เล่ห์รักบุษบา
ตอนที่ 14
“ดินเขาก็ทำงานอยู่ในไร่ ลุงว่าทำให้เรื่องมันง่ายเข้าเถอะนะ หนูแพรต้องการอะไร”
“แพรอยากได้โอกาสอีกครั้งนึงค่ะ”
“โอกาสอะไร แล้วนี่สามีเราเขารู้เรื่องหรือเปล่าว่าเรามาหาดินแดน”
อักษรรีบสะกิดเตือนเอกภพ แต่เขาไม่สน พูดตรงไปตรงมาไม่ไว้หน้าแพร
“ตอนนั้นหนูแพรทิ้งดินไป เราทุกคนก็รู้ว่าดินมันเกือบเป็นบ้า แล้วตอนนี้จะมาขอโอกาสอะไร ลุงไม่เข้าใจ”
“เรื่องนี้เป็นเรื่องระหว่างแพรกับดิน แพรขอไม่ตอบนะคะ”
“ลุงว่าแพรคิดถึงดินในฐานะเพื่อนเก่าหรือคนรู้จักกันน่าจะดีกว่านะ ตอนนี้อะไรๆมันก็ผ่านไปหมดแล้ว ดินเองก็จะได้เริ่มต้นใหม่สักที ไม่ต้องมานั่งจมอยู่กับอดีตอีก”
“ไม่มีใครตอบคำถามนี้ได้หรอกค่ะนอกจากดิน เอาเถอะค่ะ เรื่องนี้ขอให้เป็นเรื่องราวระหว่างแพรกับดินก็แล้วกันนะคะ วันนี้แพรตั้งใจมากราบคุณลุงคุณป้าจริงๆ ยังไงเราคุยกันเรื่องอื่นก็ได้นะคะ”
“จ้ะ...ได้จ้ะ” อักษรตอบหน้าเจื่อนๆ
“เอาล่ะ จะคุยกันก็คุยไป ลุงขอตัวก่อนนะ พอดีมีธุระน่ะ” เอกภพลุกพรวด แพรหน้าเสียไปนิด พูดกับอักษรและภูวดลว่า
“ท่าทางคุณลุงยังโกรธแพรอยู่นะคะ”
สองแม่ลูกอ้ำอึ้ง มองหน้ากันไปมาอย่างกังวล...
เมื่อแพรกลับออกมาหน้าบ้านก็เจอฟ้าใสยืนหน้าตูมมองมาสายตาไม่เป็นมิตร
“พี่แพรไม่ควรจะกลับมาที่นี่อีก”
“ทำไมพี่จะกลับมาไม่ได้ ในเมื่อพี่กับพี่ดินก็เป็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่กัน”
“ถ้าเป็นแค่เพื่อนก็ดีน่ะสิ แต่ฟ้าว่าพี่แพรคงไม่ได้คิดแค่นั้นมั้งคะ”
“น้องฟ้ารู้ได้ยังไงคะว่าพี่คิดแค่ไหน” แพรยิ้มหยันแล้วทำท่าจะผละไป
“ตอนนี้พี่ดินมีคนที่เขารักแล้ว พี่แพรตัดใจซะเถอะค่ะ”
“อ๋อ บุษบาน่ะหรือคะ ไม่จริงมั้ง ถ้าเขารักกันจริงดินคงไม่ปิดบังหรอกว่าเขาเป็นหัวหน้าคนงาน”
“นี่พี่แพรไปรู้มาจากไหน”
“ก่อนพี่จะมาพี่ก็ต้องมีข้อมูลสิคะ ไม่ใช่คิดเอาเอง เดาเอาเอง พี่ไม่ใช่เด็กๆแล้วนะคะน้องฟ้า”
“นั่นน่ะสิคะ พี่แพรก็มีสามีแล้ว สามีพี่เขารับได้หรือคะที่พี่แพรมาทำแบบนี้”
“นั่นมันเรื่องส่วนตัวของพี่ น้องฟ้าเป็นคนนอกไม่ควรเข้ามาเกี่ยว”
“งั้นฟ้าไม่ยุ่งเรื่องพี่แพร แต่เรื่องพี่ดินฟ้าคงยุ่งได้ใช่ไหมคะ พี่แพรกลับไปซะเถอะ ที่นี่ไม่มีใครต้องการพี่อีกแล้ว”
“น้องฟ้า!! พี่จะไม่ว่าน้องฟ้าว่าไร้มารยาท เพราะน้องฟ้าเป็นน้องรักของดิน แต่เอาเป็นว่าเรื่องของผู้ใหญ่น้องฟ้าอย่ายุ่งดีกว่า ถ้าพี่จะกลับ พี่ก็จะกลับเพราะดินบอก คนอื่นไม่เกี่ยว”
แพรระงับความโกรธเดินเชิดหน้าออกไป ฟ้าใสมองตามอย่างไม่พอใจ
ooooooo
