มังกรเจ้าพระยา
ตอนที่ 14
“ทำไมป่านนี้คุณไมค์กับเสี่ยเฉินยังไม่มาอีก”
“นั่นสิครับ เมื่อเช้ายังคอนเฟิร์มกันอยู่เลยว่าจะมาแต่เช้า ไม่น่าเหลวไหลเลย”
ทันใดนั้นกรรมการคนหนึ่งของสมาคมฯส่งโทรศัพท์ให้เสี่ยสมหมายดู โดยในโทรศัพท์เป็นภาพไมค์กำลังให้สัมภาษณ์รายการทีวี
“ตอนนี้คุณไมค์กำลังออกทีวีอยู่ ผมว่าเขาคงไม่มาหรอกครับ”
“ทำแบบนี้ได้ไง แบบนี้มันไม่ให้เกียรติกันชัดๆ”
“นั่นสิ เรานัดล่วงหน้ากันเป็นเดือน จู่ๆก็ไปออกทีวีไม่ยอมมาที่สมาคม แบบนี้มันดูถูกกันชัดๆ”
เสี่ยสมหมายและกรรมการหลายคนรู้สึกไม่พอใจ สุรชัยนั่งถัดไปลอบส่งยิ้มให้เสี่ยเม้งอย่างรู้กัน
ครู่ต่อมา รถของเสี่ยเฉินแล่นเข้ามาจอดหน้าสมาคมฯ เสี่ยเฉิน ฟาง หมู่นิวและทีมหาเสียงพากันลงจากรถ ฟางดูนาฬิกาแล้วหันไปทางเสี่ยเฉิน
“เราสายแล้วค่ะป๊ะ ต้องรีบแล้ว”
“ป๊ะโทร.ไปบอกกับเสี่ยเม้งแล้ว เสี่ยเม้งบอกว่าจะรอ”
“ค่ะ งั้นก็รีบไปเถอะค่ะ”
ทุกคนขยับ แต่ต้องชะงักเพราะปิงกับพวกลูกน้องพากันเข้ามายืนขวางทาง
“เสี่ยยังไปไม่ได้ครับ”
“อาปิง ลื้อต้องการอะไร”
ปิงไม่ตอบแต่เปิดเสื้อให้ฟางเห็นปืนที่พกอยู่ ฟางพูดโพล่งอย่างไม่กลัว
“เอาสิ ถ้าคิดจะใช้ปืน เจ้านายแกเสียชื่อแน่”
เสี่ยเฉินโกรธมากที่โดนปิงและพวกขัดขวาง ฟางเองก็ทนไม่ไหวตวาดไล่
“หลีกไปเดี๋ยวนี้นะ”
“อย่าเกรี้ยวกราดสิครับคุณฟาง ค่อยๆคุย ใจเย็นๆ”
“ฉันบอกให้หลีก”
ฟางเข้าไปชกและถีบปิงจนเซ พวกทีมหาเสียงรีบเข้าช่วย ฟางร้องบอกหมู่นิวให้รีบพาป๊ะเข้าไปข้างใน
หมู่นิวรีบเข็นรถพาเสี่ยเฉินไป ส่วนฟางและพวกทีมงานหาเสียงคอยดึงดันกันพวกปิงไว้
ooooooo
ที่มุมหนึ่งหน้าสมาคมฯ สมาชิกกำลังล่ำลากันหลังจากเสร็จงาน สุรชัยฝากฝังฟงให้ทุกคนช่วยกันสนับสนุนการเป็นสมาชิกสภาผู้แทนที่ฟงลงสมัครเลือกตั้ง
“ยังไงผมฝากอาฟงด้วยนะครับ”
“ไม่มีปัญหา อาฟงให้เกียรติสมาคมเรา เราไม่ทิ้งอาฟงแน่นอน”
“ขอบคุณมากนะครับอาแปะ ถ้าได้เป็นผู้แทนแล้วผมจะไม่ลืมสมาคมแน่นอน”
สมาชิกทุกคนต่างจับมืออวยพรฟง เสร็จแล้วก็แยกย้ายกันกลับ จังหวะนี้หมู่นิวเข็นรถเสี่ยเฉินมาพอดี
“เดี๋ยวครับๆ อย่าเพิ่งไป”
เสี่ยสมหมายและคนอื่นๆหันมองเสี่ยเฉิน เสี่ยสมหมายมีท่าทีหมางเมินไม่สบอารมณ์อย่างเห็นได้ชัด
“งานเลิกแล้ว...พวกผมกำลังจะกลับ”
“พอดีพวกผมมีเหตุจำเป็น ขอโทษทีที่มาสาย”
“แล้วคุณไมค์ลูกชายเสี่ยเหลียงล่ะ”
“ไมค์มาไม่ได้”
“มางานผมไม่ได้แต่ไปออกทีวีได้ เราไม่มีอะไรจะต้องพูดกันแล้วเสี่ย”
เสี่ยสมหมายเดินไปขึ้นรถอย่างฉุนเฉียว คนอื่นก็ไม่มีใครสนใจเสี่ยเฉิน เสี่ยเม้งรู้ที่มาที่ไปรีบเข้ามากระซิบเสี่ยเฉินที่บ่นอุบว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้
“เป็นเพราะอาฟงครับเสี่ย เรื่องนี้เป็นฝีมือ
อาฟง” พูดจบก็หลบฉากไปทันที
กลุ่มของฟงมองมาที่เสี่ยเฉินอย่างเยาะหยัน ฟงผละจากสุรชัยเข้ามาหาเสี่ยเฉินโดยมีดารณีก้าวตามมาด้วย
“ไงครับ...มาไม่ทันเลยสินะ”
“ไอ้ฟง...ไอ้สารเลว ไอ้ชั่ว”
“รักษาภาพพจน์หน่อยสิครับเสี่ย อย่าเกรี้ยวกราด”
“ถ้าแกจองล้างจองผลาญกันไม่เลิกแบบนี้ต่อไปเราก็ไม่ต้องมาเผาผีกัน”
พอดีฟางวิ่งหนีพวกปิงเข้ามา แล้วปิงก็ชะลอฝีเท้าเมื่อเห็นฟงอยู่กับเสี่ยเฉิน
“ป๊ะ...เกิดอะไรขึ้นคะ”
“ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอกฟาง เสียใจด้วยนะที่มาไม่ทัน ทุกอย่างจบแล้ว” ฟงพูดเยาะแล้วผละไปพร้อมดารณี กลับไปรวมกลุ่มกับพวกสุรชัยด้วยท่าทีของผู้ชนะ
“ทำไงกันดีคะป๊ะ”
“ทำอะไรไม่ได้แล้ว ตอนนี้เสี่ยสมหมายแกโกรธมาก”
ฟางกับเสี่ยเฉินมองตามกลุ่มของฟงด้วยสายตาแค้นเคือง
