ตอนที่ 15
บุษบาบรรณนึกถึงวันแรกๆที่มาทำงานที่ไร่ภูผา ดินแดนพาเธอนั่งรถอีแต๊กจนหัวสั่นหัวคลอนแล้ว
ยังแกล้งเธออีกต่างๆนานาทำตัวเป็นหัวหน้าคนงานจอมโหด
“ฮึ! อีตาโหด แกล้งฉันได้แม้กระทั่งวันแต่งงาน”
“รีบไปเถอะครับ ทุกคนเขารอดูอยู่นะ”
ดินแดนอุ้มบุษบาบรรณขึ้นไปนั่งท้ายกระบะรถอีแต๊กก่อนจะขับเคลื่อนออกไปท่ามกลางเสียงไชโยโห่ร้องของทุกคนในงาน
รถอีแต๊กสุดเท่ขับโดยเจ้าบ่าวสุดหล่อแล่นเข้าไปจอดในไร่องุ่น บุษบาบรรณเอ่ยขึ้นอย่างนึกได้
“ฉันเพิ่งรู้จากพ่อว่านายไปซื้อที่ดินคืนให้พ่อ แถมยังไถ่ถอนบ้านออกมาจากแบงก์อีก นายไม่ควรทำแบบนี้”
“ควรสิบุษบา คนรักกันก็ต้องช่วยเหลือเกื้อกูลกัน อย่าคิดมากสิ”
“ไม่คิดไม่ได้หรอก ฉันไม่อยากให้นายมองว่าฉันเป็นผู้หญิงหิวเงิน”
“เลิกพูดคำนี้ได้แล้วครับ ผมเข้าใจคุณทุกอย่างแล้ว”
ดินแดนรับเธอลงมาจากรถแล้วสวมกอด “ผมรักคุณนะบุษบา”
“รู้แล้ว” เธอตอบกวนๆ
“รู้แล้วต้องทำยังไง มาให้ผมจูบซะดีๆ”
เขาก้มหน้าลงมาจะจูบแต่เธอรีบเอามือกันไว้
“จำได้ไหม นายเคยถามฉันว่าถ้าต้องเลือกระหว่างคนจนกับคนรวยที่รักฉัน ฉันจะเลือกใคร”
“จำได้...แล้วคุณเลือกใครล่ะ”
“ฉันจะเลือกคนที่ฉันรัก ไม่สำคัญว่าคนคนนั้นจะรวยหรือจน แต่เขาจะต้องเป็นคนที่ฉันรัก...ฉันรักนายนะนายดินแดน”
ดินแดนยิ้มกว้างพอใจในคำพูดหนักแน่นนั้นของเธอ
“ว่าแต่...นายยังอยากจูบฉันหรือเปล่า”
ดินแดนไม่ตอบ แต่ดึงบุษบาบรรณมาจูบอย่างดูดดื่มท่ามกลางแสงอาทิตย์สุดท้ายที่กำลังจะลับหายไปจากขอบฟ้า
ooooooo
–อวสาน–










