มนตราลายหงส์
ตอนที่ 6
ฝ่ายพัสกรฟังกวงแล้วอึ้ง...หนักใจ ตัดสินใจซื้อดอกไม้ไปหาขวัญกมลต้องตั้งหลักทำใจให้สดชื่นก่อนเข้าไปหาเธอในห้อง ไม่วายถูกประชดว่ายังจำทางได้หรือ พัสกรขอโทษเรื่องที่สนามบิน เธอบอกว่าไม่เป็นไร ตนชินแล้วกับการถูกทิ้ง
พัสกรเห็นรอยกรีดที่ข้อมือ พอถามเธอก็บอกว่าตนแค่อยากรู้ว่ามันจะเจ็บแค่ไหน แล้วพูดยิ้มๆว่า
“จริงๆมันไม่ได้เจ็บเท่าไหร่ ถูกแฟนทิ้งเจ็บกว่าอีก ขวัญน่าจะลองอีกทีตรงนี้” แล้วเอานิ้วกรีดที่คอพัสกรรู้สึกผิดที่เธอทำร้ายตัวเองเพราะตน ขวัญกมลถามว่าอยากให้ตนทำอีกไหม มากกว่านี้ก็ทำได้ รำพึงว่า
“แต่คราวหน้าถ้าเต้มาช่วยไว้ทันเหมือนคราวนี้ มันจะเป็นยังไง พัสอยากให้ขวัญตายไหม?” พัสกรขอร้องให้เธอตั้งสติหน่อยอย่าทำร้ายตัวเองเพราะตนเลย “ขวัญก็ไม่รู้เหมือนกัน ขวัญไม่รับปากเพราะมันขึ้นอยู่กับพัส พัสเป็นคนเลือกว่าจะให้ขวัญอยู่หรือไป” เธอโผกอดเขาอ้อน “ชีวิตขวัญอยู่ในกำมือของพัสคนเดียวนะคะ”
พัสกรถูกขวัญกมลมัดมือชกนิ่มๆก็อึ้ง อึดอัด พูดไม่ออก
ooooooo
กุ๊งกิ๊งเคี่ยวเด็กๆให้เต้นเพื่อจะเอาชนะทีมหงส์เหิน ให้ได้ พอดีเจบีพาเอวากับข้าวปุ้นที่เพิ่งชนะการประกวดแดนซ์ซิ่งคอนเทสต์มาสมัครเข้าทีม ฉัตรชัยมั่นใจว่าได้สองคนนี้มาทีมตนต้องชนะหงศ์เหินเด็กบ้านนอกแน่นอน
ฝ่ายทีมหงส์เหิน พัสกรกับแหวนพลอยให้มาร์ค จ่อย กับจุ๊บซ้อมกันจริงจัง แต่เด็กๆไม่มีกำลังใจเพราะทีมไม่ครบยังไงก็ประกวดไม่ได้ มาร์คถามว่า “เราจะซ้อมหนักไปทำไม ถ้าไม่ได้แข่ง”
“ต้องได้แข่งสิ” เสียงน้ำฝนแทรกขึ้น แตงกวาที่เดินตามมาก็ถามพัสกรว่า
“รับพวกเราเป็นสมาชิกเพิ่มไหมคะ...ครูพัส”
พัสกรดีใจมาก คุยกับแม่แตงกวาจึงรู้ว่าแหวนพลอยไปตื๊อจนแม่ต้องยอมเพราะถ้าไม่ยอมก็คงตื๊อไม่เลิกตั้งแต่เช้ายันค่ำ และแตงกวาก็อยากมาเรียนด้วย
“เธอทำเพื่อฉันอีกแล้วเหรอ” พัสกรพึมพำซึ้งใจ แม่แตงกวาบอกว่ามีแฟนเกื้อหนุนแบบนี้โชคดีนะ “แหวนพลอย ไม่ใช่แฟนของผมหรอกครับ” พัสกรตอบแล้วเมินอย่างทำใจ
กวงรู้ก็เหน็บแหวนพลอยว่าเหนื่อยฟรี ขอบคุณสักคำก็ไม่มี แหวนพลอยสวนทันควันว่า
“ฟรีตรงไหน จ่อย จุ๊บ มาร์คได้ประกวด น้ำฝนกับแตงกวาก็ได้กลับมาเต้นอีกครั้ง เด็กห้าคนกำลังมีความสุข เหนื่อยยังไงก็คุ้ม” กวงถามว่า สาบานว่าไม่ได้พูดเพื่อปลอบใจตัวเอง? “ถ้าเอาตัวเองเป็นที่ตั้ง มันก็ต้องมีผิดหวังอยู่แล้วล่ะแต่ถ้าคิดว่าเราทำเพื่อคนอื่น มันก็มีแต่ได้กับได้ ได้ตั้งแต่ให้ไม่ต้องรอใครมาขอบคุณ...”
กวงขยับปากยิบๆ แหวนพลอยดักคอว่า “ไม่ต้องมาแซวว่าเราโลกสวยเลยนะ เพราะเราสวยทั้งหน้าทั้งตัวทั้งใจ...งานนี้เราทุ่มเต็มที่ เพื่อเด็กๆ ใครอยากเต้นต้องได้เต้น ใครอยากประกวด ก็ต้องได้ประกวด”
แม้เวลาซ้อมจะน้อยแต่พัสกรบอกเด็กๆว่าขอให้ทุกคนทำเต็มที่ ให้ลืมทุกอย่างต้องพร้อมเกิน 200 เปอร์เซ็นต์ถึงจะมั่นใจได้ แต่จ่อยถอดใจเมื่อเจอคู่แข่งที่น่ากลัว บอกว่าท่าของเราดูกระจอกไปเลย
