เล่ห์รักบุษบา
ตอนที่ 14
ก่อนจะออกจากโรงพยาบาลในเร็ววันนี้ตามที่หมออนุญาต ดินแดนติดตั้งแอปติดตามตัวที่โทรศัพท์ของบุษบาบรรณ ต่อไปนี้เขาและเธอจะรู้กันตลอดเวลาว่าทำอะไรอยู่ที่ไหน
เอกภพกับอักษรมาจากห้องดนัยตรงไปที่ห้องดินแดน เป็นเวลาที่บุษบาบรรณกำลังจะกลับพอดี เธอเจอเจ้าของไร่จึงถือโอกาสนี้ขอความเห็นใจอย่าไล่นายดินออก เขาเจ็บตัวแล้วก็น่าสงสาร
“ฉันจะรับไว้พิจารณา” เอกภพตอบยิ้มๆ
“ขอบพระคุณค่ะ จริงสิ แล้วพ่อกับแม่ของดินแดนไม่เห็นเขามาเยี่ยมนายดินเลย ลูกชายเจ็บขนาดนี้ เอ๊ะ หรือนายดินเขาเป็นลูกกำพร้าคะ”
เอกภพหุบยิ้มทันที ขณะที่อักษรก็ทำหน้าไม่ถูก ตอบตะกุกตะกักว่า
“เอ่อ...ดิน...เขาไม่ได้เป็นเด็กกำพร้าหรอก พ่อกับแม่เขาก็เป็นห่วงเขามากเหมือนกัน”
“อ๋อ...งั้นบุษขอตัวก่อนนะคะ”
“เดี๋ยวสิ ถ้าหนูไม่รีบมากฉันขอเวลาคุยด้วยหน่อยได้ไหม”
เอกภพอยากคุยกับบุษบาบรรณอีกแล้ว อักษรทำท่าจะท้วงเพราะกลัวความลับแตก แต่เอกภพไม่สน เดินนำหญิงสาวออกไปมุมหนึ่งแล้วเปิดฉาก
“ทำงานที่ไร่ภูผาเป็นยังไงบ้างล่ะ”
“ก็ดีค่ะ”
“ก็ดีนี่หมายความว่ายังไงล่ะ”
“ก็...ทุกคนรักแล้วก็สนิทสนมกันเหมือนคนในครอบครัวเดียวกันเลยค่ะ”
“งั้นเหรอ...ก็ดีนะที่หนูรู้สึกแบบนั้น เพราะที่ฉันสร้างไร่นี้ขึ้นมาก็อยากให้เป็นเหมือนครอบครัวใหญ่ครอบครัวหนึ่งนี่แหละ”
“ตอนแรกหนูนึกว่าไร่ภูผาใหญ่โตขนาดนี้จะเป็นเหมือนบริษัทใหญ่ๆที่แต่ละคนต้องดูเป็นมืออาชีพ จริงจัง ทุกคนต่างทำงานของตัวเอง”
“อ้าว...แล้วเป็นอย่างนั้นไม่ดีเหรอ”
“มันก็ดีนะคะ แต่ว่า...บุษว่าที่ไร่ภูผานี่ต่างออกไปค่ะ ทุกคนตั้งใจทำงานในหน้าที่ของตัวเองกันก็จริง แต่ก็ยอมที่จะช่วยเหลืองานของคนอื่นด้วย บางคนอาจจะมีข้อผิดพลาดบ้าง แต่ก็ได้รับโอกาสให้แก้ตัว แก้ไข และได้รับการแนะนำที่ดี อย่างบุษนี่แหละค่ะ บุษไม่คิดเลยนะคะว่าไร่ภูผาจะรับคนที่ไม่เคยมีประสบการณ์อย่างบุษเข้ามาทำงาน นี่ถือว่าเป็นการให้โอกาสจากคุณภูวดล บุษทำอะไรผิดพลาดไปตั้งหลายอย่างแต่ก็ได้รับการแนะนำที่ดีจากเพื่อนร่วมงานทุกคน บุษได้เจอคนดีๆตั้งเยอะ ทั้งคุณสริยา นายข่อย นายปูน นายศักดิ์ หรือแม้กระทั่งคุณพิม”
“แล้วนายดินล่ะ”
“นายดินก็ด้วยค่ะ บุษรู้เรื่องของไร่องุ่นมากขึ้นก็จากนายดินนี่ละค่ะ”
“หนูรู้ใช่ไหมว่านายดินมีพันธะที่ต้องแต่งงานกับหนูสริยา”
“ค่ะ ทราบค่ะ”
“แล้วหนูคิดว่ายังไงล่ะ”
“คือบุษคิดว่า...ขออนุญาตพูดตรงๆเลยได้ไหมคะ”
“ได้สิ บอกแล้วว่าฉันอยากให้ที่นี่เหมือนครอบครัว ถ้าคนในครอบครัวคิดอะไรเขาก็มีสิทธิ์ที่จะพูดได้อย่างที่เขาคิด”
