที่อัศจรรย์ เมื่อพัสกรสามารถเต้นท่าที่เต้นไม่ได้อย่างคล่องแคล่ว เขาร้องอย่างดีใจสุดๆ
“กูทำได้แล้ว...กูเต้นได้แล้ว!!!”
“พอ feel มามึงก็เต้นได้เลยเหรอ เท่ว่ะ” อิสร์ชื่นชม เบนบอกว่าตนก็เป็น เวลากังวลมากๆ ไอ้ที่เคยทำได้มันก็กลับทำไม่ได้ อคินเสริมว่า ตั้งใจมากไปแทนที่จะผลักดันเลยกลายเป็นกดดัน
“แต่กูเข้าใจนะเว้ย ขึ้นชื่อว่าการแข่งขัน ใครๆก็อยากชนะกันทั้งนั้น แต่อย่างเมื่อกี้ ตอนที่เราเล่นเกมกันมันสนุกตอนที่ได้เล่นมากกว่าตอนที่เกมจบอีกรึเปล่าวะ” โขงตั้งข้อสังเกต
“มัวแต่ไปโฟกัสที่ปลายทาง ระหว่างทางมันก็กร่อยเลยไง มึงยังไม่ลืมใช่ไหมไอ้พัส อุดมการณ์ของมึงใครอยากเรียนต้องได้เรียน ใครอยากเต้นต้องได้เต้น เท่าที่ กูจำได้มึงไม่เคยพูดว่าใครอยากชนะต้องชนะเลยนะ” อิสร์เตือนความจำ
“มึงเคยสนุกกับการเต้น มีความสุขกับการสอน มึงยังจำความรู้สึกแบบนั้นได้อยู่หรือเปล่า มันสำคัญนะเว้ย เพราะถ้าตอนนี้มึงไม่เอนจอยกับมัน กูว่าถ้ามึงไม่หลงทาง มึงก็โฟกัสผิดที่แล้วล่ะ” เบนตอกย้ำ
“ตั้งสติแล้วสตาร์ตใหม่ มึงเลือกทางนี้เพราะมึงรัก มึงก็ต้องทุ่มเทด้วยหัวใจ ไม่ใช่ใช้สมองกดดันตัวเองหรือหักโหมจนร่างกายมันช้ำ...มึงต้องปล่อยให้หัวใจนำทางมึงไป แล้วมึงจะเจอหัวใจอีกดวง” อคินเสริม
“ไอ้ประโยคสุดท้ายนี่มันเข้ากันตรงไหน” พัสกรถามแซวๆ อคินยอมรับว่าตนจบไม่ลง โขงเลยอาสาช่วยจบให้ว่า
“มึงมีความสุขกับการเต้นเมื่อไหร่ เด็กๆก็จะมีความสุขไปกับมึง”
อิสร์บอกว่าตนโหวตให้โขง เบนกับอคินเอาด้วย
“บอกเด็กๆไม่ให้เครียด แต่กูนี่แหละกดดันสุด บอกให้เต้นจากความรู้สึก แต่ในหัวกูมีแต่เรื่องแพ้ชนะ ต้องทำได้...ต้องทำได้...ขอบใจนะเว้ยที่ช่วยกันดึงสติกูกลับมา ขอกอดหน่อยวะ”
พัสกรกางสุดแขนโอบกอดทุกคนไว้แน่น จนเพื่อนๆบอกให้พอก็ยิ่งแกล้งกอดแน่นเข้า ทุกคนทั้งขำทั้งหายใจไม่ออก หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน
ที่มุมหนึ่ง แหวนพลอยแอบดูอยู่กับวิโรจน์ วิโรจน์ยกโทรศัพท์โทร.ถึงครูจันทรา เล่าอย่างตื่นเต้น
“เป็นไปตามการคาดคะเนของครูจันทราไม่มีผิด สี่หนุ่มของครูจันทราช่วยกันปลดแอกคุณพัสกรจากความเครียดได้สำเร็จแล้วครับ...กำลังกอดกันกลมเลยครับ เดี๋ยวผมถ่ายรูปให้ดู”
วิโรจน์พูดเสร็จหันมาอีกที แหวนพลอยถอยห่างออกไปแล้ว....
ooooooo
