เล่ห์รักบุษบา
ตอนที่ 15
“คุณอังคณา...ผมจะขอโทษเขาได้ยังไงถ้าผมไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน”
“ที่ไหนๆ คุณก็เอาแต่ถามว่าที่ไหน ทำไมคุณไม่เลิกถามแล้วก็ลงมือทำเลย จะบอกให้นะ มันไม่สำคัญหรอกว่าบุษจะอยู่ที่ไหน สิ่งที่สำคัญคือความจริงใจของคุณต่างหากคุณดินแดน ถ้าบุษไปหาคุณที่โรงพยาบาลได้ เขาก็กลับมาหาคุณได้เหมือนกัน คุณเข้าใจที่ฉันพูดไหม”
ดินแดนจ๋อยสนิท กลุ้มหนักกับความใจแข็งของอังคณา
“คนที่ตั้งใจจริง สำนึกจริงๆว่าทำผิด เขาควรได้รับโอกาสที่สอง คุณจำไม่ได้หรือ คุณเป็นคนบอกกับบุษแบบนี้”
“แต่ผมสำนึก ผมเสียใจจริงๆ”
“ไม่ต้องมาบอกฉัน ไปบอกบุษโน่น”
อังคณากลับเข้าบ้านปิดประตูดังปัง ทิ้งให้ดินแดนยืนอึ้งคอตกอยู่ตรงนั้น...ที่แท้บุษบาบรรณซ่อนตัวอยู่ในบ้าน อังคณาพูดกับเพื่อนอย่างเหนื่อยใจว่า
“แกจะทำยังไงก็ทำ ฉันไม่ยุ่งด้วยแล้ว”
บุษบาบรรณเหมือนจะใจอ่อน แต่ด้วยทิฐิที่มีอยู่มากทำให้ไม่ออกไปเจอเขา แต่แอบปาดน้ำตาด้วยความเศร้า ขณะที่ดินแดนเองก็เศร้าเสียใจไม่แพ้กัน
แต่เพราะยังมีความหวังเมื่อรู้ว่าบุษบาบรรณยังอยู่ใกล้ตัว ก็คาดหวังว่าวันหนึ่งเธอต้องกลับมา
เพราะความหวังนี้เองทำให้ดินแดนเปลี่ยนแปลงตัวเองไม่จมอยู่กับความทุกข์อีกต่อไป ไม่ปล่อยเนื้อปล่อยตัวเหมือนเดิมแต่กลับมาตั้งใจทำงาน ทุกคนในครอบครัวหรือแม้แต่คนงานต่างพากันดีใจ ให้กำลังใจ และช่วยกันภาวนาให้บุษบาบรรณกลับมาหาเขาในเร็ววัน
ooooooo
3 เดือนต่อมา...
ภูวดลชวนกึ่งบังคับดินแดนไปพบปัทมาเจ้าของไร่ตะวันที่อยู่ติดกับที่ดินแปลงสวย ซึ่งไร่ภูผาประมูลมาได้ เพื่อผูกมิตรกันไว้ในฐานะบ้านใกล้เรือนเคียงที่ต่อไปต้องพึ่งพาอาศัยกัน
สริยาเป็นเพื่อนกับปัทมาอยู่แล้วจึงไม่ใช่เรื่องยากที่ภูวดลกับดินแดนจะเข้าถึงตัวปัทมาได้โดยสะดวก แต่ทั้งหมดไม่มีใครรู้ว่าบุษบาบรรณมาเป็นผู้จัดการอยู่ที่นี่ ส่วนบุษบาบรรณติดต่อใบบัวเป็นระยะแต่ยังไม่ยอมให้น้องบอกพ่อแม่ว่าเธออยู่ที่ไหน
บอลได้ทุนเรียนต่อปริญญาโทด้านกฎหมายที่เมืองนอก เขารวบรวมความกล้ามาพูดกับเอกภพว่า
ถ้าตนเรียนจบขออนุญาตคบกับฟ้าใสในฐานะแฟน เอกภพไม่ดุสักนิดแถมใจดีให้ฟ้าใสไปเรียนกฎหมายด้วย แต่ไม่วาย กำชับว่าสองคนต้องทำตัวดีๆ อย่าทำอะไรที่ไม่เหมาะสม ซึ่งบอลรับปากแข็งขันว่าจะดูแลฟ้าใสอย่างดีและไม่ทำให้เอกภพผิดหวัง
